piotr czerwiński(strona 5/5)

Destabilizacja irlandzkiej gospodarki jest odwrotnie proporcjonalna do pogody w tym kraju. Już trzeci raz mieliśmy śnieg w zimie, a także słońce w lecie. Nawet jesień była zupełnie taka sama jak w innych krajach. Na szczęście wiosna przekracza wszelkie dopuszczalne normy zdrowego rozsądku; w przeciwnym wypadku martwiłbym się, że Irlandia całkiem straciła swój niepowtarzalny charakter i nawet tradycyjna irlandzka pogoda odchodzi do historii. Zimę mamy już za sobą. Jak wiadomo trwała dwa tygodnie i zostawiła po sobie krwawe żniwo w postaci europożyczki, a także mojego felietonu - pisze Piotr Czerwiński.

Irlandczycy to bardzo kontaktowi ludzie, którzy praktykują dość jaskiniowy zwyczaj - zagadują obcych ludzi na ulicy. Specjalne uczucia budzą w nich obcokrajowcy. Właśnie w związku z tym pewien emeryt, słysząc, że jestem Polakiem, krzyknął kiedyś do mnie "Spiełdalaj!". Myślał, że to znaczy "kocham cię" - pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

W Irlandii zmalały płace. Niestety wciąż są na tyle wysokie, że można z nich żyć, nie wydając wszystkiego na rachunki, co czyni ten kraj wyjątkowo mało nędznym, w kategoriach ogólnie pojętej nędzy. Życie jest tańsze niż we Francji, a pensje wyższe. Krajobraz irlandzkiego "wielkiego kryzysu" w Polsce mógłby uchodzić za ucieleśnienie prosperity. Tyle, że na ulicach mniej demonstracji i nawet premier niejako abdykuje z własnej inicjatywy, nie czekając aż wywiozą go na taczkach, więc nie wiem, czy Polacy coś takiego by znieśli - pisze Piotr Czerwiński.

Gdzie diabeł nie może, tam pośle Polaków, by dokonali dzieła zniszczenia. Na tej zasadzie rozpiep***my już zakon krzyżacki, Monte Cassino, mistrzostwa świata w RPA, a także rynki pracy w kilku krajach na świecie. Gdzie się nie pojawimy, tam prędzej czy później wali się i pali, lub zalewa, przez co musimy udawać się dalej i krzewić potrzebę absurdu w coraz bardziej globalnym wymiarze - pisze Piotr Czerwiński w Wirtualnej Polsce.

Kiedy weszło się do mieszkania Prosiaka, miało się wrażenie, że lokator codziennie wypróżnia się na dywan. Prosiak wyprawiał swawole, przez całą dobę co pięć minut wybuchał histerycznym hollywoodzkim śmiechem, spraszał gości w środku tygodnia o czwartej nad ranem, z którymi hasał do świtu na balkonie rozpalając grilla i rzecz jasna śmiejąc się bezustannie, by było im wesoło. Prosiak był moim sąsiadem, okazało się, że jest bardzo inteligentny - pisze Piotr Czerwiński w Wirtualnej Polsce.

Wraz ze zmierzchem irlandzkiego dobrobytu w Dublinie zanika jedna z jego największych atrakcji turystycznych: drobne pieniądze, leżące na ulicy. Był to zarazem jeden z najlepszych sposobów na sprawdzenie, kto w tym mieście jest Polakiem, ponieważ tylko Polacy podnosili miedziaki z trotuaru. Krajowcy wierzyli, że zbieranie drobnych przynosi pecha. Wiara czyni cuda, więc Polacy dotąd zbierali irlandzkie drobne, aż gospodarka tego kraju padła na twarz.

W Irlandii jeździ się zgodnie z przepisami, za to ludzie nie umieją parkować. Zostawiają przeto samochody na ulicy, z reguły nie zadając sobie trudu wjechania na krawężnik. W Polsce jest odwrotnie: nikt nie zawraca sobie głowy przepisami, za to każdy przeciętny Polak umie wymanewrować swoim bolidem "na kopertę", dzięki czemu zaparkuje nawet tam, gdzie nie ma miejsc do parkowania. W Irlandii mają tez specyficzne zabawy: jedna z nich polega na tym, by ukraść auto, a następnie spalić je albo wrzucić do rzeki.

Dziwnie wygląda Polska z perspektywy turysty. Jest dosłownie i w przenośni mała i wielka jednocześnie. Polskie wady, które nosi się w pamięci jak kopię zapasową twardego dysku, nagle ożywają bogactwem chamstwa i drobnomieszczaństwa, zaś polskie zalety, które również nosi się ze sobą na podobnej zasadzie, wskrzeszają się paletą uniesień, których nie doznaje na co dzień żaden Polak, na stałe mieszkający w tym przedziwnym kraju - pisze z Dublina Piotr Czerwiński, felietonista Wirtualnej Polski.

W Irlandii picie jest jak seks - tu się o tym nie gada, tu się to robi. Jak ktoś tego nie robi, to się o nim gada, że pewnie jakiś lewy. Jak ktoś pije za mało, to się mówi, że baba. Jest w tym pewna niekonsekwencja, ponieważ najwięcej piją kobiety. Największy siniak znad Wisły może się przy nich uznać za dyletanta, cnotliwego degustatora i nie skażonego empirią teoretyka ochleju, który potrafi tylko wychwalać się, ile to wchłonął poprzedniej nocy - pisze Piotr Czerwiński, felietonista Wirtualnej Polski.

Funkcjonariusze nie potrafią wymówić jego nazwiska, figuruje więc w kartotekach jako "podejrzany". Kto? Kurnapolak czarnorób. O tym i innych przedstawicielach irlandzkich Polaków - pisze z Dublina Piotr Czerwiński, felietonista Wirtualnej Polski.