archeologia

Niesamowite odkrycie z czasów Jezusa w Strefie Gazy. Dziesiątki starożytnych grobów, w tym dwa rzadkie sarkofagi wykonane z ołowiu, zostały odnalezione na cmentarzu datowanym na 2 tysiące lat. Przypadkowo znaleźli je palestyńscy robotnicy w zeszłym roku. Od tego czasu na terenie prowadzone były wykopaliska przy wsparciu francuskich ekspertów. Miejsce okazało się być kopalnią złota dla naukowców, którzy chcą poznać bliżej przeszłość Strefy Gazy. W ocenie archeologów jest to największy cmentarz, jaki kiedykolwiek odkopano w Gazie z tego okresu. Aktualnie odkryto 135 grobów, a 100 z nich przebadano dokładniej. – Gaza to ogromne stanowisko archeologiczne. (…) Groby ujawniły ogromną ilość informacji na temat materiału kulturowego, a także stanu zdrowia ludności i patologii, na które mogła cierpieć ta populacja – wskazuje Rene Elter, francuski archeolog. Ekspert przekazał, że nekropolia obejmuje okres od I wieku p.n.e do II wieku n.e. Odnalezione ołowiane sarkofagi są wyjątkowo rzadkim znaleziskiem – naukowcy podejrzewają, że służyły do pochówku elit społecznych. Oprócz badania samych nagrobków, archeolodzy odnawiają odkopane szkielety i składają w całość odłamki glinianych dzbanów. Szczątki mają zostać przesłane do dalszych analiz, a następnie skierowane do Ministerstwa Starożytności i Turystyki.

Doroczne prace badawcze w Samborowicach na Górnym Śląsku zakończyły się kolejnymi niezwykłymi odkryciami. Jednym ze znalezisk była kostka do gry, która okazała się być najstarszą na terenie Polski. Do miejscowości już po raz jedenasty przyjechali archeolodzy z Muzeum Śląskiego i Uniwersytetu Wrocławskiego, aby zgłębiać ślady pozostawione po osadach Celtów. Wykopaliska przyciągają także wielu wolontariuszy z całego kraju, jak i zza granicy – nie tylko profesjonalistów, ale miłośników kultury celtyckiej, którzy na co dzień nie zajmują się archeologią. W sierpniu odsłonięto relikty dwóch budowli, nazywanych półziemiankami. – Zabytki, które odkryte zostały w sierpniu tego roku, pokazują, że nie samą pracą Celtowie żyli – pisze Jacek Soida, kustosz Muzeum Śląskiego. Jednym z nich jest kostka do gry wykonana z kości lub poroża. Ze względu na jej kształt, zazwyczaj wartości oznaczano tylko na dłuższych bokach, a czasami je powielano. Kostka z Samborowic ma jedynie wartości 5 i 6 – mogła służyć albo do fałszerstwa, albo do nieznanej nam gry. Innym odkryciem jest żelazna fibula – ozdobna zapinka do spinania szat. Dzięki powierzchni zgorzeliny przedmiot zachował się w nadzwyczaj dobrym stanie jak na wybór metalowy. Prace w celtyckiej osadzie w Samborowicach są jedynymi tego typu tak regularnie prowadzonymi badaniami w Polsce.

Kolejne duże archeologiczne odkrycie w Pompejach. Odnaleziono pomieszczenie, w którym mieszkało dwóch niewolników w czasie wybuchu wulkanu w 79 r. n.e. Jak podaje agencja AP, szczegółowe badania pomogły dowiedzieć się więcej o życiu niewolników w tamtych czasach. W odróżnieniu od wyszukanych willi z fontannami i freskami, skromna kwatera niewolników miała tylko kilka szafek, półek i prycze. Znaleziono tam także amfory i dzbany, a w nich szczątki dwóch myszy i szczura, które prawdopodobnie uciekały przed ogniem po erupcji wulkanu. "Pomieszczenie zostało zorganizowane tak, aby nie dopuścić do ucieczek czy buntu niewolników. Świadczy o tym m.in. brak krat czy kłódek" – przekazał Gabriel Zuchtriegel, dyrektor parku archeologicznego w Pompejach. Dzięki wykonaniu odlewów, czyli wypełnianiu gipsem pustek po popiołach z erupcji Wezuwiusza, archeolodzy są w stanie uzyskać niemal fotografię środowiska, które zamieszkiwali niewolnicy. Okazało się, że to kolejne już tak niezwykłe znalezisko. Inny pokój niewolników odnaleziono na tym samym terenie w 2021 roku.

To przełomowe odkrycie i niezwykłe dzieło naukowców. Pierwszy raz w historii udało się zrekonstruować twarz Nabatejki, członkini starożytnego ludu pochodzenia semickiego. Zespół badaczy z Arabii Saudyjskiej w 2019 r. odnalazł w ruinach starożytnego miasta Hegra (stanowisko Al-Hidżr), szczątki ok. 80 osób. Najlepiej zachowany był szkielet jednej z kobiet. Badania wykazały, że to Nabatejka, którą pochowano w grobowcu ponad 2 tys. lat temu. Kobietę nazwano Hinat. Później zapadła decyzja, by odtworzyć jej twarz z wykorzystaniem nowoczesnych technologii. Proces rekonstrukcji odbył się w Londynie. Uczestniczyli w nim archeolodzy, antropolodzy, eksperci od rekonstrukcji sądowej i artysta techniki 3D. W lipcu 2020 r. zakończono proces rekonstrukcji i przez prawie kolejne trzy lata trwały żmudne prace nad wykonaniem silikonowego popiersia Hinaty. Efekt finalny zaskoczył nie tylko naukowców, szybko stając się archeologiczną sensacją na świecie. Dzieło zespołu badaczy zainteresowało agencję Associated Press, która opublikowała nagranie z procesu rekonstrukcji, pokazując efekt finalny. W I wieku p.n.e. Nabatejczycy osiedlili się w Hegrze na terenach dzisiejszej Arabii Saudyjskiej. Słynęli z handlu kadzidłami, przyprawami i luksusowymi towarami.