antarktyda

Długo uśpiony, mierzący 900 metrów, podwodny wulkan w pobliżu Antarktydy przebudził się, wywołując rój 85 000 trzęsień ziemi. To najsilniejsze trzęsienie ziemi w regionie trwało przez kilkanaście miesięcy od 2020 roku, jednak badania sejsmologów wciąż trwają. Roje trzęsień występują głównie w regionach aktywnych wulkanicznie, dlatego podejrzewa się, że przyczyną takich ruchów wokół nieaktywnego wulkanu Orca Seamount, jest ruch płynów w skorupie ziemskiej. Na Wyspie Króla Jerzego trzęsienia były odczuwalne najszybciej i zdawały się przenosić ziemię o około 11 centymetrów. - Podobne procesy miały miejsce w innych miejscach na Ziemi, ale po raz pierwszy zaobserwowaliśmy ja właśnie tam – powiedział współautor badania Simone Cesca, sejsmolog z Niemieckiego Centrum Badań Geologicznych GFZ w Poczdamie. - Normalnie procesy te zachodzą w dłuższych, geologicznych skalach czasowych, dlatego mamy szczęście, że widzieliśmy to za naszego życia - dodał. Jak dotąd nie ma bezpośrednich dowodów na erupcję wulkanu Orca Seamount. Aby ją potwierdzić, naukowcy musieliby wysłać do cieśniny misję, która zmierzy głębokość dna morskiego i porówna ją z mapami historycznymi.

Nowe badania pokazują, że chmury, które tworzą się w mroźnym powietrzu nad Antarktydą, różnią się od innych chmur sposobem, w jaki woda i lód w nich oddziałują. Odkrycie to jest ważne dla tworzenia modeli zmian klimatycznych, ponieważ w wyniku tego procesu zmienia się ilość światła słonecznego, które chmury odbijają z powrotem w kosmos. Dzięki połączeniu modelowania, zdjęć satelitarnych i danych zebranych podczas przelotów przez same chmury naukowcy zidentyfikowali proces "wtórnej" produkcji lodu. Oznacza to, że cząstki lodu zderzają się z przechłodzonymi kroplami wody, zamrażając je, a następnie rozbijając i tworzą znacznie więcej odłamków lodu. Proces ten nazywany jest procesem Halletta-Mossop. Przyciemnia on chmury, mniejszając ilość światła słonecznego, które jest odbijane z powrotem w kosmos, i przepuszczając więcej światła do oceanu znajdującego się pod chmurami, co może mieć bezpośredni wpływ na analizę zmian klimatycznych.

Na biegunach Ziemi przechodzą "dziwaczne" fale upałów. Antarktyda jest o ponad 40 st. gorętsza niż przeciętnie, podczas gdy Arktyka jest cieplejsza o 30 st. Stacje pogodowe na Antarktydzie pobiły rekordy w zeszłym tygodniu. - Na biegunach panują przeciwne pory roku. Nie obserwowaliśmy wcześniej topnienia na północy i południu w tym samym czasie – wyjaśnił Walt Meier, badacz lodu z National Snow and Ice Data Center w Bouldor w Kolorado. "To z pewnością niezwykłe wydarzenie". Fale upałów budzą niepokój wśród klimatologów, którzy ostrzegają, że rekordowe temperatury mogą sygnalizować szybsze załamanie klimatu niż wcześniej przewidywano. - To nie jest dobry znak - powiedział meteorolog z University of Wisconsin, Matthew Lazzara. Stacja Concordia na Antarktydzie zarejestrowała w piątek 12,2 st., czyli o około 40 st. cieplej niż przeciętnie. Tymczasem jeszcze wyższa stacja Vostok osiągnęła temperaturę powyżej -17,7st., bijąc swój rekord wszechczasów o około 15 st. W tym samym czasie obszary wokół bieguna północnego zbliżały się do temperatury topnienia, co według ekspertów jest bardzo niezwykłe w połowie marca. "Nigdy nie widziałem czegoś takiego" - powiedział badacz lodu z University of Colorado, Ted Scambos. Lazzara monitoruje temperaturę w kopule C-ii na Antarktydzie Wschodniej i zarejestrował -10 st. w ostatni piątek, gdzie normalna jest -43 st. - To temperatura, którą powinniśmy zobaczyć w styczniu, a nie w marcu. Styczeń jest tam latem. To dramatyczne - powiedział Lazzara. Jednak według naukowców to, co najprawdopodobniej się wydarzyło, to "duża rzeka atmosferyczna" wpompowana w ciepłe i wilgotne powietrze z południowego Pacyfiku. Nie jest to oznaka zmiany klimatu, ale jeśli zdarzy się to ponownie lub wielokrotnie, może to być powodem do zmartwień i częścią globalnego ocieplenia.

Brytyjscy naukowcy odkryli na dnie Morza Weddella u wybrzeży Antarktydy wrak statku Endurance, który zatonął w listopadzie 1915 roku. Statek należał do ekspedycji prowadzonej przez sir Ernesta Shackletona. Jego wyprawa na Antarktydę miała na celu odnalezienie lądowego przejścia na ten pokryty lodem kontynent. Wrak odnaleziono w sobotę (5 marca), na głębokości ponad 3 kilometrów. Badacze byli w szoku, gdy zobaczyli, w jak doskonałym stanie zachował się wrak. - Jest w całości, dumnie stoi na dnie morza. Jego stan jest nienaruszony i zachował się w doskonałe - powiedział archeolog morski Mensun Bound stacji "BBC News". Badacze wyruszyli na Morze Weddella na afrykańskim lodołamaczu Agulhas II, wyposażonym w zdalnie sterowane łodzie podwodne. To dzięki nim po ok. 2 tygodniach poszukiwań, w końcu natrafili na Endurance. Kierownik misji, weteran geografii polarnej dr John Shears, nie kryje zachwytu nad swoim znaleziskiem. - Z powodzeniem zakończyliśmy najtrudniejsze na świecie poszukiwania wraku statku, walcząc z nieustannie zmieniającym się lodem morskim, zamieciami i temperaturami spadającymi do -18 st. C. Osiągnęliśmy to, co wielu ludzi uważało za niemożliwe – stwierdził. Na mocy międzynarodowych porozumień zawartych w pakcie antarktycznym, Endurance pozostanie na dnie morza Weddella w stanie nienaruszonym.