science(strona 6/380)

Niezwykłe spotkanie w odległych głębinach Pacyfiku. Dopiero drugie takie w historii. Grupa naukowców z organizacji Ocean Exploration Trust podczas eksploracji dna Oceanu Spokojnego przy użyciu specjalnego łazika morskiego nagle odkryła tajemniczą meduzę. Uwagę badaczy przykuł kolor galaretowatego stworzenia i przyczepione do niego trzy długie macki. Nagranie z momentu spotkania udostępniła agencja Reutera. Na nagraniu słychać, jak jedna z kobiet ze zdumieniem zastanawia się, co właśnie widzi przed swoimi oczami. "O mój Boże, co to jest" - pytała zdziwiona innych ekspertów. "Nigdy czegoś takiego nie widziałam" - słychać u poruszonych naukowców. Po wstępnej analizie okazało się, że natrafiono na meduzę, która jest gatunkiem głębinowym wciąż nieopisanym, prawdopodobnie z rodzaju Bathykorus. Do tej pory tylko raz spotkano tę meduzę w głębinach oceanu, a działo to się w 2015 r. Wiadomo już, że trzy macki służą jej do polowania i zabijania swoich ofiar. Dr Dhugal Lindsay, naukowiec z Japan Agency for Marine-Earth Science & Technology, skomentował krótko dziwne macki tego stworzenia. "Zobrazowany osobnik jest trimeryczny, tylko z trzema mackami. Jest to niezwykle rzadkie" - powiedział na łamach agencji Reutera.

Wielkie osiągnięcie zespołu badawczego z Instytutu Nauk Głębinowych i Inżynierii Chińskiej Akademii Nauk. Naukowcy z Chin przy współpracy ze specjalistycznym zespołem nurków z nadmorskiego miasta Sanya namierzyli dwa wraki statków na dnie Morza Południowochińskiego. Po zejściu na 1,5 tys. metrów głębokości okazało się, że odnalezione jednostki pochodzą z okresu panowania dynastii Ming z lat 1368-1644. Statki skrywały wiele tajemnic i skarbów, których jak przekazała agencja Associated Press może znajdować się nawet 100 tys. Amerykanie pokazali też nagrania z prac głębinowych całego zespołu. Widać na nich innowacyjną kapsułę, która wyposażona jest w najnowocześniejszy sprzęt przeznaczony do prac archeologicznych w tego typu warunkach. W pewnym momencie zza piasku wyłania się złoto, starożytna ceramika i porcelana. "Na podstawie niektórych porcelan, które zostały uratowane z tych miejsc, wrak statku nr 1 pochodzi prawdopodobnie z czasów panowania Zhengde (1505-1521), a nr 2 z czasów panowania Hongzhi (1488-1505)" - dodała agencja AP.

Lampart myślał, że jest bezkarny i nic złego stać mu się nie może. Tymczasem najszybsze zwierzę Afryki srogo się myliło. Turyści w trakcie wycieczki safari po Parku Krugera w RPA byli świadkami zemsty likaonów. Nagranie z nierównej walki udostępnił jeden z przewodników, który wraz ze swoją grupą wszystko obserwował z bliska. Na nagraniu widać, jak lampart ucieka na drzewo, a po kilku chwilach pod drzewem pojawia się stado dzikich, afrykańskich psów. Jak się okazało, drapieżnik wykorzystał moment, gdy likaony były na polowaniu i znalazł ich norę, po czym zabił jedno szczenię. Zemsta likaonów była natychmiastowa, ponieważ dzikie psy rzuciły się na lamparta, który robił wszystko, by ujść z tego cało. Po kilku minutach likaony dość mocno podziabały swojego przeciwnika, który sprytnie jednak uciekł w bezpieczne miejsce i przeżył ten atak. "Nasza hipoteza była taka, że lampart przypadkowo znalazł norę, gdy stado było na polowaniu i udało mu się zabić jedno ze szczeniąt. Wiodąca samica następnie ścigała lamparta na drzewie, zatrzymując go tam do czasu powrotu reszty stada" - napisał pod filmem przewodnik w Parku Krugera, Stu Porter.

Niezwykłą tajemnicę skrywało dno Morza Adriatyckiego u wybrzeży Chorwacji. Zespół archeologów z uniwersytetu w Zadarze natknął się pod pokładami morskiego błota na drogę, która ma ok 7 tys. lat i niegdyś łączyła prehistoryczną osadę kultury Hvar z wybrzeżem wyspy Korcula. Nagranie z tego zdarzenia trafiło na oficjalny kanał uniwersytetu na YouTube. Widać na nim pracę badaczy, którzy metr po metrze oczyszczają dno, odkrywając kolejne części znaleziska. Wszystko dzieje się w okolicach turystycznej wyspy Korcula, która co sezon odwiedzana jest przez tysiące turystów, w tym również Polaków. Najnowsze odkrycie tylko utwierdza chorwackich archeologów w przekonaniu, że w tym miejscu rozwijała się prehistoryczna osada, którą zamieszkiwali ludzie na ok. 4,9 tys. lat przed Chrystusem, a znaleziona droga stanowiła ważny węzeł handlowy dla okolicznej ludności.