odkrycie archeologiczne(strona 3/3)

To sensacja archeologiczna. Na polach uprawnych niedaleko Ząbkowic Śląskich odkryto tajemnicze kręgi, które mogą mieć ok. 7 tysięcy lat. O niezwykłym odkryciu poinformowali członkowie grupy "Starożytna Polska - Słowianie" na swoim kanale na YouTube. Odkrycie szczegółowo opisało czasopismo "Archeologia Żywa". Tajemnicze kręgi nazywane są rondelami i według naukowców, pochodzą z okresu neolitu. Są zatem starsze od egipskich piramid. Z uwagi na miejsce ich odkrycia, nadano im nazwy miejscowości - rondel Baldwinowice i Sieroszów. Oddalone są one od siebie o około 370 metrów. Rondel Baldwinowice ma średnicę 120 metrów. Składa się z trzech rowów, które otaczają centralną część. Rondel Sieroszów ma z kolei średnicę 130 metrów i tworzą go cztery rowy, które również otaczają część centralną. Badaniem kręgów zajmują się archeolodzy z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Serwis czasopisma "Archeologia Żywa", podaje, że według wstępnych ustaleń naukowców, nowo odkryte rondele zbudowano wzdłuż osi, która wyznacza punkt zachodu Słońca w dzień przesilenia zimowego 7 tysięcy lat temu. W Europie takich struktur odkryto około 130, a w Polsce, jak dotąd osiem. Najnowsze to te obok Ząbkowic Śląskich. Naukowcy cały czas badają funkcjonalność tych budowli sprzed tysięcy lat. Być może służyły one do integracji kilku sąsiednich społeczności lub jako miejsce wymian handlowych. Inna, dużo bardziej prawdopodobna teoria mówi, że pełniły funkcje obronne. Specjaliści są pewni, że składały się na nie nie tylko same rowy, ale także budowla lub palisada, która znajdowała się w części centralnej. Badania trwają.

Podkarpacki Konserwator Zabytków opublikował zdjęcia z trwających prac archeologicznych na rynku w Przemyślu na Podkarpaciu. W trakcie badań okazało się, że ratusz wybudowany prawdopodobnie w XV wieku był większy, niż początkowo sądzono. Udostępnione fotografie pokazują pozostałości po murach ratusza. Jedna z grafik z atlasu świata Civitates orbis terrarum, tom VI, wydanego w 1618 r. w Kolonii przez Georga Brauna, obrazuje również wielkość ratusza proporcjonalnie do wielkości miasta.

Firma archeologiczna POMOST odkryła w środę (2 marca) w Szklarce Trzcielskiej w Wielkopolsce szczątki trzech osób z czasów II wojny światowej. Prace ekshumacyjne wykonano u podnóża nasypu kolejowego nieczynnej linii Zbąszyn-Międzychód. Odnalezione szczątki znajdowały się w grobie wojennym i należą do osób narodowości niemieckiej. Szczątki dwóch z nich to najprawdopodobniej kolejarze, kości trzeciej należą najprawdopodobniej do członka formacji SA. Badacze mogli określić ich pochodzenie na podstawie przedmiotów, które znaleźli w grobie. Odnaleziono m.in. znaki tożsamości Dyrekcji Kolei Rzeszy w Poznaniu (Reichsbahndirektion Posen). Kości miały na sobie ślady licznych złamań, co może świadczyć o śmierci w wyniku fali uderzeniowej powstałej po silnym wybuchu lub np. upadku z dużej wysokości. Na części potylicznej czaszki członka SA odkryto dziurę po postrzale, co sugeruje, że została wykonana na nim egzekucja.

Jordańscy i francuscy archeolodzy odkryli niedaleko miasta Al-Jafr w Jordanie niezwykłą instalację sprzed 9000 lat. Według nich są to pozostałości po obozowisku z okresu neolitu. Ma ono kształt tzw. ''latawca pustyni'', czyli pułapek na dzikie zwierzęta, których używano przed wieloma laty na pustyniach. Latawce pustyni składały się z co najmniej dwóch długich kamiennych ścian, które zbiegały się w kierunku specjalnie utworzonej zagrody. - Odkryliśmy instalację rytualną składającą się z kilku elementów, dwóch stojących kamieni z postaciami antropomorficznymi oraz ponad 250 artefaktów – powiedział dr Wael Abu-Azziza z Projektu Archeologicznego Południowo-Wschodniej Badii (SEBAP), którzy pracują na stanowisku archeologicznym w pobliżu Al-Jafr. Oprócz pozostałości po latawcu pustyni archeolodzy na miejscu znaleźli dwa rzeźbione kamienie z postaciami polimorficznymi oraz ołtarz, palenisko, muszle morskie oraz miniaturowy model pułapki na gazele. Zdaniem naukowców to jest przełomowe odkrycie, gdyż nigdy dotąd nie odkryto tak dobrze zachowanych modeli łowieckich i artefaktów obrazujących życie myśliwych z okresu neolitu. Pozwoli to na lepsze zrozumienie i poznanie życia ludzi z tamtego okresu. - Ludzie, których instalację tutaj odkryliśmy, uprawiali łowiectwo na bardzo szeroką skalę. Oznacza to, że jest to prawdziwa gospodarka produkcyjna. Nie było to zwykłe polowanie dla własnych celów jednostki, ale dla dużej grupy – stwierdził dr Abu-Azziza. W skład zespołu pracującego nad projektem wchodzą archeolodzy z jordańskiego Uniwersytetu Al Hussein Bin Talal oraz Francuskiego Instytutu Bliskiego Wschodu.

Sensacyjnego odkrycia dokonano na placu budowy dwóch hal w dzielnicy Biechów w Głogowie. Robotnicy odsłonili spod ziemi artefakty, które pochodzą z okresu lateńskiego, czyli z okresu między 400 r. p.n.e. a początkiem naszej ery. Na miejscu pojawili się archeolodzy z Muzeum Archeologiczno-Historycznego w Głogowie, którzy rozpoczęli na miejscu badania. Odnaleziono grób ciałopalny, a przy nim urnę, pogięty miecz, nóż, sprzączkę od pasa oraz dwie ostrogi. Naukowcy w pobliżu odkryli także ślady pochodzące z okresu neolitu, prawdopodobnie pozostawione przez kultury naddunajskie (neolit w Europie Środkowej zaczął się ok. 5500 lat p.n.e.). Natrafiono na pozostałości po piecach, które prawdopodobnie służyły do wypalania ceramiki. Archeolodzy zabezpieczyli bezcenne znaleziska i mają nadzieję, że pomogą one dowiedzieć się więcej na temat ludów żyjących na terenie Polski tysiące lat temu.

Na stanowisku archeologicznym starożytnego miasta kultury preinkaskiej Cajamarquilla w Peru, naukowcy znaleźli 13 mumii, w tym 6 dzieci. O odkryciu poinformowano w niedzielę 13 lutego. Znajduje się ono w sąsiedztwie grobowca mumii, który odsłonięto w listopadzie 2021 roku. Zdaniem badaczy, należy ona do wysoko postawionego mężczyzny, który żył między 800-1000 r. n.e. Szczątki siedmiu dorosłych osób, znalezione obok mumii dziecięcych, były pokryte bawełnianymi tkaninami. Naukowcy są pewni, że nowoodkryte szczątki nie należą do osób, które były wysoko w hierarchii społecznej kultury preinkaskiej. Prawdopodobnie ludzie ci byli służącymi i zostali poświęceni w ofierze. Mieli dołączyć w zaświatach do swojego pana. Wskazywać na to też miałby bardzo skromne pochówki, w jakich odkryto 13 mumii. Oprócz szczątków w grobowcach archeolodzy znaleźli m.in. gliniane garnki, szczątki zwierząt, fioletową kukurydzę, paprykę oraz narzędzia do szycia. Cajamarquilla była kluczowym ośrodkiem handlowym kultury preinskaskiej - Wari. Miasto miało ok, 167 ha i zamieszkiwało je w szczytowym okresie rozwoju ok. 15 tys. osób. Po upadku kultury Wari, w ich miejscu pojawiły się ludy: Ichma oraz Inkowie.

Włoscy archeolodzy odkryli w miejscowości Velia w południowych Włoszech wiele artefaktów, które pochodzą sprzed 2500 lat temu. Wśród znalezisk są m.in. hełmy wojowników, wazy oraz ruiny ściany z cegieł, która ozdobiona jest malowidłami. Przedmioty pochodzą z okresu tzw. Wielkiej Grecji, czyli z VII-VI w.p.n.e., gdy południowe Włochy były skolonizowane przez starożytnych Greków. Miejsce, w którym znajdują się artefakty to prawdopodobnie ruiny starożytnej greckiej świątyni poświęconej bogini Atenie. Massimo Osanna, który wcześniej długo kierował wykopaliskami w Pompejach, powiedział, że obszar zbadany w Velii, jest bogaty w ofiary złożone Atenie, mitologicznej greckiej bogini wojny i mądrości, po kluczowej dla Greków bitwie morskiej na pobliskim Morzu Tyrreńskim. W VI wieku p.n.e. miała miejsce bitwa morska pod Alalią. U wybrzeży Korsyki, greckie siły zwyciężyły nad flotą Etrusków i ich sojuszników Kartagińczyków. Velia w starożytności pełniła także ważną rolę dla greckiej szkoły filozoficznej. Była domem dla filozofów Parmenidesa i Zenona. Założenie Velii datuje się na około 540 r. p.n.e.

Archeolodzy z firmy ArchaeoBW odkryli na zabytkowym cmentarzu w mieście Knittlingen w Niemczech szczątki mężczyzny oraz konia bez głowy. Według naukowców z Państwowego Urzędu Ochrony Zabytków w Stuttgarcie, odnalezione kości pochodzą sprzed 1400 lat, czyli mężczyzna żył w czasach panowania na tamtych terenach dynastii Merowingów (476-750 r. n.e.). Zdaniem badaczy, mężczyzna był ważną osobą w lokalnej społeczności. Prawdopodobnie zarządzał gospodarstwem i był blisko rządzących. - Jako członek lokalnej elity, najprawdopodobniej był głową gospodarstwa rolnego składającego się z jego rodziny i służby - powiedział archeolog Folke Damminger. Nie wiadomo dlaczego mężczyzna został pochowany obok konia bez głowy, lecz specjaliści są pewni, że obcięcie głowy zwierzęciu było częścią rytuału pogrzebowego. Prawdopodobnie wierzono, że koń będzie służył swojemu panu również po jego śmierci. Archeolodzy odkryli na tym samym cmentarzu szczątki kilku innych osób, które żyły mniej więcej w tym samym czasie, co ów jeździec. Niektórzy z nich zostali pochowani z cennymi przedmiotami, np. szkielet kobiety miał przy sobie złotą broszkę. Niektórzy mężczyźni zostali pochowani z bronią, taką jak miecze, lance, tarcze i groty strzał. Naukowcy będą kontynuowali badania nad pochówkiem konia bez głowy innymi odkrytymi pochówkami na cmentarzu w Knittlingen.