komentarz(strona 7/9)

Dużo się dzieje ostatnimi czasy w stosunkach polsko-amerykańskich. Polska, zajmując jednoznaczne stanowisko w wątpliwej nieco sprawie interwencji w Iraku, została przez USA wyróżniona. Już wtedy odezwały się głosy już to mądrych państw europejskich, już to nasze własne, że przecież my nie możemy, że przecież to megalomania, że przecież powinniśmy siedzieć tam, gdzie nasze miejsce (czytaj: w kieszeni u Niemiec i Francji). Stany Zjednoczone tymczasem - w zdumiewająco dla wszystkich konsekwentny sposób - budują dalej pozycję Polski w świecie. Cóż my na to?

Jak Polska Polską dawno nie było takiego deszczu afer korupcyjnych jak
obecnie, za rządów Leszka Millera. Właściwie na podstawie dotychczasowego przebiegu lustracji polityków jaką prowadzą media, podzielić ich można na - już zamieszanych w jakąś aferę oraz na tych, którzy jeszcze zamieszani nie są. Nie da się również ukryć, że rządząca koalicja tak czy inaczej weszła w pewien konflikt z mediami, nie przypadkowo bowiem np. "Rzeczpospolita" publikuje podsumowania wątków korupcyjnych SLD - wyliczając je jeden po drugim.

Wypowiedź Aleksandra Kwaśniewskiego, który nazwał błędem nieskonsultowanie "listu ośmiu" z Francją i Niemcami, świadczy o tym, że wystarczy "tupnąć", żeby przywołać polskich liderów do porządku. Dlaczego prezydent nie powiedział tego zanim Jacques Chirac kazał nam siedzieć cicho, a Niemcy przyjęły z "zaskoczeniem" polskie zaangażowanie po stronie USA?

Początek nowego wieku to dla Polski festiwal szans. Z jednej strony pojawiła się - oczekiwana od lat - możliwość formalnego powrotu do Europy w ramach Unii Europejskiej, z drugiej - raczej nieoczekiwana- szansa powrotu Polski, (chyba od 1920 roku, kiedy broniliśmy stary kontynent przed rewolucją bolszewicką) do światowej elity.

Wojska USA, po bardziej lub mniej krwawej przeprawie w Bagdadzie, niewątpliwie obalą reżim Husajna. Pozostaje jednakże odpowiedzieć na podstawową kwestię, która przecież doprowadziła administrację Busha do interwencji w Iraku. Co stanie się w przypadku, gdy w Iraku nie zostanie znaleziona broń masowego rażenia, co zdaje się być z każdym dniem coraz bardziej prawdopodobne?

Dymisje ministrów zdrowia i skarbu nie stały się powodem kolejnego spięcia między premierem, a prezydentem. Wręcz przeciwnie. Dobicie targu, co do obsady wakujących stanowisk, obaj politycy „sprzedali” w mediach jako demonstrację zgody i harmonii. Jest to jednak wydarzenie całkowicie bez znaczenia.

Niewątpliwie wojska USA, po bardziej lub mniej krwawej przeprawie w Bagdadzie, obalą reżim Husajna. Pozostaje jednakże odpowiedzieć na podstawową kwestię, która przecież doprowadziła administrację Busha do interwencji w Iraku. Co stanie się w przypadku, gdy w Iraku nie zostanie znaleziona broń masowego rażenia, co zdaje się być z każdym dniem coraz bardziej prawdopodobne?

Dymisje ministrów zdrowia i skarbu nie stały się powodem kolejnego spięcia między premierem a prezydentem. Wręcz przeciwnie. Dobicie targu co do obsady wakujących stanowisk, obaj politycy "sprzedali" w mediach jako demonstrację zgody i harmonii. Jest to jednak wydarzenie całkowicie bez znaczenia.

Rozwój sytuacji na froncie wskazuje, że Irakijczycy wybrali właściwą strategię obrony przed aliancką ofensywą. Iracka armia walczy zupełnie inaczej niż 12 lat temu. Dowódcy Husajna najwyraźniej wyciągnęli wnioski z tamtej porażki.

Świat podzielił się w ocenie działań militarnych Stanów Zjednoczonych. Belgia zdecydowanie krytycznie oceniła amerykańską decyzję przystąpienia do wojny z Irakiem. Chiny zaapelowały o natychmiastowe zakończenie wojny i szukanie pokojowych sposobów rozwiązania konfliktu. Natomiast Włochy zagwarantowały Waszyngtonowi solidarność moralną.

Po przeprowadzeniu przez policję akcji w Magdalence, w której zginął jeden policjant a kilkunastu zostało rannych, w mediach i wśród głosów opinii publicznej wybuchła wrzawa. Nagle okazało się, że Polska to kraj specjalistów wszelkich możliwych dziedzin, a już znawców walki z przestępczością w szczególności.

Nie oszukujmy się, że policjanci biorący udział w akcji pod Magdalenką nie mieli szans z bandytami, bądź, że choć część winy nie leży po ich stronie. Funkcjonariusze mówią, że byli zaskoczeni atakiem ze strony bandytów, że nie byli przygotowani na tak silny atak, że szanse nie były wyrównane, że ich przeciwnicy dysponowali lepszą bronią.Tak, to wszystko prawda, ale.... jakoś trudno mi uwierzyć w przypadkowość całego zdarzenia . Gdyby wśród policjantów nie było skorumpowanych donosicieli, nic takiego by się nie przydarzyło.

Z badań naukowych i praktycznych wynika, że to czy osobiście, czy jako społeczność lokalna, naród, czy w końcu jako społeczność międzynarodowa czujemy się bezpiecznie, zależy od bardzo wielu czynników. Można do nich zaliczyć m.in.: czynnik ludzki, czynnik geopolityczny, czynnik legislacyjny, czynnik gospodarczy, czynnik techniczny i wiele innych, które można wyodrębnić z wyżej wymienionych.

Popadamy w paranoję. Nie jest to zwykłe niedomaganie psychiczne, bowiem dotyczy dużej części narodu i jest swego rodzaju zewnętrznym objawem, choroby ludzi sfrustrowanych. Coraz częściej słychać o rolnikach blokujących drogi, paniach pielęgniarkach okupujących urzędy, wreszcie - o przestępcach rzucających granaty w policjantów. Wszystko to, dzieje się na tle ciągłego narzekania uciśnionych mas ,albo tych "nieuciśnionych", dla których np. 17,5 miliona zielonych nie stanowi większej podniety. Zapewne i tym razem, gdy w Magdalence policjanci "padają jak muchy", rozpocznie się coś, co nazywam "wielką narodową dyskusją".

Jeżeli ktokolwiek miał jakieś złudzenia, że uda się wyjaśnić, kto naprawdę stał za korupcyjną propozycją Rywina, to po oświadczeniu, jakie wygłosił w trakcie przesłuchania przez komisję śledczą i odmowie zeznań, już ich mieć nie powinien. Skorzystał z uprawnienia, które podsunęła mu prokuratura. Wszczęła, bowiem przeciwko Rywinowi śledztwo i przedstawiła mu zarzut płatnej protekcji. Od tej chwili Rywin stał się osobą podejrzaną z „całym dobrodziejstwem inwentarza”.

To pytanie, niepoprawne, zwłaszcza z etycznego punktu widzenia, wydaje się być, kluczowym dla rozstrzygnięcia kwestii ewentualnego wybuchu wojny. Wojna bowiem niektórym ludziom zdaje się jawić, jako skuteczny sposób na rozwiązanie gospodarczych problemów świata.

Nie tak dawno Prokuratura Apelacyjna potwierdzała, ze nagranie magnetofonowe rozmowy Adama Michnika z Lwem Rywinem, tej gdzie padła propozycja łapówki w zamian za korzystną dla reprezentowanej przez Michnika spółki "Agora", ustawy sejmowej odnośnie masmediów, jest jak najbardziej autentyczne. Wszelkie specjalistyczne badania i ekspertyzy to potwierdziły i w tej sytuacji prokuratorzy nie mieli żadnej wątpliwości. Niemniej skoro wątpliwości wypowiedział sam Lew Rywin, co dla niektórych szlag trafił całe te fachowe ekspertyzy. Koronny dowód - nagranie - zawisnął niczym „na włosie”.

Jeśli przyjrzeć się aferze korupcyjnej "Rywingate" naprawdę chłodnym okiem i odrzucić na bok emocje, to należy spróbować dociec w jaki sposób można dowiedzieć się prawdy o zdarzeniach z połowy ubiegłego roku. Jedynym namacalnym i niepodważalnym dowodem w tej sprawie jest nagranie rozmowy między panami Michnikiem i Rywinem.

Jeszcze przed przesłuchaniem Lwa Rywina można było powiedzieć, że działania prowadzone w tej sprawie przez specjalną komisję sejmową są niewątpliwym sukcesem. Do wydawania aż tak optymistycznych opinii mogła skłaniać następująca przesłanka: działania komisji są w pełni jawne.

Po przesłuchaniu Wandy Rapaczyńskiej i Roberta Kwiatkowskiego można sądzić, że z jednej strony nie było żadnego miejsca na ofertę "poprawki w ustawie za gratyfikację" (bo wszystko zostało już uzgodnione zanim doszło do wizyty emisariusza Rywina), z drugiej zaś że było miejsce na ofertę nie do odrzucenia "poprawki uzgodnione nie przejdą, jeżeli nie będzie gratyfikacji" (bowiem wprawdzie kompromis jest ale może on wyparować w trakcie prac sejmowych). Czyli nie można niczego wykluczyć.