rząd pis(strona 5/10)

Aż 46 proc. Polaków jest zadowolonych z kondycji gospodarczej Polski - wynika z sondażu przeprowadzonego dla Wirtualnej Polski na panelu Ariadna. Zdaniem byłego wiceministra finansów prof. Stanisława Gomułki dobrze wiadomości przeważają. - Wydaje mi się, że samopoczucie Polaków na razie powinno być dobre - stwierdza.

Nie powiodła się, zgodnie z przewidywaniami, próba odrzucenia przez Sejm w pierwszym czytaniu prezydenckich projektów ustaw o Sądzie Najwyższym i Krajowej Radzie Sądownictwa. Dokumenty trafią teraz na posiedzenie sejmowej Komisji Sprawiedliwości i Praw Człowieka i - o ile opozycja czegoś nie wymyśli - szybko wrócą pod obrady Sejmu i zostaną ekspresowo przegłosowane. Ciekawe, czy opozycja ma pomysł, jak to zatrzymać. Inny niż obstrukcja polegająca na zgłoszeniu tysiąca poprawek do ustaw.

"Jarosław Kaczyński byłby znakomitym premierem" - ocenił poseł PiS Jacek Sasin. Czy aby na pewno? Zapytaliśmy naszych internautów. Wyniki są jednoznaczne.

"Totalna opozycja osamotniona - przed Sejmem pustki, Polacy są za reformą sądownictwa" - głosił w środę wieczorem pasek TVP Info. Tak się złożyło, była to prawda. Sondaże pokazują, że chcemy reformy i że nie chcemy zmian, jakie proponował PiS. A jakie dziś proponuje - nikt nie wie. Gdyby przyszło 100 tysięcy osób, widzowie TVP Info zapewne przeczytaliby dokładnie ten sam pasek i decyzja sejmowej większości też by się nie zmieniła. Więc po co się męczyć?

Prawdopodobieństwo formalnego postawienia Polski w stan oskarżenia z powodu gwałcenia tzw. "europejskich wartości" lekko wzrosło po strasburskiej debacie europosłów. Ale prawdę powiedziawszy - nadal nie jest zbyt wielkie.

Prof. dr Małgorzata Gersdorf, Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, przesłała prezydentowi Andrzejowi Dudzie swój projekt zmiany ustawy o Sądzie Najwyższym. Trzeba powiedzieć, że Sąd Najwyższy na tacy oferuje zwolennikom dobrej zmiany w wymiarze sprawiedliwości wszystko, czego pragnęli, a nawet więcej. Są bowiem w projekcie ławnicy społeczni, jest izba dyscyplinarna, jest bardzo poważny wpływ prezydenta na działanie SN.

Jakby co, to twardy elektorat PiS wyrzeknie się unijnych pieniędzy. Dobrowolnie złoży wolności obywatelskie. Przyciśnięty – wyjdzie w ogóle z Unii. Nie zamierza też – oczywista oczywistość – walczyć o niezależność sądownictwa, o wolną prasę oraz o swobodę do zgromadzeń. Uczyni tak, gdyż strach przed utratą tożsamości kulturowej jest silniejszy od innych zagrożeń.

"Uważaj, to nie chmury, to Pałac Kultury. Liście lecą z drzew, liście lecą z drzew..." ("Elektryczne Gitary") ... "a na drzewach zamiast liści będą wisieć komuniści" (hasło ludowe).

Rosnące regularnie od kilku miesięcy notowania rządu w końcu uległy pogorszeniu. Podobnie oceny premier Szydło jako szefowej rządu. Po dwóch latach swojej działalności urzędujący gabinet nadal ma jednak więcej zwolenników niż przeciwników. Przeważają również zadowoleni z tego, że na czele rządu stoi Beata Szydło.

O ile działania PiS-u na krajowym podwórku zdążyły nam spowszednieć, to akcja podjęta przez Parlament Europejski może nadać obecnej sytuacji nowej dynamiki. Europejska machina miele powoli, ale w końcu pomiędzy kamienie młyńskie wpadły twory polskiego parlamentu obecnej kadencji jaskrawo naruszające Konstytucję. A efekt ich oceny jest dość ponury.

Żenujące, szkodliwe i bardzo niebezpieczne były zaklinające rzeczywistość słowa Jarosława Kaczyńskiego o "prowokatorach" wypowiedziane w czasie poniedziałkowego wywiadu na antenie TVP. Ale też – powiedzmy sobie wprost – były one lapidarnym podsumowaniem podobnych, pojawiających się od dawna, publicznych głosów wielu przedstawicieli rządu i mediów "dobrej zmiany".

Muszę przyznać, że mam kłopot w rozumieniu, co myśli tak wielu moich rodaków, którzy wykrzykują w dniu Święta Narodowego obrzydliwe hasła przeciwko muzułmanom, uchodźcom i agresywnie głoszącym swoje przywiązanie do katolicyzmu i Boga, jak odbiera rzeczywistość i w co wierzy. Od kilku lat przekracza to moje zdolności pojmowania.

W katolickiej Polsce rozkwitło pogaństwo z nowymi wcieleniami bożków wojny, konfliktów i zacietrzewienia. Zamiast patriotyzmu mamy hejtrotyzm – w dobrym tonie jest być Polakiem zawziętym, endeckim, narodowo-katolickim, nienawidzącym innych. W tej dyscyplinie deklasujemy wszystkich, ale nie mamy się czym chwalić.

W normalnych warunkach informacja, że Tusk wystąpi obok Dudy w trakcie uroczystości 11 listopada nie byłaby żadnym newsem. Fakt, że urzędująca głowa państwa zaprasza byłego premiera i szefa kluczowej europejskiej instytucji na obchody jednego z najważniejszych dni w obywatelskim kalendarzu, nie powinien nikogo dziwić. Taka praktyka jest normą w demokracjach, które potrafią myśleć kategoriami dobra wspólnego, a nie tylko wojny plemion. Polska roku 2017 nie jest jednak taką demokracją.

Jacek Żakowski napisał, że obowiązkiem każdego, kto nie wyjechał z Warszawy, było przyjście pod Pałac Kultury i oddanie czci mężczyźnie, który dokonał tam aktu samospalenia. Sądzę, że jest inaczej. Powinno się w tym czasie zostać w domu, a zbiorowe przebudzenie, o które wnosił Żakowski, będzie jeszcze większą tragedią niźli apatia - co być może potwierdza także wtorkowe wydarzenie z Rzeszowa.

Mahatma Ghandi pytany kiedyś, co sądzi o zachodniej cywilizacji, miał odpowiedzieć, że byłby to wspaniały pomysł. To samo odpowiedziałbym, gdyby mnie ktoś zapytał, co sądzę o polityce międzynarodowej PiS. To, co obserwujemy w ciągu ostatnich dwóch lat, na miano poważnej polityki bowiem nie zasługuje. Nie mylmy szlachetnej dyplomatycznej sztuki uprawianej przez Talleyranda, Metternicha czy Kissingera z awanturami na poziomie przedszkolnej piaskownicy.

Rodzina Piotra S. wyraziła zgodę na podawanie jego pełnego nazwiska. Wiemy już, że nazywał się Piotr Szczęsny. Z portretów publikowanych w prasie i portalach wiemy, kim był, co lubił, gdzie się wychował. Znamy treść jego dwóch listów otwartych i wiemy (?), dlaczego zdecydował się na swój desperacki czyn. Wiemy też, że dla jednych Szczęsny jest bohaterem i męczennikiem, dla drugich – co najmniej kłopotem, a czasami wręcz pretekstem do żartów i mało eleganckich sugestii. Wiemy więc sporo, choć osobiście do grona wszechwiedzących i pozbawionych wątpliwości nie chcę się zapisywać.

PiS metodycznie zakłada nam powróz na szyję. My niby próbujemy go zerwać na różne sposoby. Równocześnie z góry wiemy, że się to nie uda. Skrycie czerpiemy jednak satysfakcję z tych typowych dla polskich romantyków zrywów. "Do wyborów nic się nie da zrobić" powtarzamy jak zdrowaśki w różańcu, rozgrzeszając się z bezczynności. Jednak nie dostrzegamy (lub raczej nie chcemy widzieć), że sami tworzymy ogniwa tego łańcucha, na którym chce nas prowadzać "Ludzki Pan".

Rekonstrukcja rządu. Od kilku tygodni hasło to zajmuje komentatorów życia politycznego. Spekulują czy będzie, a jeśli tak, to w jakim zasięgu. Czy premier Szydło zamieniona zostanie na Jarosława Kaczyńskiego? Jacy ministrowie stracą stanowiska?

To część z Państwa zaboli. Mnie też. I dobrze! Nie żebym był sadystą, a tym bardziej masochistą. Ale w sprawie zapowiadanego przez PiS zniesienia rocznego limitu składek emerytalnych, czyli faktycznego podniesienia składki dla dobrze zarabiających, jestem po stronie władzy. Bo, jak śpiewał Rosiewicz (nim sPiSiał): "Lepiej teraz trochę wydać, by w przyszłości uniknąć przykrości"…