odkrycie(strona 8/28)

Prehistoryczne odkrycie w ziemi na Pomorzu. Na terenie gminy Sztutowo znów natknięto się na kawał wielkiej historii. Na oficjalnym profilu gminy Sztutowa na Facebooku pojawiły się zdjęcia tajemniczego przedmiotu. Jak wyjaśnili lokalni archeolodzy, znalezisko to kościane radło, czyli narzędzie rolnicze służące do spulchniania ziemi. Zdaniem pomorskich ekspertów pochodzi ono z okresu neolitu, czyli młodszej epoki kamienia. Z tego względu niewykluczone, że znalezisko należy do przodków tzw. kultury rzucewskiej. Według informacji przekazanych przez gminę Sztutowo, odkryte kościane radło może mieć nawet 4 tys. lat i stanowi dowód świadectwa na to, że człowiek zamieszkiwał wybrzeże Bałtyku już w trakcie trwania epoki neolitu. Co ciekawe, to nie pierwsze takie odkrycie w tym regionie. Na przestrzeni ostatnich lat z ziemi wykopano tam kilka podobnych znalezisk neolitycznych, które aktualnie znajdują się w specjalnych rejestrach i zbiorach konserwatorskich gminy.

Kolejny skarb z czasów II wojny światowej odkopany w Łodzi. Tym razem Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Łodzi pochwalił się nowym odkryciem na oficjalnym koncie na Facebooku. Do sieci trafiły zdjęcia znalezisk, na które przypadkowo natrafili robotnicy podczas prac na ul. Północnej. Widać na nich przedmioty codziennego użytku, monety, torebki z metalowej siatki, zegarki, fragment żyrandola, a także przedmioty związane z judaizmem. Niewykluczone, że znalezione artefakty należały niegdyś do jednej z rodzin żydowskich. "Odkryto przedmioty codziennego użytku ukryte najprawdopodobniej podczas lub tuż przed II wojną światową. Wśród znalezisk znajdowały się różne przedmioty związane z judaizmem – świeczniki, kubki i kielichy kiduszowe, kadzielnice" - poinformował na Facebooku Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Łodzi. Robotnicy natrafili na zakopane przedmioty na niewielkiej głębokości pod ziemią, a wszystkie z nich zostały "przykryte papą oraz luźno ułożonymi cegłami". Najprawdopodobniej ludzie, którzy schowali te rzeczy zrobili to przed lub w trakcie wojny i zapewne mieli nadzieję, że jeszcze po nie wrócą.

W XIX wieku wewnątrz piramidy Cheopsa odkryto prowizoryczne napisy. Nie były to jedyne inskrypcje. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. Kilkaset lat wcześniej także na zewnętrznych ścianach Wielkiej Piramidy widniało o wiele więcej znaków i symboli. Przez wieki uważano, że piramidy w Gizie nie posiadały zewnętrznych napisów. Przeczą temu jednak relacje. W XIII w. historyk Abd al-Latif napisał, że piramidy w Gizie są pokryte bardzo licznymi znakami. Ich stan był wówczas niemal idealny. Do zniszczeń doprowadziły dopiero kataklizmy i lokalni mieszkańcy. Można przyjąć, że na piramidach w Gizie faktycznie znajdowały się napisy. Dotyczyły one kultu Cheopsa. Napisy na zewnątrz były głównie imionami pielgrzymów i ich wrażeniami na widok Wielkiej Piramidy. Jak podaje wielkahistoria.pl. należy sądzić, że badacz al-Latif zauważył na piramidzie właśnie takie gryzmoły pielgrzymów, jednak wykonane różnymi technikami. Zapisane w językach egipskim i greckim były niezrozumiałe dla wielu ówczesnych badaczy. Jednak ślad po zapisanych blokach zaginął. Z czasem zewnętrzna część bloków Wielkiej Piramidy po prostu przepadła.

Od kilku dekad naukowcy badają błyskawicznie topniejący na Antarktydzie lodowiec Thwaites, nazywany "lodowcem zagłady". Do tej pory nie było mapy tego, co znajduje się pod jego powierzchnią. Badacze z British Antarctic Survey (BAS) zarejestrowali pola magnetyczne i grawitacyjne wokół lodowca, aby lepiej zrozumieć jego geologię. Po długich miesiącach udało im się stworzyć mapę pokazującą, co kryje pod grubą warstwą lodu Thwaites. Według naukowców BAS punkt, w którym lodowiec styka się z dnem morskim, cofnął się o 14 km od końca 1990 r. Tym samym ich wniosek mówi, że jeśli pokrywa lodowa będzie nadal topnieć, może to podnieść globalny poziom mórz o ponad pół metra w ciągu kilku stuleci. 1/5 gruntu pod lodowcem to skały osadowe, reszta to granit i inne skały. Agencja AP udostępniła nagranie z badań dr Toma Jordana, który wyjaśnił na czym polegało mapowanie tego lodowca z lotu ptaka. - Za pomocą radaru możemy mapować wzgórza, doliny i góry. My wykazaliśmy, że w dolnym biegu rzeki brakuje osadów. Ok. 100 km w górę rzeki znajduje się bardzo duży basen sedymentacyjny, który ma do 170 km długości. Jest więcej takich basenów - mówił dr Jordan. Raport z mapowania został opublikowany w czasopiśmie "Science Advances". Przełomowy moment zapoczątkowany przez naukowców BAS pozwoli innym badaczom na jeszcze dokładniejsze zbadanie tajemnic lodowca Thwaites i tego, co skrywa pod grubą warstwą lodu.

Niezwykłe odkrycie w Egipcie. W rozległej nekropolii Sakkara, która jest częścią starożytnej stolicy Egiptu odkryto warsztaty wykorzystywane do mumifikacji ludzi i świętych zwierząt, a także ich grobowce. Jak poinformował Mostafa Waziri, sekretarz generalny Najwyższej Rady Starożytności, znaleziska pochodzą z okresu 30. dynastii faraońskiej z lat 380-343 p.n.e. i okresu ptolemejskiego od 305 p.n.e. do 30 p.n.e. Wewnątrz warsztatów archeolodzy znaleźli gliniane naczynia i inne przedmioty używane do mumifikacji. Znaleziono również naczynia rytualne. Według Sabri Faraga, kierownika stanowiska archeologicznego w Sakkarze, grobowce były przeznaczone dla najwyższego urzędnika ze Starego Państwa starożytnego Egiptu i kapłana z Nowego Państwa. Większość odnalezionych artefaktów jest teraz dostępna dla turystów, którzy odwiedzają kompleksy archeologiczne w Sakkarze.

Pod płytką warstwą ziemi znajdował się starożytny skarb. Na terenie gminy Lewin Kłodzki podczas prac archeologicznych badacze odkryli tajemniczy przedmiot. Po wstępnej analizie okazało się, że jest to topór, pochodzący najprawdopodobniej z przełomu X i XI wieku. Jak przekazała wójt gminy, Joanna Klimek-Szymanowicz, odkrywcami tego cennego znaleziska są poszukiwacze Konrad Oczkowski i Karol Orman. Co ciekawe, obaj panowie wcześniej znaleźli w okolicach Lewina Kłodzkiego pochodzący z XI wieku miecz. To dopiero początek wielkich odkryć, ponieważ grupa pasjonatów historii posiada oficjalne zgody na prowadzenie poszukiwań na terenie gminy Lewin Kłodzki wydane przez Dolnośląskiego Konserwatora Zabytków, Nadleśnictwo Zdroje w Szczytnej oraz przez władze gminy. Teraz ponad 1000-letni topór zostanie skrupulatnie zbadany, by poznać jeszcze więcej jego skrywanych tajemnic.

W trakcie zwykłych prac porządkowych w stodole doszło do nietypowego odkrycia. Mieszkaniec Podlesia Dębowego postanowił, że posprząta zalegający tam złom. Przypadkowo podczas porządków odkrył pociski artyleryjskie. "Jeden z mieszkańców Podlesia Dębowego powiadomił policjantów o znalezieniu bomby" - przekazała tarnowska policja. "Po złożonych czynnościach na prywatnej posesji na miejsce wysłano patrol saperski 21 Batalionu Wojska Polskiego z Rzeszowa" - informują w komunikacie służby. Wcześniejsze ustalenia patrolu minersko-pirotechnicznego potwierdzili żołnierze, że znaleziono tam niewybuch i szczątki takiego pocisku. "Wskazany przedmiot został zidentyfikowany jako niewybuch pocisku artyleryjskiego, kalibru 75 mm oraz szczątki kolejnego pocisku. Mocno skorodowany pocisk leżał na metalowych elementach składowanych w przydomowym pomieszczeniu" - dodano. Żołnierze zabezpieczyli niewybuchy, które zostaną zneutralizowane na poligonie wojskowym. Ewakuacja mieszkańców nie było konieczna, a do czasu przyjazdu wojskowych teren zabezpieczyli policjanci z komisariatu w Żabnie.

W trakcie prac konserwatorsko-restauratorskich w kościele parafialnym pod wezwaniem Św. Katarzyny w Odrzykoniu natknięto się na wyjątkowe malowidła. Na poddaszu Świątyni odnaleziono pod dwiema warstwami ponad stuletnie polichromie. Eksperci z Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w Krośnie twierdzą, że znalezisko jest pierwszym takim na Podkarpaciu. - Nie mogliśmy sobie wyobrazić, że coś takiego spotkamy, bo estetyka odsłoniętych malowideł jest unikatowa w skali naszego województwa. Możemy ją porównywać jedynie do kościoła Mariackiego, czy kościoła franciszkanów w Krakowie - zdradziła Justyna Uliasz, starszy inspektor ochrony zabytków w krośnieńskiej delegaturze Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków. Wojewódzki Konserwator Zabytków informuje, że na monumentalne malowidła składają się ornamentalne partie o motywach roślinnych i geometrycznych, płaszczyzny boniowań i ugwieżdżonego błękitu nieba oraz figuralne przedstawienia. Dekoracje te wyróżniają się ponadto bogatym zestawem barwnym. Jak dodała jeszcze Uliasz, kościół został wybudowany przez "majstra ze Słowacji", Jana Klvoszka z Bardejowa, który niewykluczone, że przywiózł ze sobą do Odrzykonia malarzy.

Niezwykłą tajemnicę skrywało dno Morza Adriatyckiego u wybrzeży Chorwacji. Zespół archeologów z uniwersytetu w Zadarze natknął się pod pokładami morskiego błota na drogę, która ma ok 7 tys. lat i niegdyś łączyła prehistoryczną osadę kultury Hvar z wybrzeżem wyspy Korcula. Nagranie z tego zdarzenia trafiło na oficjalny kanał uniwersytetu na YouTube. Widać na nim pracę badaczy, którzy metr po metrze oczyszczają dno, odkrywając kolejne części znaleziska. Wszystko dzieje się w okolicach turystycznej wyspy Korcula, która co sezon odwiedzana jest przez tysiące turystów, w tym również Polaków. Najnowsze odkrycie tylko utwierdza chorwackich archeologów w przekonaniu, że w tym miejscu rozwijała się prehistoryczna osada, którą zamieszkiwali ludzie na ok. 4,9 tys. lat przed Chrystusem, a znaleziona droga stanowiła ważny węzeł handlowy dla okolicznej ludności.

Wyjaśniło się pochodzenie przedmiotów znalezionych w 2022 r. na terenie Kluczkowic na Lubelszczyźnie. Po szczegółowych badaniach przy współpracy z Muzeum Narodowym w Lublinie i naukowcami z Wydziału Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego ustalono, że odkryto posążek Ozyrysa z I tysiąclecia p.n.e. i popiersie Bachusa z I wieku n.e. Figurki ze starożytnego Egiptu i Rzymu są oryginalne i przed II wojną światowej należały do kolekcji rodziny z pałacu Kleniewskich - ziemiańskiej rodziny z Lubelszczyzny, która siedzibę miała właśnie w Kluczkowicach. Dr Łukasz Miechowicz z SOZ Powiatu Opolskiego ustalił, że figurka Ozyrysa została zapewne zakupiona przez Marię Kleniewską podczas jej pobytu w Egipcie w 1904 r. Brązowe popiersie rzymskiego boga Bachusa zostało odkryte ok. 1906 r. przez ks. Antoniego Chotyńskiego, kapelana rodziny Kleniewskich w ówczesnym Dratowie (obecnie Zagłoba/Wrzelów). Do tego od jednego z mieszkańców Kluczkowic pozyskano fragment broni białej, prawdopodobnie szpady z ok. XIX wieku również należącej do zbiorów historycznych Kleniewskich.

Powstałe wiele wieków przed naszą erą piramidy w Egipcie wciąż wzbudzają wiele zainteresowania wśród badaczy. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. Do dziś nie ma jasnej odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób te monumentalne budowle zostały wykonane. Choć dominuje teoria o wykorzystywaniu wielkich ramp oraz drewnianych żurawi, za pomocą których ustawiano kamienne bloki, to z czasem pojawiła się inna hipoteza, mówiąca o tym, że piramidy zbudowano ze specjalnego betonu, wlewanego do drewnianych szalunków na miejscu budowy. Teza ta pierwszy raz wypłynęła w latach 70. XX wieku, kiedy Joseph Davidovits, który był chemikiem, wykonał analizę próbek pobranych z piramidy. Według wyników ta zbudowana została z betonu, który składał się głównie z wapienia oraz ziemi okrzemkowej, gliny, węglanu sodu i wapna. Nikomu jednak nie udało się znaleźć potwierdzenia dla takich wyników, stąd uznano, że naukowiec przebadał prawdopodobnie grudki kamienia albo zaprawy. Jednak teoria tajemniczego betonu powróciła na początku XXI wieku, kiedy fizyk Guy Demortier podważył możliwość postawienia olbrzymiej piramidy z bloków skalnych w zaledwie trzy dekady. Jego zdaniem to przeczyło prawom fizyki. On także wykonał analizę próbki pobranej z piramidy, jednak wykorzystał do tego celu bardziej zaawansowaną technikę, a dokładnie specjalistyczne prześwietlenia rentgenowskie oraz spektroskopię magnetyczną. Badanie potwierdziło, że głównym budulcem był wapień, jednak jego skład różnił się od tego, który można było znaleźć w pobliżu piramidy. Mimo trudnych do podważenia wyników, archeolodzy oraz egiptolodzy sceptycznie podeszli do tej teorii. Swoje podejście tłumaczyli szerszą wiedzą z zakresu kultury starożytnego Egiptu oraz wykorzystywanej wówczas technologii. Szymon Zdziebłowski autor książki “Wielka piramida. Tajemnice cudu starożytności” stwierdził, że fizyk na pewno miał dobre intencje, a wyniki badań są autentyczne, jednak nie wiadomo, skąd dokładnie pobrana została próbka. Bardzo możliwe, że fizyk nieświadomie wziął ją nie z bloku skalnego, a z zaprawy, co sprawiło, że teoria o tajemniczym betonie powróciła.

Najnowsze odkrycie peruwiańskich archeologów sięga czasów Preinków. Badacze natrafili w Kompleksie Archeologicznym Cajamarquilla w Limie na mumię nastolatka, która liczy ponad 1000 lat. Z pierwszych analiz wynika, że był to chłopiec w wieku ok. 12-13 lat, który żył od 1000 do 1200 lat temu. Odnalezione szczątki leżały w grobowcu i były zawinięte w pogrzebowy tobołek, wraz z ceramiką i kawałkami skóry czy włosów. Według prowadzącej zespół badawczy archeolog Yomiri Huaman, mumia została "dobrze zachowana", a to dzięki piasku, w którym znajduje się wysoki odczyn soli, co pozwoliło wygenerować naturalny proces mumifikacji. To dlatego w tak dobrym stanie zachowały się kawałki skóry i kosmyki włosów. Wyprawa pogrzebowa, znaleziona obok ciała, zawiera bolator (kamienną broń), mat (talerz), miedzianą igłę oraz materiał włókienniczy i botaniczny, taki jak kukurydza i chili. Badania będą kontynuowane, aby dowiedzieć się więcej o tym znalezisku i poszerzyć wiedzę o kompleksie Cajamarquilla i jego byłych prehistorycznych osadnikach.

Nagranie uchwyciło moment, w którym poszukiwacz z Wielkiej Brytanii dokonał unikalnego znaleziska na środku pola. Film z tego zdarzenia udostępniła agencja Reutera. 48-letni Matthew Hepworth usłyszał wyczekiwany sygnał swojego wykrywacza metali i zaczął kopać w ziemi. W pewnym momencie jego oczom ukazało się coś niezwykłego - pochodzący prawdopodobnie z XV wieku złoty pierścień. Rzadki przedmiot miał charakter ikonograficzny. Posiadał wizerunek Matki Boskiej i małego Jezusa. Znalezisko zostało zgłoszone zarówno właścicielowi pola, jak i odpowiedniemu urzędowi. Teraz trwa proces, który ma potwierdzić, czy wykopany pierścień faktycznie można uznać za skarb. Jednak mimo braku oficjalnych wyników, Hepworth już czuje się podekscytowany oraz "zaszczycony" dokonanym odkryciem. - To przywilej dla mnie, że mogłem go znaleźć i uratować - powiedział. Poszukiwacz ma już na swoim koncie kilka cennych odkryć, m.in. rzadką srebrną pieczęć czy miejsce pochówku z epoki brązu. Hepworth uważa, że oglądanie w muzeum znalezionych przez siebie artefaktów, kawałków historii jest "pięknym uczuciem". - Miło jest zobaczyć swoje imię obok tego, co znalazłeś. I będzie tam na zawsze dla przyszłych pokoleń - powiedział, dodając, że swoimi sukcesami promuje hobby związane z poszukiwaniami cennych artefaktów za pomocą wykrywacza metali. On sam zajmuje się tym już od 32 lat. W Polsce, zgodnie z obowiązującym prawem, do poszukiwań zabytków z wykrywaczem metali wymagane jest uzyskanie wcześniej niezbędnego pozwolenia.

Tajemnicze odkrycie na dnie oceanu. Liczy nawet kilka tysięcy lat i jest w nieskazitelnym stanie. W wodach Oceanu Spokojnego w okolicy archipelagu Galapagos w Ekwadorze naukowcy natknęli się na tętniąca życiem dziewiczą rafę koralową. Nagranie z tego zdarzenia udostępniła agencja PAP. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że wszystkie szczegóły wskazują na pochodzenie rafy z czasów starożytnych. Według badaczy z Fundacji Karola Darwina, odnaleziona rafa znajduje się na głębokości ok. 600 metrów i liczy kilka tysięcy lat. Pomimo ciągłych zmian klimatycznych, jest ona w nienaruszonym stanie, choć ukształtowała się, gdy wody Oceanu Spokojnego nie były tak ciepłe, jak teraz. Naukowcy dotarli do miejsca odkrycia dzięki głębinowej łodzi badawczej "Alvin" obsługiwanej przez specjalistów z Woods Hole Oceanographic. - Odkryliśmy pewne przedłużenia starożytnych i rozległych koralowców. Wyróżniające jest to, że są one przystosowane do zimnych i głębokich środowisk - wskazał oceanograf Sturart Banks. Zespół bada teraz dlaczego koralowce zwane zimnowodnymi przetrwały zmiany klimatu. Naukowców interesuje również to, jakie organizmy morskie żyją w tym nieznanym dotąd miejscu. Niewykluczone, że wkrótce pojawią się tu kolejne zaskakujące odkrycia, ponieważ do tej pory zbadano niecałe 5 proc. otwartych wód rezerwatu morskiego wokół Galapagos.

Makabryczne odkrycie z Egiptu w 2011 r. zostało przeanalizowane przez zespół niemieckich i austriackich archeologów. Chodzi o odcięte ludzkie dłonie odnalezione pod dziedzińcem pałacu Hyksosów w starożytnym mieście Awaris w północno-wschodniej części kraju. Po latach badań okazało się, że kończyny należały do co najmniej 12 osób w wieku od 14 do 21 lat. Jak twierdzą eksperci na łamach czasopisma "Nature", mogły one być wręczone jako trofea w ramach publicznego wydarzenia w pałacu i miały znaczenie kulturowe. Co ciekawe, wszystkie dłonie były prawymi kończynami. Były elastyczne w momencie pochówku, odnaleziono je z szeroko rozstawionymi palcami. Amputowane dłonie są pierwszym takim odkryciem i pierwszym rzeczywistym dowodem tej praktyki wśród starożytnych Egipcjan. Do tej pory informację o tym zwyczaju zawierały jedynie inskrypcje i płaskorzeźby. Według niemieckich naukowców, dłonie raczej nie należały do niewolników, ponieważ taki obrót spraw ograniczyłby ich potencjał. Naukowcy podkreślają, że w wierzeniach starożytnych Egipcjan cielesna integralność była niezbędna w życiu pozagrobowym. Praktyka odcinania dłoni mogła być symbolem triumfu nad wrogiem po walkach. Dalsze badania będą w stanie pomóc odkryć jeszcze więcej tajemnic pałacu Hyksosów.

W głębinach Oceanu Spokojnego naukowcy z Australii i Japonii dokonali przełomowego odkrycia. Pod wodą na głębokości ponad 8 km sfilmowano ryby i nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że do tej pory nie zarejestrowano żadnego morskiego stworzenia aż tak głęboko. Rekordzista to osobnik z rodzaju Pseudoliparis, którego m.in. w 2008 r. zauważono 7 km pod wodą. Nowy rekordzista został nagrany w rowie Izu-Ogasawara na południowym wybrzeżu Japonii na głębokości 8336 m. - Spędziliśmy ponad 15 lat badając te ryby. Maksymalna głębokość, na której mogą przetrwać, jest naprawdę zdumiewająca - przekazał profesor Alan Jamieson. Jak widać, naukowcom zajęło sporo czasu zanim dokonali tego odkrycia, jednak oceany skrywają jeszcze więcej tajemnic, co tylko napędza ekspertów do kolejnych badań z tego zakresu.

W trakcie prac remontowych w wojskowych koszarach w Hobart w Australii jeden z robotników natknął się na tajemniczy obiekt. Po wykopaniu go okazało się, że to stary but. Przypadkowe odkrycie zainteresowało lokalny zespół badaczy, który zabrał się do pracy na terenie obiektu. Nagranie z efektów prac udostępniła agencja Associated Press. Finalnie odnaleziono ok. 1800 przedmiotów, które na przełomie XVIII i XIX wieku najprawdopodobniej należały do więźniów i funkcjonariuszy wojskowej placówki. odnaleziono m.in. mundury, na których wciąż można odczytać nazwiska żołnierzy. - Rozmiar znaleziska jest naprawdę niezwykły. Sposób, w jaki materiały organiczne rozkładają się w środowisku, oznacza, że nie znajdujemy tego rodzaju rzeczy zbyt często - przekazała na łamach AP archeolog dr Jennifer Jones-Travers. Wydobyto również ozdoby z kości, setki kolejnych butów czy przedmioty wykonane z ceramiki. Archeolodzy wciąż pracują w tym miejscu, ponieważ jest szansa, że takich odkryć może być jeszcze więcej.

Historyczne odkrycie w centrum Warszawy. Pomiędzy ulicą Karmelicką i aleją Jana Pawła II jeden z deweloperów planuje dużą inwestycję. Na miejsce wezwano archeologów. Podczas rutynowych prac na terenie dawnego getta zespół badaczy natknął się na fragment starej ulicy Gęsiej, w tym piwnice przedwojennej kamienicy przy ul. Gęsiej 33. Nagranie z tego miejsca udostępniła agencja PAP. Odkopano wiele fragmentów przedwojennej budowli, a do tego znaleziono też prywatne rzeczy schowane najprawdopodobniej przez żydowską rodzinę. - Mamy tutaj relikty jednej z kamienic z ulicy Gęsiej. Tu znaleźliśmy korek po piwie. Popielniczkę i kilkanaście innych zabytków - przekazał archeolog Michał Grabowski na łamach agencji PAP. Według eksperta każdy znaleziony przedmiot w tym miejscu to "inna historia". Wszystko dlatego, że Niemcy podczas II wojny światowej grabili żydowskie kamienice, stąd mieszkańcy często chowali swoje wartościowe rzeczy w piwnicach czy ścianach budynku. Prace archeologów wciąż trwają i odbywają się pod nadzorem mazowieckiego wojewódzkiego konserwatora zabytków.