Irlandia(strona 10/1)

Czy możliwe jest utrzymanie narodowego entuzjazmu pomimo porażki polskiej drużyny w rozgrywkach Euro 2012? Jedni są tak załamani, i nie widzą żadnej nadziei, drudzy wierzą, że jest to możliwe, ale zupełnie nie wiedzą jak to zrobić i z zazdrością spoglądają na irlandzkich kibiców, którzy potrafią wykrzesać pozytywną energię pomimo przegranej swojej drużyny. Może prawdą jest to, co mówi jedna z zapytanych osób, że "sami podkładamy sobie nogi", bo jeśli wczoraj odbyło się "narodowe święto ściągania flagi", to jak pielęgnować na co dzień kod biało-czerwony? Nie ściągajmy flag!

Ci kibice to chyba nie tylko na mecz przyjechali...

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Irlandczycy przełamali swojego rebelianckiego ducha i zagłosowali na „tak” w unijnym referendum, skłaniając się coraz potulniej ku Europie. By zbliżyć się do niej jeszcze bardziej, 15 tysięcy z nich wyruszyło do Polski, celem obejrzenia nieziemskich popisów irlandzkiej drużyny w Euro 2012. W tym czasie do normy wróciła irlandzka pogoda i na zielonej wyspie znowu zapanowała jesień. A teraz jadziem z serwisem wiadomości.

Pakt fiskalny, który ma wzmocnić dyscyplinę budżetową w krajach UE, poparło w czwartkowym referendum w Irlandii 60,3 proc. głosujących - poinformowano w piątek, podając ostateczne wyniki głosowania. Zadowolenie z wyniku referendum wyraziła UE.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. "Macie dosyć upałów? Przyjeżdżajcie do Irlandii! Tu zawsze będzie zimno i zawsze będzie lało!" Czy to nie byłby piękny slogan reklamowy? U mieszkańców Australii powinien wywoływać taki sam dreszcz emocji, jak u mieszkańców Irlandii anonse australijskich biur pracy. Na zielonej wyspie nikt już od dawna nie słyszał takich anonsów. Od kiedy Polacy ukradli robotę wszystkim miejscowym, niebo płacze nieprzerwanie. A teraz jadziem.

Z irlandzkich wiadomości wynika, iż jest to kraj beznadziejnie przeerotyzowany. By było bardziej pikantnie, więcej ludzi molestuje się seksualnie niż robi to z własnej woli - w każdym razie nikt nie wspomina o zwykłym bzykaniu w mediach publicznych, za to nagłówki okupują księża, dentyści i inni giganci folk rocka, którzy molestowali kogoś zamiast się za niego modlić lub naprawiać mu zęby. A wszystko to na tle romantycznych legend o tym, jak tubylcy spółkowali z owcami. Najwyraźniej zwykłe bzykanie jest kompletnie niemedialne, niemoralne i nieatrakcyjne na Emerald Isle.

Aaaby uwagę zwrócić, napisz coś, co zaczyna się od nazwiska Tusk albo Kaczyński, nazwy Smoleńsk i słowa "piłka”, z rozwinięciem w postaci słowa „Euro”. W dalszej części nie zapomnij wspomnieć o wojnie oraz Dodzie- Elektrodzie, by następnie skoncentrować się na programach „Idol”, „X Factor” oraz „Co z tą Polską”. Tak mógłby zaczynać się poradnik pisania poczytnych artykułów, skierowany dla młodego adepta polskiego dziennikarstwa. Niestety, mój felieton w ogóle nie opowiada o wszystkich tych wspaniałych ludziach i zjawiskach nadprzyrodzonych. Pozostaje mi tylko mieć nadzieję, że zdołałem jednakowoż przykuć uwagę zagorzałych abderytów, którzy czytają wyłącznie nagłówki - pisze Piotr Czerwiński w najnowszym felietonie dla Wirtualnej Polski.

Moda na oszczędzanie zyskuje w Irlandii coraz większy rozgłos. Oszczędność prądu i gazu reklamują nawet w telewizji, a w luksusowych czasopismach można znaleźć specjalistyczne poradniki dziadowania, z których dowiemy się, jak wybrać dobre Chateau Sikacz za pięć euro, które będzie udawało Boisson de Kasiora za trzy dychy; kiedy tramwajem przyjadą do nas znajomi, udający, że przybyli mercedesem. Niestety pije się dalej tyle samo, ile kiedyś, a knajpy są tak samo pełne ludzi. Na coś trzeba oszczędzać wszystkie te pieniądze.

Wraz z kryzysem powróciło do Irlandii zjawisko drobnej przestępczości. Wielu miejscowych po raz pierwszy w życiu zetknęło się ze słowami „kradzież” i „włamanie”. Zarówno z pozycji ofiary jak i sprawcy. Do tej pory przywłaszczanie sobie cudzego mienia było w tym kraju charakterystyczne głównie dla osób nietrzeźwych, chorych umysłowo albo przybyłych z Polski.

Irlandia pustoszeje. Miejscowi płaczą, że nic już nie będzie takie jak dawniej, po czym robią to, co robili dawniej, czyli uciekają do Australii. Satyrycy w skeczach wyżywają się na pseudo-bogaczach z czasów boomu, które są teraz oficjalnie czasami błędów i wypaczeń. Tylko Polacy dokazują jak pijany zając i wciąż twierdzą, że znaleźli w Irlandii raj ostateczny. Jak tak dalej pójdzie, naprawdę zostaniemy tu sami i co najgorsze, rzeczywiście możemy mieć tu nie najgorzej.

Polska biblioteka w Dublinie obchodzi piąte urodziny. Podobnie jak dla kota, tak i dla dowolnej polskiej biblioteki to duży sukces, istnieć aż tak długo. Nie wiem, czy kogoś jeszcze obchodzą polskie biblioteki, ale mnie nasza dublińska obchodzi w stopniu zasadniczym i bynajmniej nie tylko dlatego, że można w niej wypożyczać moje książki. Każdy taki przybytek na obczyźnie jest na wagę złota. Poza tym, od kiedy zlikwidowano pub "Zagłoba", już tylko w murach biblioteki można dyskutować o kulturze i sztuce.

Nasze życie w Irlandii jest błogie jak masaż hawajski. Nikt tylko nie wspomina publicznie, że to my musimy go wykonywać. Oprócz tego w Irlandii po staremu: zakazano przychodzenia do urzędu w piżamie, a premier docinał prezesowi słynnej partii, że prezes miał dziwne kontakty w czasach błędów i wypaczeń. Innymi słowy, robi się zupełnie jak w Polsce, tylko że tam masaż hawajski najprawdopodobniej wykonują emigranci. Czyli tak jak tu.

Irlandzkie media przygotowują swoich kibiców do wyprawy na Euro 2012. Najważniejsza wiadomość jest taka, że w Polsce można kupić gorzałę przez 24 godziny na dobę, a nasze puby nie są zamykane o 11. Wiele wskazuje na to, że przy równie atrakcyjnych polskich cenach 15 tysięcy Irlandczyków, którzy przyjadą do Poznania i Gdańska, powinno wynieść z naszego kraju niezapomniane wrażenia. Jeśli będą coś pamiętali, oczywiście. Nikt ich jednakowoż nie ostrzega przed naszymi pseudokibicami.

Na rzymskim Uniwersytecie Gregoriańskim rozpocznie się w poniedziałek (6 lutego) pierwsza w historii Kościoła katolickiego międzynarodowa narada na temat walki z pedofilią. Jej współorganizatorem jest Watykan, a udział w niej biorą delegaci 110 episkopatów oraz przełożeni zakonów i zgromadzeń z całego świata.

Czym się rożni Polska od Irlandii? W Irlandii jest odrażająca pogoda i znośne pieniądze, a w Polsce odrażające pieniądze i zupełnie znośna pogoda. Prócz tego w Irlandii jest recesja, co oznacza, że żyje się tam zupełnie normalnie, natomiast nad Wisłą recesji nie ma, co z kolei oznacza, że żyje się tam normalnie tylko krawaciarzom z Warszawy. Jedna podstawowa cecha wspólna obu państw, czyli nadmiar Polaków, stwarza pozory, że i tu i tam są dla naszej nacji warunki do przetrwania. Jest to więc jedynie kwestia wyboru - pisze Piotr Czerwiński w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Drugą wojnę światową wygrali Niemcy. W końcu im się udało zawładnąć Europą, w dodatku po raz pierwszy w historii dokonali tego bez jednego wystrzału. Europa sama podniosła ręce i w zasadzie, to dobrze jej tak. Jak ktoś jest głupi, niech płacze - pisze Piotr Czerwiński w felietonie dla Wirtualnej Polski.

W Polsce sitwa? Załóżmy swoją sitwę. Albo jeszcze lepiej, załóżmy własną Polskę. Na świecie jest całkiem sporo miejsca, w którym dałoby radę to zrobić. Zupełnie niezłą Polskę dla circa about 20 tysięcy ludzi można na przykład kupić za 1,5 miliona dolarów na archipelagu Vanuatu. Nawet w 30 osób dalibyśmy radę przy małym kredycie. A to tylko początek dalszej ekspansji. Pomożecie? - pyta Piotr Czerwiński w najnowszym felietonie w Wirtualnej Polsce.

W Irlandii jest strasznie, a w Polsce wspaniale. Polskie media uparły się dotąd powtarzać tę mantrę, aż w nią uwierzymy. Oprócz tego w Dublinie po staremu. Poeta został prezydentem,
a słońce tydzień temu świeciło nieustannie przez całe dwa dni, z wyjątkiem nocy. Ciekaw też jestem, co by się stało, gdybym ja został prezydentem Rzeczpospolitej. Byłbym świetny w tej roli - pisze Piotr Czerwiński w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Wielu zagranicznych chlebodawców nie lubi, kiedy się przy nich rozmawia po polsku: słusznie podejrzewają, że to nie rozmowy o miłości do szefa. Ale Polacy nie takie rzeczy z teściem w partyzantce rozgryzali. Pojawił się przeto sposób na obejście tych niewygód, który pozwalam sobie oficjalnie nazwać Metodą System Issues - pisze Piotr Czerwiński w Wirtualnej Polsce.