piotr czerwiński(strona 2/5)

Dzień Dobry Państwu albo Guten Morgen. Niniejszy felieton jest bardzo trendowy, ja, gdyż opowiada o Niemcach. Być może Niemcy jeszcze tego nie wiedzą, ale w Irlandii oddaje im się cześć boską; na widok niemieckiego paszportu należy tam klękać i bić pokłony, zaś na dźwięk niemieckiego akcentu oddawać mocz w bieliznę. Dlatego jeśli przypadkiem jesteś Niemcem, pakuj manatki i jedź to Irlandii, miły bracie. Miejscowi będą sypali kwiatki pod twoje stopy i modlili się do twojego samochodu, byle miał niemieckie tablice, zaś dowolne biuro pracy da ci każdą pracę, ze szczególnym uwzględnieniem takich, o których wykonywaniu nie masz pojęcia. Ale to nie rzutuje, miły bracie, gdyż jesteś wybrańcem. Irlandczycy wybrali cię, byś zbawił ich od złych mocy i przywrócił piękne czasy. Ja, naturlich.

Dzień Dobry Państwu albo dobry wieczór. Być może Państwo jeszcze o tym nie wiecie, ale Irlandia jest rajem dla miłośników surfingu. Tutejsze fale, o wietrze nie wspominając, osiągają tak imponujące notowania, że chowa się Fiji oraz Hawaje i inne Bajabongi razem wzięte. Co prawda brakuje tu słońca, ale na to również mamy tu swoje sposoby; Irlandia jest bowiem także rajem dla miłośników samoopalania. Jeśli dołożyć do tego częstotliwość występowania osobników w klapkach, szortach i ciemnych okularach, należy wyrazić zdziwienie, dlaczego hostessy na dublińskim lotnisku nie witają człowieka wieszając mu na szyi wieniec egzotycznych kwiatów, a celnicy w pióropuszach nie tańczą wokół ogniska ze spalonych kartonów z papierosami, które skonfiskowali turystom ze wschodniej Europy.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Czy można wyjść z kryzysu tylko dzięki fatalnej pogodzie? A nawet zostać dzięki niej energetycznym supermocarstwem? Nie pytaj, odpowie ci wiatr, chciałoby się zacytować spolszczone nieco słowa Boba Dylana*. Jak przystało na kraj zagorzałych wielbicieli muzyki szarpidrutowej, Irlandia wzięła sobie do serca jego słowa i zamierza przywrócić swoje imperialne oblicze Celtyckiego Tygrysa dzięki wiatrakom, generującym prąd w tak wielkiej ilości, że wystarczy dla siebie i na sprzedaż dla swoich słynnych brytyjskich sąsiadów. Wreszcie będzie powód, by się cieszyć z tego, że w tym kraju ciągle wieje, zaś Irlandczycy staną się nafciarzami przyszłości.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Sporo się zmienia w tej naszej Polsce, moi Państwo. Pewnie nie widać tego, oglądając Polskę codziennie przez okno, ale kiedy się ją widzi raz do roku przy okazji rytualnych wizyt świątecznych, coraz bardziej zaskakuje, niczym dawno nie widziany znajomy, którego coraz trudniej poznać, mając w pamięci jego obraz sprzed dwudziestu lat. Coraz więcej nam ta Polska funduje nieoczekiwanych paradoksów: z jednej strony ma nowego smartfona, ale z drugiej nosi dziurawe buty.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. W Irlandii nie opłaca się być budowlańcem ani artystą, nikt więc nie chce studiować sztuk pięknych ani budownictwa. Coraz popularniejsze są za to nauki ścisłe, które są jedyną gałęzią, wciąż pozwalającą znaleźć dobre pracę lub wyjeżdżać do Australii i tam znajdować dobre prace. Jednak ponoć to nie naukowcy najczęściej katapultują się na antypody. Jak głosi najnowszy dubliński dowcip: „Gdzie najłatwiej spotkać irlandzkiego policjanta? W Melbourne.”

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Myślę, że jest sposób, by uatrakcyjnić życie polityczne w Rzeczpospolitej, z rozszerzeniem na całą Europę, a także swoje własne, przy tej skromnej okazji. Należy założyć partię polityczną. Potrzeba nam dziś więcej partii o jakichś bardziej seksownych nazwach i absurdalnych programach. Na tej scenie jest zdecydowanie za mało rokendrolowo.

O Polsce wiem teraz głównie tyle, że pociesza się tam ludzi doniesieniami o konającej Irlandii. Mity medialne wsparte przez tradycyjną polską technologię word of mouth są faktycznie zabawne w odbiorze - pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Dzisiejszy odcinek jest jubileuszowy, obchodzę bowiem dwudziestolecie pracy zawodowej. W lutym 1993 opublikowałem swój pierwszy artykuł, rozpoczynając tym samym swoją pierwszą w życiu stałą współpracę z gazetą. Dziennikarstwo odbyło od tamtej pory tak długą podróż, podobnie jak same media masowe, że dziś znajduje się na kompletnie innej planecie. Niestety wiele wskazuje na to, że jest to planeta niezamieszkana, z klimatem nie nadającym się do życia.

Prasa nie dogorywa dlatego, że na świecie zapanował wtórny analfabetyzm, choć to prawda, że ten ostatni powraca w wielkim stylu. Prasa dogorywa, bo ludzi przestają obchodzić wiadomości o kacykach, próbujących nimi rządzić, których ci ludzie też nie obchodzą ani trochę - pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Dzień Dobry Państwu albo dobry wieczór. Mieszkańcy Irlandii są tak przesądni, że zamiast trzynastki w tegorocznych rejestracjach samochodowych będzie tam figurować liczba 131. W zamyśle ma to ratować przed zgubą już i tak upadły rynek sprzedaży nowych samochodów i należy przyznać, że jest to ruch niegłupi. Cały świat powinien brać przykład z Irlandii, na czele z Rajem Nadwiślańskim, gdzie można zdelegalizować czarne koty oraz kominiarzy, przy których nie zdążyło się złapać za guzik. Potem zdelegalizujmy cały rok 2013. Gospodarki to nie uleczy, ale za to jak świetnie będziemy się czuli - pisze w najnowszym felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Trwożnie słuchając wiadomości z Polski, myślę, że pan premier Tusk jednak nie ma szczęścia do tej Irlandii. A może właśnie je ma? Póki co, wątki irlandzkie w jego politycznym życiorysie działają jak niezawodne przepowiednie. Miała być w Polsce druga Irlandia – no i proszę, kryzys ponoć już dochodzi na małym ogniu. A teraz miały być szczęśliwe polskie rodziny, no i proszę, zrobiły się szczęśliwe rodziny irlandzkie. Tłum natomiast dokazuje jak w malignie, nie wiedząc już jak dokuczyć temu człowiekowi za swoje własne niepowodzenia. Przecież to tylko polityk! Nie wiecie, że polityka nie ma żadnego wpływu na wasze życie? - pisze w najnowszym felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Obserwując histerię konsumpcyjną z okazji świąt McMikołaja, znanych niegdyś jako chrześcijańskie święta pojednania, dochodzę do wniosku, że w niedalekiej przyszłości będą one trwały przez okrągły rok. Już dziś zaczynają się od około listopada, a rekord padł w pewnym domu towarowym w Dublinie, który świąteczną ofertę ogłosił w sierpniu. Wszystko to idzie w parze z inną prawidłowością: w Świętach Bożego Narodzenia coraz mniej chodzi o Święta Bożego Narodzenia - pisze Piotr Czerwiński w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Na początek dobra wiadomość: w Irlandii jest robota do wzięcia! Słownie jedna: szukają dyrektora wodociągów za 250 tysięcy euro rocznie.

Dzień dobry Państwu, albo dobry wieczór. W Irlandii nie ustają w wymyślaniu sposobów na odwrócenie uwagi od kryzysu. Dopiero kłócili się o aborcję, by następnie kłócić się o prawa dzieci w ogólnokrajowym referendum. Ich najnowszy patent to niezliczone patenty na przywrócenie dawnej świetności Dublinowi. Wygląda na to, że sami Irlandczycy nie mają o nim wyobrażenia, jakoby był pełnowartościową europejską stolicą i tęsknią do czasów, gdy uważano inaczej. A przecież sposób na to jest tak prosty, jak budowa cepa: wystarczy sprowadzić jeszcze więcej Polaków i wyobrażać sobie, że jest tak, jak dawniej.

Dzieciak przebrany za smoka naprawdę może czuć się wyobcowany w przedszkolu udekorowanym przez plastikowe trupy, ociekające plastikową krwią, wśród kolegów i koleżanek, zrobionych na żywy preparat z pracowni biologicznej. A także w obecności świetlistej dyni, udającej człowieka. (...) Jako żywo Irlandia zawsze wydawała mi się genetycznie predysponowana do świętowania tragedii na wesoło i nie myliłem się - pisze w najnowszym felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Dziennik "The Irish Times" opublikował listę "10 ikon, definiujących współczesną Irlandię". Znalazły się na niej śmiałe sugestie w rodzaju smartphone'a, jednoeurówki, grzejnika ogrodowego oraz innych symboli upadłego imperium. Nie wspomniano ani razu o tym, że współczesną Irlandię definiuje Angela Merkel, a także sklonowany Mietek z Polski, bez którego nawet Angela nie miałaby czego szukać na wyspie, gdyż wyspa byłaby zupełnie pusta, kible na niej nie umyte, a sieć komputerowa nie skonfigurowana - pisze w najnowszym felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Polska młodzież się amerykanizuje: dzieci w szkole powtarzają sobie w ramach mantry, że chcą zrobić karierę i nie mogą doczekać się dorosłości, która będzie polegała na udziale w wyścigu szczurów. Wierzą, że są najlepsi i że dzięki temu świat stanie wobec nich otworem. Niestety, nikt ich przy tym nie uczy, jak zdobywać układy i wstępować do klubów kolesia. Myślę, że w gimnazjum "propedeutyka sitwy" powinna być wprowadzona jako przedmiot obowiązkowy - pisze w najnowszym felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Jest coś, co możemy zrobić dla Polski i Irlandii. Połączmy oba kraje! Tylko - jak już Polska weźmie ślub z Irlandią - to kto będzie robił za męża, a kto za żonę? Na użytek poprawności politycznej, umówmy się, że że podobnie jak istnieją państwa neutralne, tak nasz mariaż będzie po prostu bezpłciowy - pisze w najnowszym felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. W oczekiwaniu na kolejnego członka jakiejś rodziny królewskiej, który na wczasach pokaże członka albo inną część ciała, by zaistnieć w bulwarowej prasie, postanowiłem rozgrzać atmosferę niniejszej rubryki, sugerując, by trend ten przeniósł się również i na polski grunt. Nie ma u nas króla ani królowej, ale jest za to masa kacyków, którzy na pewno uratowaliby niejeden brukowiec przed bankructwem, latając na golasa po jakimś słonecznym kurorcie. Tymczasem w Polsce od jutra będzie w sprzedaży „pigułka wolności”. A teraz jadziem.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Lubię Irlandię. Zawsze chciałem wyjechać na wieś i dopiero Irlandia spełniła moje marzenia o tym wyjeździe. Co prawda mogłem wyjechać na wieś w Polsce, ale tam byłoby zbyt normalnie, a to nie jest żadne wyzwanie dla egzystencjalisty.