ziemia

Aktualna epoka geologiczna "cechuje się absolutną dominacją gatunku inwazyjnego, stałocieplnego ssaka, który nazywa się homo sapiens" - opisał sytuację naszej planety Kamil Wyszkowski, dyrektor Un Global Compact Network Poland. Gość programu "Newsroom" w Wirtualnej Polsce zaznaczył, że Ziemia ma 4,6 mld lat, a ludzie żyją na niej zaledwie od 300 tys., a więc "gatunek człowieka jest tutaj absolutnie na chwilę". Specjalista mówił o groźbie wymarcia naszego gatunku wraz z innymi w ramach kolejnego wielkiego wymierania - tym razem z powodu działalności człowieka. Wyszkowski za główny problem uznał rosnącą populację ludzi, która wkrótce ma wynieść 11 miliardów. To z kolei oznacza, że musi powstać więcej pól uprawnych, pastwisk, trzeba walczyć z globalnym kryzysem wody pitnej oraz wycinką lasów - co roku tracimy ok. 0,8 proc. lasów. "Teraz chodzi o to, by te procesy odwrócić " - powiedział rozmówca WP, wspominając o corocznie organizowanym w Krakowie "zegarze klimatycznym". W tym roku poświęcony jest on lasom i będzie pokazywał na konkretnych liczbach, jak szybko postępuje proces wylesiania. Najgorzej jest w trójkącie Malezja-Tajlandia -Tunezja. Ale jest też dobra wiadomość, bo w Polsce lesistość przyrasta o 2,5 procent. "Tych lasów potrzeba więcej, głównie chodzi o Afrykę, Azję Południowo-Wschodnią, Amerykę Północną oraz o zachodnią Europę. Trzeba walczyć o lasy" - podkreślił.

Astronomowie z NASA informują, że do Ziemi zbliża się gigantycznych rozmiarów asteroida. Obiekt 418135 (2008 AG33) zbliży się do Ziemi w czwartek (28 kwietnia) na odległość 3,2 mln km. Asteroida zakwalifikowana została jako ''potencjalnie niebezpieczna''. Naukowcy jednak uspokajają, że Ziemi nie grozi zderzenie z nią. Odległość w najbliższym punkcie od naszej planety, będzie około osiem razy większa, niż odległość Ziemi od Księżyca. Obiekt porusza się dziesięć razy szybciej, niż kula wystrzelona z pistoletu. Wrażenie robi także jego rozmiar. Asteroida 418135 ma średnicę do 780 metrów i jest niemal dwa razy większa od Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie, który przez lata był najwyższym budynkiem w Polsce. Nadlatująca skała kosmiczna została odkryta 12 stycznia 2008 roku przez naukowców z obserwatorium Mt. Lemmon SkyCenter w Arizonie w USA. Jak podaje Centrum Badań Obiektów Bliskich Ziemi (CNEOS) NASA, ostatni raz ta asteroida przeleciała obok Ziemi 1 marca 2015 roku. 418135 (2008 AG33) przelatuje blisko naszej planety mniej więcej co siedem lat. Jej kolejne zbliżenie przewidywane jest na 25 maja 2029 roku. Co ciekawe, asteroida nie jest największą kosmiczną skałą, która przemknie obok Ziemi w najbliższych tygodniach. Tytuł ten prawdopodobnie przypadnie 467460 (2006 JF42), której średnicę szacuje się na 380-860 m. Blisko Ziemi znajdzie się 9 maja 2022 roku i będzie poruszać się z prędkością około 40 700 km/h.

Obecnie w peruwiańskich Andach panuje okres intensywnych opadów deszczu. W północno-zachodniej części Peru osunęło się zbocze wzgórza. Co najmniej 15 domów zostało zniszczonych. Do sieci trafiło nagranie świadka z momentu kataklizmu. Do zdarzenia doszło 15 marca. W Parcoy, dzielnicy, w której od stuleci wydobywano złoto, położonej w regionie La Libertad, 455 km na północny wschód od Limy, domy zdewastowane zostały przez masę błota i kamieni, które osunęły się po całym dniu deszczu w mieście. Służby poszukują ocalałych. Prezydent Pedro Castillo napisał na swoim koncie na Twitterze, że wesprze wszystkie poszkodowane w wyniku tej tragedii osoby.

Wewnętrzna część jądra Ziemi prawdopodobnie nie jest cieczą, ani ciałem stałym. Badacze z Instytutu Geochemii Chińskiej Akademii Nauk (IGCAS) opracowali nowy model wnętrza naszej planety. Odkrycie całkowicie ich zaskoczyło i przyznali, że "to nienormalne". Wykorzystali do tego celu zapis fal sejsmicznych podchodzących z trzęsień ziemi. Okazało się, że w wewnętrznej części jądra tworzy się tzw. stan superjonowy z wodorem, tlenem i węglem. To zupełnie nowy stan skupienia – obok ciała stałego, cieczy i gazu – ale z wyraźnymi różnicami. Dla przykładu, w wodzie superjonowej, która została niedawno wytworzona w laboratorium, ekstremalnie wysoka temperatura i ciśnienie rozbijają każdą cząsteczkę wody, pozostawiając jony tlenu w postaci stałej, podczas gdy jony wodorowe przypominają ciecz. Badacze zdawali sobie sprawę, że rdzeń wewnętrzny nie może być po prostu litym żelazem lub stopem żelaza, jak sądzono w latach 30. XX wieku, ze względu na jego strukturę. Niektórzy naukowcy sądzą nawet, że może istnieć drugie wewnętrzne jądro. Zapowiadają, że to nie koniec badań, aby rozwikłać zagadkę struktury, która ciągnie się na długości 1220 km i znajduje pod skorupą Ziemi – między grubym płaszczem i ciekłym jądrem wewnętrznym.