Grot sprzed 1000 lat i karabin z XIX wieku. Bezcenne znaleziska na Lubelszczyźnie
Lubelski Konserwator Zabytków otrzymał zgłoszenia o niezwykłych odkryciach. W lasach powiatu łęczyńskiego poszukiwacze historycznych artefaktów odnaleźli bardzo stary żelazny grot od włóczni/oszczepu oraz zabytkowy karabin. Grot prawdopodobnie pochodzi z czasów wczesnego średniowiecza, natomiast karabin z XIX wieku.
Grot z X-XI w. odnaleziony w lesie powiatu łęczyńskiego na Lubelszczyźnie 
Odkrycia dokonali Karolina i Adrian Siodłowscy, którzy działali na podstawie pozwolenia LWKZ na prowadzenie badań archeologicznych. Grot charakteryzuje się liściem lancetowatym w kształcie tzw. liścia wierzby. Reprezentuje on typ grotów użytkowanych w X-XI wieku.
Grot z X-XI wieku
Jego długość całkowita to 40 cm, natomiast długość liścia wynosi 22 cm, a tulejki 18 cm. Szerokość liścia w najszerszym miejscu to 28 mm, a średnica tulejki to 21 mm. Groty tego typu zdaniem ekspertów wykorzystywane były na włóczniach do walki wręcz oraz oszczepach, jako broni miotanej.
Historycy wskazują, że w Polsce w X-XI w. nie różnicowano grotów ze względu na ich funkcje. Tych samych używano zarówno w przypadku broni do walki bezpośredniej, jak i do broni rzucanej z odległości. Grot zostanie przekazany do Muzeum Narodowego w Lublinie, gdzie zostanie poddany szczegółowym analizom oraz dodatkowo zakonserwowany.
Karabin z XIX wieku
Karolina i Adrian Siodłowscy kilka dni później natrafili na kolejne historyczne artefakty. Tym razem chodzi o dobrze zachowany karabin typu Mauser oraz skład amunicji. Broń została zgodnie z procedurą zabezpieczona przez policję. Pochodzi XIX wieku i bardzo możliwe, że trafi również do muzeum.
Amunicją natomiast zajęli się saperzy. W składzie znajdowały się naboje 11,15 x 60 R Mauser. Wydobyto łącznie ok. 700 sztuk naboi czarnoprochowych. Spakowane były po 20 sztuk w pudełkach z tektury. Opis na pudełkach wskazuje, że przeznaczone były do karabinów Mauser M 1871/84.
Łuski były sygnowane znakami: S 87 * 8 (tzn. wyprodukowano w Berlinie, sierpień 1887 r.) oraz E 76 * 4 (tzn. w Erfurcie, kwiecień 1876 r.).
