odkrycie(strona 9/28)

Kolejne ważne odkrycie we Włoszech. Na terenie Parku Archeologicznego w Pompejach zespół archeologów natknął się na ludzkie szkielety. Według badaczy odnalezione szczątki należą do dwóch mężczyzn w wieku ok. 50 lat. Erupcja Wezuwiusza w 79 r. n.e. pochłonęła wiele ofiar i wszystko wskazuje, że wśród nich znalazło się też tych dwóch mężczyzn. Agencja Associated Press udostępniła nagranie z wykopalisk. Widać na nim pracę archeologów, a także ludzkie szkielety, kości czy starożytne artefakty. Według Gabriela Zuchtriegela, dyrektora Parku Archeologicznego w Pompejach, mężczyźni byli zaangażowani w projekty budowlane z wykorzystaniem gipsu i amforu wypełnionych wodą niedaleko wulkanu i w momencie erupcji nie zdążyli uciec w bezpieczne miejsce. Zawaliła się na nich ściana budynku, w którym próbowali się schronić. Jeden z mężczyzn wyciągnął rękę, którą próbował się zasłonić. Badacze przekazali, że oba szkielety są w dobrym stanie. Przez najbliższe tygodnie archeolodzy dokładnie przeanalizują odnalezione szczątki za pomocą pomocą mikrostratygrafii, czyli badaniem warstw materiału. - W ciągu ostatnich dwóch i pół wieku znaleziono ponad 1300 ofiar i dopiero dziś mamy możliwość zbadania dokładnej dynamiki, w jakiej zginęli, za pomocą mikrostratygrafii - przekazał Zuchtriegel.

Niezwykłą tajemnicę skrywało dno Morza Adriatyckiego u wybrzeży Chorwacji. Zespół archeologów z uniwersytetu w Zadarze natknął się pod pokładami morskiego błota na drogę, która ma ok 7 tys. lat i niegdyś łączyła prehistoryczną osadę kultury Hvar z wybrzeżem wyspy Korcula. Nagranie z tego zdarzenia trafiło na oficjalny kanał uniwersytetu na YouTube. Widać na nim pracę badaczy, którzy metr po metrze oczyszczają dno, odkrywając kolejne części znaleziska. Wszystko dzieje się w okolicach turystycznej wyspy Korcula, która co sezon odwiedzana jest przez tysiące turystów, w tym również Polaków. Najnowsze odkrycie tylko utwierdza chorwackich archeologów w przekonaniu, że w tym miejscu rozwijała się prehistoryczna osada, którą zamieszkiwali ludzie na ok. 4,9 tys. lat przed Chrystusem, a znaleziona droga stanowiła ważny węzeł handlowy dla okolicznej ludności.

Wyjaśniło się pochodzenie przedmiotów znalezionych w 2022 r. na terenie Kluczkowic na Lubelszczyźnie. Po szczegółowych badaniach przy współpracy z Muzeum Narodowym w Lublinie i naukowcami z Wydziału Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego ustalono, że odkryto posążek Ozyrysa z I tysiąclecia p.n.e. i popiersie Bachusa z I wieku n.e. Figurki ze starożytnego Egiptu i Rzymu są oryginalne i przed II wojną światowej należały do kolekcji rodziny z pałacu Kleniewskich - ziemiańskiej rodziny z Lubelszczyzny, która siedzibę miała właśnie w Kluczkowicach. Dr Łukasz Miechowicz z SOZ Powiatu Opolskiego ustalił, że figurka Ozyrysa została zapewne zakupiona przez Marię Kleniewską podczas jej pobytu w Egipcie w 1904 r. Brązowe popiersie rzymskiego boga Bachusa zostało odkryte ok. 1906 r. przez ks. Antoniego Chotyńskiego, kapelana rodziny Kleniewskich w ówczesnym Dratowie (obecnie Zagłoba/Wrzelów). Do tego od jednego z mieszkańców Kluczkowic pozyskano fragment broni białej, prawdopodobnie szpady z ok. XIX wieku również należącej do zbiorów historycznych Kleniewskich.

Jeden z członków Stowarzyszenia Historyczno-Poszukiwawczego "Wolica" z Izbicy z trakcie poszukiwań na terenie gminy Krasnystaw natrafił wykrywaczem metalu na sztylet z brązu. Jak informuje Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków na łamach portalu Lublin112, to sensacyjne znalezisko archeologiczne dla Lubelszczyzny, ale i unikatowe w skali kraju. - Pan Wojciech Werus ze Stowarzyszenia Historyczno-Poszukiwawczego "Wolica" z siedzibą w Izbicy przekazał do Delegatury WUOZ w Chełmie unikatowy w skali kraju zabytek archeologiczny – sztylet brązowy. Zabytek został znaleziony przez p. Grzegorza Rękasa na terenie gminy Krasnystaw podczas poszukiwań, prowadzonych przez Stowarzyszenie na podstawie pozwolenia konserwatora zabytków – przekazał Lubelski Wojewódzki Konserwator Zabytków dr Dariusz Kopciowski. Niestety nie jest znany kontekst odnalezionego zabytku, który leżał pod płytką warstwą ziemi. Wiadomo jednak, że podobny zabytek znaleziono kilka lat temu na Podkarpaciu, łącząc go z kulturą Otomani-Füzesabony. Odnaleziony przedmiot jest zachowany w bardzo dobrym stanie, a jego krawędzie noszą ślady zużycia. Sztylet jest pierwszym tego typu znaleziskiem na obszarze działania Delegatury WUOZ w Chełmie, tj. na ternie powiatów chełmskiego, krasnostawskiego i włodawskiego. Unikatowy zabytek przekazany zostanie do zbiorów Muzeum Regionalnego w Krasnymstawie.

Najnowsze odkrycie peruwiańskich archeologów sięga czasów Preinków. Badacze natrafili w Kompleksie Archeologicznym Cajamarquilla w Limie na mumię nastolatka, która liczy ponad 1000 lat. Z pierwszych analiz wynika, że był to chłopiec w wieku ok. 12-13 lat, który żył od 1000 do 1200 lat temu. Odnalezione szczątki leżały w grobowcu i były zawinięte w pogrzebowy tobołek, wraz z ceramiką i kawałkami skóry czy włosów. Według prowadzącej zespół badawczy archeolog Yomiri Huaman, mumia została "dobrze zachowana", a to dzięki piasku, w którym znajduje się wysoki odczyn soli, co pozwoliło wygenerować naturalny proces mumifikacji. To dlatego w tak dobrym stanie zachowały się kawałki skóry i kosmyki włosów. Wyprawa pogrzebowa, znaleziona obok ciała, zawiera bolator (kamienną broń), mat (talerz), miedzianą igłę oraz materiał włókienniczy i botaniczny, taki jak kukurydza i chili. Badania będą kontynuowane, aby dowiedzieć się więcej o tym znalezisku i poszerzyć wiedzę o kompleksie Cajamarquilla i jego byłych prehistorycznych osadnikach.

Nagranie uchwyciło moment, w którym poszukiwacz z Wielkiej Brytanii dokonał unikalnego znaleziska na środku pola. Film z tego zdarzenia udostępniła agencja Reutera. 48-letni Matthew Hepworth usłyszał wyczekiwany sygnał swojego wykrywacza metali i zaczął kopać w ziemi. W pewnym momencie jego oczom ukazało się coś niezwykłego - pochodzący prawdopodobnie z XV wieku złoty pierścień. Rzadki przedmiot miał charakter ikonograficzny. Posiadał wizerunek Matki Boskiej i małego Jezusa. Znalezisko zostało zgłoszone zarówno właścicielowi pola, jak i odpowiedniemu urzędowi. Teraz trwa proces, który ma potwierdzić, czy wykopany pierścień faktycznie można uznać za skarb. Jednak mimo braku oficjalnych wyników, Hepworth już czuje się podekscytowany oraz "zaszczycony" dokonanym odkryciem. - To przywilej dla mnie, że mogłem go znaleźć i uratować - powiedział. Poszukiwacz ma już na swoim koncie kilka cennych odkryć, m.in. rzadką srebrną pieczęć czy miejsce pochówku z epoki brązu. Hepworth uważa, że oglądanie w muzeum znalezionych przez siebie artefaktów, kawałków historii jest "pięknym uczuciem". - Miło jest zobaczyć swoje imię obok tego, co znalazłeś. I będzie tam na zawsze dla przyszłych pokoleń - powiedział, dodając, że swoimi sukcesami promuje hobby związane z poszukiwaniami cennych artefaktów za pomocą wykrywacza metali. On sam zajmuje się tym już od 32 lat. W Polsce, zgodnie z obowiązującym prawem, do poszukiwań zabytków z wykrywaczem metali wymagane jest uzyskanie wcześniej niezbędnego pozwolenia.

Tajemnicze odkrycie na dnie oceanu. Liczy nawet kilka tysięcy lat i jest w nieskazitelnym stanie. W wodach Oceanu Spokojnego w okolicy archipelagu Galapagos w Ekwadorze naukowcy natknęli się na tętniąca życiem dziewiczą rafę koralową. Nagranie z tego zdarzenia udostępniła agencja PAP. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że wszystkie szczegóły wskazują na pochodzenie rafy z czasów starożytnych. Według badaczy z Fundacji Karola Darwina, odnaleziona rafa znajduje się na głębokości ok. 600 metrów i liczy kilka tysięcy lat. Pomimo ciągłych zmian klimatycznych, jest ona w nienaruszonym stanie, choć ukształtowała się, gdy wody Oceanu Spokojnego nie były tak ciepłe, jak teraz. Naukowcy dotarli do miejsca odkrycia dzięki głębinowej łodzi badawczej "Alvin" obsługiwanej przez specjalistów z Woods Hole Oceanographic. - Odkryliśmy pewne przedłużenia starożytnych i rozległych koralowców. Wyróżniające jest to, że są one przystosowane do zimnych i głębokich środowisk - wskazał oceanograf Sturart Banks. Zespół bada teraz dlaczego koralowce zwane zimnowodnymi przetrwały zmiany klimatu. Naukowców interesuje również to, jakie organizmy morskie żyją w tym nieznanym dotąd miejscu. Niewykluczone, że wkrótce pojawią się tu kolejne zaskakujące odkrycia, ponieważ do tej pory zbadano niecałe 5 proc. otwartych wód rezerwatu morskiego wokół Galapagos.

W 1878 r. Waynman Dixon dokonał ciekawego odkrycia w Wielkiej Piramidzie w Gizie. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. W komorze królowej znalazł tajemniczy szyb wentylacyjny, a w nim trzy przedmioty: miedziany rozdwojony hak, piłeczkę z dolerytu oraz fragment cedrowego drewna. Hak i piłkę można oglądać dziś w Muzeum Brytyjskim w Londynie, drewienko zaś zaginęło dawno temu. Pojawiły się w związku z tym teorie spiskowe. Ich zwolennicy twierdzą, że na podstawie analizy drewna można określić wiek piramidy. Wówczas mogłoby okazać się, że egiptolodzy nie mówią nam całej prawdy. Druga z teorii głosiła, że przedmiot ten, pozbawiony wartości kolekcjonerskiej, po prostu zgubił się. Przełom nastąpił w 2020 r., gdy przypadkowo odnaleziono drewienko w pudełku po cygarach w muzeum Uniwersytetu w Aberdeen w Szkocji. Okazało się, że przeleżał tak około 70 lat. Trafił tam przypadkiem, po śmierci Jamesa Granta – znajomego Dixona. On również był obecny podczas badania piramidy w 1878 r. i to do niego trafił wówczas kawałek drewna. Nie wiadomo tylko, dlaczego znalazł się on w szwedzkim muzeum w “kolekcji azjatyckiej”. Wreszcie wykonano potrzebne badania. Okazało się, że drewno jest starsze od Wielkiej Piramidy o około 500 lat. Skąd ta rozbieżność? Okazuje się, że można to wyjaśnić na dwa sposoby. Albo drewno pochodzi z centralnej części bardzo starego drzewa, albo ten trudny do identyfikacji drewniany przedmiot został wykonany z recyklingu. W Egipcie zawsze brakowało drewna i ponowne przetwarzanie go było powszechną praktyką. Niestety ze względu na kiepski stan drewnianego przedmiotu, nie da się dziś ustalić, czym dokładnie był oraz jakie znaki znajdowały się na jego powierzchni.

Makabryczne odkrycie z Egiptu w 2011 r. zostało przeanalizowane przez zespół niemieckich i austriackich archeologów. Chodzi o odcięte ludzkie dłonie odnalezione pod dziedzińcem pałacu Hyksosów w starożytnym mieście Awaris w północno-wschodniej części kraju. Po latach badań okazało się, że kończyny należały do co najmniej 12 osób w wieku od 14 do 21 lat. Jak twierdzą eksperci na łamach czasopisma "Nature", mogły one być wręczone jako trofea w ramach publicznego wydarzenia w pałacu i miały znaczenie kulturowe. Co ciekawe, wszystkie dłonie były prawymi kończynami. Były elastyczne w momencie pochówku, odnaleziono je z szeroko rozstawionymi palcami. Amputowane dłonie są pierwszym takim odkryciem i pierwszym rzeczywistym dowodem tej praktyki wśród starożytnych Egipcjan. Do tej pory informację o tym zwyczaju zawierały jedynie inskrypcje i płaskorzeźby. Według niemieckich naukowców, dłonie raczej nie należały do niewolników, ponieważ taki obrót spraw ograniczyłby ich potencjał. Naukowcy podkreślają, że w wierzeniach starożytnych Egipcjan cielesna integralność była niezbędna w życiu pozagrobowym. Praktyka odcinania dłoni mogła być symbolem triumfu nad wrogiem po walkach. Dalsze badania będą w stanie pomóc odkryć jeszcze więcej tajemnic pałacu Hyksosów.

W głębinach Oceanu Spokojnego naukowcy z Australii i Japonii dokonali przełomowego odkrycia. Pod wodą na głębokości ponad 8 km sfilmowano ryby i nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że do tej pory nie zarejestrowano żadnego morskiego stworzenia aż tak głęboko. Rekordzista to osobnik z rodzaju Pseudoliparis, którego m.in. w 2008 r. zauważono 7 km pod wodą. Nowy rekordzista został nagrany w rowie Izu-Ogasawara na południowym wybrzeżu Japonii na głębokości 8336 m. - Spędziliśmy ponad 15 lat badając te ryby. Maksymalna głębokość, na której mogą przetrwać, jest naprawdę zdumiewająca - przekazał profesor Alan Jamieson. Jak widać, naukowcom zajęło sporo czasu zanim dokonali tego odkrycia, jednak oceany skrywają jeszcze więcej tajemnic, co tylko napędza ekspertów do kolejnych badań z tego zakresu.

W trakcie prac remontowych w wojskowych koszarach w Hobart w Australii jeden z robotników natknął się na tajemniczy obiekt. Po wykopaniu go okazało się, że to stary but. Przypadkowe odkrycie zainteresowało lokalny zespół badaczy, który zabrał się do pracy na terenie obiektu. Nagranie z efektów prac udostępniła agencja Associated Press. Finalnie odnaleziono ok. 1800 przedmiotów, które na przełomie XVIII i XIX wieku najprawdopodobniej należały do więźniów i funkcjonariuszy wojskowej placówki. odnaleziono m.in. mundury, na których wciąż można odczytać nazwiska żołnierzy. - Rozmiar znaleziska jest naprawdę niezwykły. Sposób, w jaki materiały organiczne rozkładają się w środowisku, oznacza, że nie znajdujemy tego rodzaju rzeczy zbyt często - przekazała na łamach AP archeolog dr Jennifer Jones-Travers. Wydobyto również ozdoby z kości, setki kolejnych butów czy przedmioty wykonane z ceramiki. Archeolodzy wciąż pracują w tym miejscu, ponieważ jest szansa, że takich odkryć może być jeszcze więcej.

Administracja Lubuskiej Grupy Eksploracyjnej Nadodrze została powiadomiona przez anonimowego odkrywce o znalezionych zabytkach we wsi Pleśna w gminie Gubin. Po wydobyciu z ziemi znalezionych rzeczy okazało się, że jest to skarb z epoki brązu. Sprawa trafiła do Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Urząd opublikował zdjęcia z niezwykłego odkrycia. Według ekspertów z Muzeum Archeologicznego Środkowego Nadodrza w Zielonej Górze wydobyto m.in. pięć kompletnych siekierek, dziewięć sierpów, sześć grotów włóczni, trzy bransolety i dwa młotki. W trakcie wykopalisk natrafiono również na dużą część depozytu w formie bryły, w której znajdują się kolejne artefakty owiane tajemnicą. Badacze twierdzą, że skarb z Pleśna stanowił własność odlewnika. Należy go wiązać z wytwórstwem społeczności kultury łużyckich pól popielnicowych z epoki brązu i datować wstępnie na IV okres epoki brązu z lat 1000-800 p.n.e. Charakter odkrytych przedmiotów jest niejednorodny. Skarb z epoki brązu zawiera elementy ozdób, uzbrojenia i przedmiotów gospodarczych.

Niepublikowane utwory jednego z pionierów muzyki gospel odnalezione na Uniwersytecie w Pittsburghu w USA. W archiwum uczelni muzykolog Christopher Lynch natrafił na 140 utworów Charlesa Henry'ego Pace'a. Były to negatywowe zdjęcia z nutami umieszczone na płaskiej metalowej płycie drukarskiej, na których od lat osiadał się kurz. Ekipa agencji Associated Press pojawiła się na miejscu i udostępniła nagranie z tego zdarzenia. - Mieliśmy około 140 utworów muzycznych, które nie występowały w żadnej innej bibliotece na świecie i mogły być całkowicie zagubione, z wyjątkiem tych materiałów, które mieliśmy w archiwum - przekazał Christopher Lynch na łamach agencji AP. Charles Henry Pace w 1936 r. przeniósł się z Chicago do Pittsburgha, gdzie założył Pace Gospel Choral Union, czyli zespół składający się z 25 śpiewaków, powiększany do około 300 na specjalne okazje. W latach 1941-1945 miał już 301 agentów zaangażowanych w sprzedaż jego pieśni i prawie 3 tys. bezpośrednich klientów wysyłkowych w USA, co czyni go jednym z najbardziej znanych wydawców muzyki gospel w Stanach Zjednoczonych.

Przypadkowe odkrycie w Chinach. Na jednym z pól uprawnych w Hunan rolnik zdecydował się usunąć dużą górę piachu. Ku jego zaskoczeniu natkał się na grobowiec i na miejsce wezwał lokalne służby. Postanowiono, że rozpoczną się prace wykopaliskowe, które zakończyły się wielkim sukcesem. Chińscy badacze są przekonani, że odkryto murowany grobowiec z czasów panowania dynastii Ming. To oznacza, że powstał on na przełomie lat 1368-1644. Wewnątrz grobowca nie odnaleziono trumien czy przedmiotów pogrzebowych. Na ścianach grobowca zachowały się jednak freski i każdy detal jest teraz skrupulatnie analizowany przez ekspertów.

Kolejne wielkie odkrycie w Egipcie stało się faktem. Tym razem zespół archeologów pracujących w Wielkiej Piramidzie w Gizie natrafił na tajemniczy korytarz. Nagranie z oficjalnej konferencji z okazji tego wydarzenia udostępniła agencja Associated Press. Według Egiptologów nowo odkryty tunel może pomóc w dotarciu do komory grobowca faraona Cheopsa. Na więcej informacji trzeba będzie poczekać. Prace przy tunelu trwają i niewykluczone, że na przełomie kolejnych miesięcy badacze dowiedzą się, dokąd prowadzi korytarz znajdujący się w północnej ścianie Piramidy Cheopsa. - To dwuspadowy korytarz o długości 9 metrów i szerokości ok. 2 metrów. Potwierdzam, że kontynuujemy prace i badania naukowe z wykorzystaniem nowoczesnych technologii. Przy zastosowaniu bezpiecznych metod badawczych spróbujemy ujawnić więcej tajemnic tego odkrycia - przekazał Ahmed Eissa egipski minister turystyki i starożytności. Jest to pierwsze takie odkrycie ujawnione w Wielkiej Piramidzie, a to wszystko, dzięki współpracy naukowców z całego świata w ramach projektu Scan Priamid, działającego od 2015 r.

Na chilijskiej Rapa Nui, powszechnie znanej jako Wyspa Wielkanocna, odkryto kolejny monolityczny posąg moai. Nagranie z tego wydarzenia udostępniła agencja Associated Press. Moai, czyli ludzka figura wyrzeźbiona wieki temu temu przez mieszkańców Rapa Nui została odkryta na dnie wyschniętego jeziora i szacuje się, że jest wyrzeźbiona ze skał z wulkanu Rano Raraku. To pierwsze odkrycie w tym miejscu, dlatego badacze liczą na kolejne. Salvador Atan Hito, wiceszef społeczności Ma'u Henua, powiedział, że odkrycie jest "ważne", ponieważ stanowi kawał wielkiej historii dla ludzi Rapa Nui. - Ważne jest to, co widzimy dzisiaj, ponieważ jest to również część naszej własnej historii jako ludzi Rapa Nui - przekazał Hito. Na Wyspie Wielkanocnej znajduje się kilkadziesiąt takich posągów. Uważa się, że monolityczne posągi moai zostały wyrzeźbione w latach 1000-1600 n.e. Obecnie na Wyspie Wielkanocnej jest ich ok. 1000. Natomiast pierwszymi mieszkańcami tej wyspy byli żeglarze z Polinezji Środkowej, którzy na miejscu stopniowo tworzyli własną kulturę.