Irlandia(strona 9/1)

Niestety nie mam wam nic do powiedzenia o Donaldzie Tusku ani Jarosławie Kaczyńskim i wiem, jak trudno wam wyobrazić sobie, że istnieją na świecie jeszcze inne tematy godne uwagi, niemniej jednak zamierzam podjąć desperacką próbę zainteresowania was przynajmniej jednym z nich. Otóż wyobraźcie sobie, moi Państwo, że pewien radny z Irlandii domaga się całkowitego zakazu noszenia kapturów. Inny chce, by na wsi zalegalizować jazdę po pijanemu. Brakuje trzeciego, który by sabotował jedzenie jajek, twierdząc, że to skrajny przypadek aborcji, byśmy mieli Irlandię moich marzeń, w surrealizmie o trzy długości lepszą od Monty Pythona - pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Dzień Dobry Państwu albo dobry wieczór. Być może Państwo jeszcze o tym nie wiecie, ale Irlandia jest rajem dla miłośników surfingu. Tutejsze fale, o wietrze nie wspominając, osiągają tak imponujące notowania, że chowa się Fiji oraz Hawaje i inne Bajabongi razem wzięte. Co prawda brakuje tu słońca, ale na to również mamy tu swoje sposoby; Irlandia jest bowiem także rajem dla miłośników samoopalania. Jeśli dołożyć do tego częstotliwość występowania osobników w klapkach, szortach i ciemnych okularach, należy wyrazić zdziwienie, dlaczego hostessy na dublińskim lotnisku nie witają człowieka wieszając mu na szyi wieniec egzotycznych kwiatów, a celnicy w pióropuszach nie tańczą wokół ogniska ze spalonych kartonów z papierosami, które skonfiskowali turystom ze wschodniej Europy.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Czy można wyjść z kryzysu tylko dzięki fatalnej pogodzie? A nawet zostać dzięki niej energetycznym supermocarstwem? Nie pytaj, odpowie ci wiatr, chciałoby się zacytować spolszczone nieco słowa Boba Dylana*. Jak przystało na kraj zagorzałych wielbicieli muzyki szarpidrutowej, Irlandia wzięła sobie do serca jego słowa i zamierza przywrócić swoje imperialne oblicze Celtyckiego Tygrysa dzięki wiatrakom, generującym prąd w tak wielkiej ilości, że wystarczy dla siebie i na sprzedaż dla swoich słynnych brytyjskich sąsiadów. Wreszcie będzie powód, by się cieszyć z tego, że w tym kraju ciągle wieje, zaś Irlandczycy staną się nafciarzami przyszłości.

O Polsce wiem teraz głównie tyle, że pociesza się tam ludzi doniesieniami o konającej Irlandii. Mity medialne wsparte przez tradycyjną polską technologię word of mouth są faktycznie zabawne w odbiorze - pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Obserwując histerię konsumpcyjną z okazji świąt McMikołaja, znanych niegdyś jako chrześcijańskie święta pojednania, dochodzę do wniosku, że w niedalekiej przyszłości będą one trwały przez okrągły rok. Już dziś zaczynają się od około listopada, a rekord padł w pewnym domu towarowym w Dublinie, który świąteczną ofertę ogłosił w sierpniu. Wszystko to idzie w parze z inną prawidłowością: w Świętach Bożego Narodzenia coraz mniej chodzi o Święta Bożego Narodzenia - pisze Piotr Czerwiński w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Dzień Dobry Państwu albo dobry wieczór. W przyrodzie nic nie ginie, chyba że ugandyjskiej. Wyparowały tam niedawno cztery miliony euro, które dostali od rządu Irlandii w ramach pomocy humanitarnej, co miało też oznaczać, że są na świecie kraje, dla których Irlandia jest mocarstwem gospodarczym. Każdy ma swoją żabę i swojego bociana, jak mówi kolejne powiedzenie. Choć trochę to śmieszne, biorąc pod uwagę, że żaba już niedługo siądzie z kapeluszem przed bramą Bundestagu, żeby oszczędzić sobie formalności - pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Na początek dobra wiadomość: w Irlandii jest robota do wzięcia! Słownie jedna: szukają dyrektora wodociągów za 250 tysięcy euro rocznie.

Dzieciak przebrany za smoka naprawdę może czuć się wyobcowany w przedszkolu udekorowanym przez plastikowe trupy, ociekające plastikową krwią, wśród kolegów i koleżanek, zrobionych na żywy preparat z pracowni biologicznej. A także w obecności świetlistej dyni, udającej człowieka. (...) Jako żywo Irlandia zawsze wydawała mi się genetycznie predysponowana do świętowania tragedii na wesoło i nie myliłem się - pisze w najnowszym felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Dziennik "The Irish Times" opublikował listę "10 ikon, definiujących współczesną Irlandię". Znalazły się na niej śmiałe sugestie w rodzaju smartphone'a, jednoeurówki, grzejnika ogrodowego oraz innych symboli upadłego imperium. Nie wspomniano ani razu o tym, że współczesną Irlandię definiuje Angela Merkel, a także sklonowany Mietek z Polski, bez którego nawet Angela nie miałaby czego szukać na wyspie, gdyż wyspa byłaby zupełnie pusta, kible na niej nie umyte, a sieć komputerowa nie skonfigurowana - pisze w najnowszym felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Dzień Dobry Państwu albo dobry wieczór. W Irlandii znowu mówi się, że Irlandia wychodzi z kryzysu. Mają o tym świadczyć rekordowe zyski z eksportu irlandzkich produktów, nie wspominając o rekordowym eksporcie samych Irlandczyków. Ze szczęścia minister opieki społecznej chce obciąć 40 euro z dodatku na dziecko, tutejsza drużyna piłkarska przegrała z Niemcami 6:1, zaś dwie dziewczyny z Cork pobiły się o chłopaka, utrwalając swoją solówkę na Youtube, po czym wyrzucono je ze szkoły. Tymczasem w ubiegłą sobotę nie padało prawie przez cały dzień. A teraz jadziem.

Jest coś, co możemy zrobić dla Polski i Irlandii. Połączmy oba kraje! Tylko - jak już Polska weźmie ślub z Irlandią - to kto będzie robił za męża, a kto za żonę? Na użytek poprawności politycznej, umówmy się, że że podobnie jak istnieją państwa neutralne, tak nasz mariaż będzie po prostu bezpłciowy - pisze w najnowszym felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Jesteś informatykiem? Kiepsko ci płacą, szef jest anormalny, wyścig szczurów wychodzi ci bokiem? A może nie możesz znaleźć roboty i los zmusił cię do pełnienia zaszczytnych obowiązków smażyciela frytek albo polewania piwa? Nic się nie bój, oto bowiem jest rozwiązanie tego problemu: jedź do Irlandii. Polscy informatycy są tam na wagę złota. Najlepsi zarabiają nawet 120 tysięcy euro rocznie - pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Do niedawna śledziłem wiadomości z portalu branżowego poświęconego prasie, ale kiedy każda zaczynała się od informacji o masowych zwolnieniach albo zamknięciu jakiegoś tytułu, postanowiłem nie zaglądać tam do czasu, aż zamknięte zostanie całe dziennikarstwo. Wiele wskazuje na to - jeśli sprawy potoczą się dotychczasowym torem - że w końcu tak się stanie. Moi znajomi z dziennikarskich czasów, którzy taśmowo zaliczają zwolnienia, twierdzą dość plastycznie, że w tym światku "ludzie szukają pracy jak zombi" - pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Irlandia to już nie ten sam kraj. Gangsterów jak na lekarstwo, nikt nigdzie nie strzela, ogólny spokój i cisza. Nawet przyjezdni nie mordują się nawzajem, jak dawniej bywało. Mało tego, przyjezdni coraz bardziej wydają się być najspokojniejszymi mieszkańcami tej wyspy. Myślę, że świetnie na tym tle wypadają Polacy, (.. ) możemy w zasadzie występować tu jako prawdziwy wzorzec cnót i ostoja moralności. No cóż, moi Państwo. Parafrazując pewien stary dowcip, jaki kraj, takie wzorce. Poza tym naprawdę mogli gorzej trafić - przekonuje Piotr Czerwiński w najnowszym felietonie dla WP. PL.

Stało się tak, jak przewidywałem przed kilkoma tygodniami. Irlandzcy sportowcy nie związani bliżej z kopaniem piłki, przysporzyli w Londynie swojemu krajowi dużo więcej powodów do radości niż ich kopiący koledzy na polskich euroboiskach (...) Irlandzka bokserka Katie Taylor zdobyła złoty medal olimpijski kładąc na deski swoją rosyjską koleżankę po fachu nazwiskiem Zofia Oczigawa w zaledwie 18 minut. Pojedynek przyciągnął przed telewizory rekordową liczbę widzów. Statystyki telewizji RTE wykazały, że obejrzało go 11 milionów ludzi - pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Londyńskie igrzyska, które jak wiemy, Europa będzie miała zamiast chleba, nie wzbudziły w Irlandii aż takich emocji, jak pospolite ruszenie "Zielonej Armii" na Polskę z czasie Euro 2012. Myślę, że armia wydała po prostu w polskich knajpach całą amunicję i musi teraz odrobić straty. Na otarcie łez natura podarowała im prawdziwe lato na własnej wyspie. Są to chwile, moi państwo, kiedy słowo "wyspa" nabiera tutaj prawdziwie egzotycznego znaczenia. Ponadto po Dublinie chodziło roczne dziecko Beckhamów, zaś Anglicy chcą zakazać reklam piwa. A teraz jadziem.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Jak zwykle na styku dwóch epok, Irlandia staje się krainą paradoksów. Z jednej strony ogłasza się kolejne cięcia w budżecie, z drugiej nawołuje do nowego napływu obcokrajowców, z trzeciej urządza sympozja naukowe, na których komicy popierają wyciągnięcie unijnych pieniędzy na rozwój badań. Oprócz tego, jak w każdym kryzysie: renesans przemocy na koncertach. Zaś bestsellerem stała się książka o sadomasochizmie. A teraz jadziem.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Irlandzka bankowość przeżywa złoty okres, dzięki swojemu nadzwyczajnemu talentowi do dysfunkcji. Włodarze doszukują się upadku gospodarki w zwolnieniach lekarskich, policja staje przed sądem, z poczty znikają pieniądze, innymi słowy jest wesoło. Natomiast w Dublinie Hendrix będzie grał Beatlesów. A teraz jadziem.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Irlandzkie lato upływa pod znakiem rozrywki. W bankach padają systemy komputerowe, czterdziestoletni śmiałkowie robią dziury w obrazach Moneta, na ulicach Hiszpanie, w autobusach Włosi, natomiast w centrum Dublina jedna baba drugiej babie odgryzła nos. W pubie. A teraz jadziem.