piotr czerwiński(strona 3/5)

Jesteś informatykiem? Kiepsko ci płacą, szef jest anormalny, wyścig szczurów wychodzi ci bokiem? A może nie możesz znaleźć roboty i los zmusił cię do pełnienia zaszczytnych obowiązków smażyciela frytek albo polewania piwa? Nic się nie bój, oto bowiem jest rozwiązanie tego problemu: jedź do Irlandii. Polscy informatycy są tam na wagę złota. Najlepsi zarabiają nawet 120 tysięcy euro rocznie - pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Do niedawna śledziłem wiadomości z portalu branżowego poświęconego prasie, ale kiedy każda zaczynała się od informacji o masowych zwolnieniach albo zamknięciu jakiegoś tytułu, postanowiłem nie zaglądać tam do czasu, aż zamknięte zostanie całe dziennikarstwo. Wiele wskazuje na to - jeśli sprawy potoczą się dotychczasowym torem - że w końcu tak się stanie. Moi znajomi z dziennikarskich czasów, którzy taśmowo zaliczają zwolnienia, twierdzą dość plastycznie, że w tym światku "ludzie szukają pracy jak zombi" - pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Irlandia to już nie ten sam kraj. Gangsterów jak na lekarstwo, nikt nigdzie nie strzela, ogólny spokój i cisza. Nawet przyjezdni nie mordują się nawzajem, jak dawniej bywało. Mało tego, przyjezdni coraz bardziej wydają się być najspokojniejszymi mieszkańcami tej wyspy. Myślę, że świetnie na tym tle wypadają Polacy, (.. ) możemy w zasadzie występować tu jako prawdziwy wzorzec cnót i ostoja moralności. No cóż, moi Państwo. Parafrazując pewien stary dowcip, jaki kraj, takie wzorce. Poza tym naprawdę mogli gorzej trafić - przekonuje Piotr Czerwiński w najnowszym felietonie dla WP. PL.

Stało się tak, jak przewidywałem przed kilkoma tygodniami. Irlandzcy sportowcy nie związani bliżej z kopaniem piłki, przysporzyli w Londynie swojemu krajowi dużo więcej powodów do radości niż ich kopiący koledzy na polskich euroboiskach (...) Irlandzka bokserka Katie Taylor zdobyła złoty medal olimpijski kładąc na deski swoją rosyjską koleżankę po fachu nazwiskiem Zofia Oczigawa w zaledwie 18 minut. Pojedynek przyciągnął przed telewizory rekordową liczbę widzów. Statystyki telewizji RTE wykazały, że obejrzało go 11 milionów ludzi - pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. W Irlandii oficjalnie potwierdzono, że Irlandia za dużo pije. Fakt ten dotychczas uważany był za tajemnicę państwową i jego ujawnienie może doprowadzić do jeszcze większego pijaństwa z powodu rozpaczy. Rozpaczliwe są też tutejsze próby reformy szkolnictwa wyższego, którego największy sukces polega głównie na tym że Irlandia za dużo pije. Za przyczynę rozkwitu irlandzkiego pijaństwa uważa się bowiem kwiat tutejszej młodzieży. A teraz jadziem.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Londyńskie igrzyska, które jak wiemy, Europa będzie miała zamiast chleba, nie wzbudziły w Irlandii aż takich emocji, jak pospolite ruszenie "Zielonej Armii" na Polskę z czasie Euro 2012. Myślę, że armia wydała po prostu w polskich knajpach całą amunicję i musi teraz odrobić straty. Na otarcie łez natura podarowała im prawdziwe lato na własnej wyspie. Są to chwile, moi państwo, kiedy słowo "wyspa" nabiera tutaj prawdziwie egzotycznego znaczenia. Ponadto po Dublinie chodziło roczne dziecko Beckhamów, zaś Anglicy chcą zakazać reklam piwa. A teraz jadziem.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Jak zwykle na styku dwóch epok, Irlandia staje się krainą paradoksów. Z jednej strony ogłasza się kolejne cięcia w budżecie, z drugiej nawołuje do nowego napływu obcokrajowców, z trzeciej urządza sympozja naukowe, na których komicy popierają wyciągnięcie unijnych pieniędzy na rozwój badań. Oprócz tego, jak w każdym kryzysie: renesans przemocy na koncertach. Zaś bestsellerem stała się książka o sadomasochizmie. A teraz jadziem.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Irlandzka bankowość przeżywa złoty okres, dzięki swojemu nadzwyczajnemu talentowi do dysfunkcji. Włodarze doszukują się upadku gospodarki w zwolnieniach lekarskich, policja staje przed sądem, z poczty znikają pieniądze, innymi słowy jest wesoło. Natomiast w Dublinie Hendrix będzie grał Beatlesów. A teraz jadziem.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Irlandzki kryzys ma swoje typowe i nietypowe strony. Do tych pierwszych należy coraz większa frustracja kierowców, którzy wcześniej nie trąbili na siebie aż tak bardzo, jak dziś. Do drugiej kategorii zaliczają się zupełnie niekryzysowe efekty uboczne, takie jak wynik rankingu, z którego wynika, że Irlandia jest jednym z najdroższych krajów w Europie. Dla odmiany Polska prowadzi w galopie inflacji. A teraz jadziem - pisze Piotr Czerwiński w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. Irlandczycy przełamali swojego rebelianckiego ducha i zagłosowali na „tak” w unijnym referendum, skłaniając się coraz potulniej ku Europie. By zbliżyć się do niej jeszcze bardziej, 15 tysięcy z nich wyruszyło do Polski, celem obejrzenia nieziemskich popisów irlandzkiej drużyny w Euro 2012. W tym czasie do normy wróciła irlandzka pogoda i na zielonej wyspie znowu zapanowała jesień. A teraz jadziem z serwisem wiadomości.

Dzień dobry Państwu albo dobry wieczór. W Irlandii stała się rzecz straszna: przez tydzień było gorąco i słonecznie. Ani razu nie spadł deszcz. Nie spadł także kurs euro, a tym bardziej nie wzrósł, choć wszyscy się spodziewali, że po greckiej sałatce euro może cierpieć przez chwilę na wypróżnienia i wzdęcia. Prócz tego odbyło się unijne referendum, które nie odbyło się jeszcze, kiedy piszę te słowa, dlatego pozwolę sobie skomentować je za tydzień. A teraz jadziem z serwisem emigranckich wiadomości.

Z irlandzkich wiadomości wynika, iż jest to kraj beznadziejnie przeerotyzowany. By było bardziej pikantnie, więcej ludzi molestuje się seksualnie niż robi to z własnej woli - w każdym razie nikt nie wspomina o zwykłym bzykaniu w mediach publicznych, za to nagłówki okupują księża, dentyści i inni giganci folk rocka, którzy molestowali kogoś zamiast się za niego modlić lub naprawiać mu zęby. A wszystko to na tle romantycznych legend o tym, jak tubylcy spółkowali z owcami. Najwyraźniej zwykłe bzykanie jest kompletnie niemedialne, niemoralne i nieatrakcyjne na Emerald Isle.

Aaaby uwagę zwrócić, napisz coś, co zaczyna się od nazwiska Tusk albo Kaczyński, nazwy Smoleńsk i słowa "piłka”, z rozwinięciem w postaci słowa „Euro”. W dalszej części nie zapomnij wspomnieć o wojnie oraz Dodzie- Elektrodzie, by następnie skoncentrować się na programach „Idol”, „X Factor” oraz „Co z tą Polską”. Tak mógłby zaczynać się poradnik pisania poczytnych artykułów, skierowany dla młodego adepta polskiego dziennikarstwa. Niestety, mój felieton w ogóle nie opowiada o wszystkich tych wspaniałych ludziach i zjawiskach nadprzyrodzonych. Pozostaje mi tylko mieć nadzieję, że zdołałem jednakowoż przykuć uwagę zagorzałych abderytów, którzy czytają wyłącznie nagłówki - pisze Piotr Czerwiński w najnowszym felietonie dla Wirtualnej Polski.

Niestety są takie kraje, gdzie jeszcze nie ma ani jednego Polaka. Musimy nadrobić tę skandaliczną zaległość i pojechać tam natychmiast, by sława naszego narodu nigdy nie zagasła, a także by Polska nie zginęła, ponieważ istnieje możliwość, że jeśli Polska zostanie w Polsce, może źle skończyć, ze względu na swoje napady autodestrukcyjne. Miejsc, które na nas czekają jest bez liku i mają jedną wielką zaletę: nikt tam o nas nie słyszał, będą więc myśleli, że jesteśmy normalnym narodem.

Gdy w Irlandii było dobrze, wiecznie wspominano biedę. Teraz, kiedy jest bieda, coraz mniej ludzi wspomina, jak było im dobrze. To kategoryczny błąd. Irlandia powinna uczynić z tego całą gałąź przemysłu i zacząć od budowy Muzeum Dobrobytu. Biura podróży powinny już teraz zachwalać trasy autokarowe śladami prosperity: tu stał Anglo-Irish bank, tu budowano jeszcze jeden nowy biurowiec, tu mieszkał jego właściciel. Następnie pokazywać na globusie: a tu właściciel uciekł, gdy urwało się koryto - pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Piotr Czerwiński.

Moda na oszczędzanie zyskuje w Irlandii coraz większy rozgłos. Oszczędność prądu i gazu reklamują nawet w telewizji, a w luksusowych czasopismach można znaleźć specjalistyczne poradniki dziadowania, z których dowiemy się, jak wybrać dobre Chateau Sikacz za pięć euro, które będzie udawało Boisson de Kasiora za trzy dychy; kiedy tramwajem przyjadą do nas znajomi, udający, że przybyli mercedesem. Niestety pije się dalej tyle samo, ile kiedyś, a knajpy są tak samo pełne ludzi. Na coś trzeba oszczędzać wszystkie te pieniądze.

Irlandia pustoszeje. Miejscowi płaczą, że nic już nie będzie takie jak dawniej, po czym robią to, co robili dawniej, czyli uciekają do Australii. Satyrycy w skeczach wyżywają się na pseudo-bogaczach z czasów boomu, które są teraz oficjalnie czasami błędów i wypaczeń. Tylko Polacy dokazują jak pijany zając i wciąż twierdzą, że znaleźli w Irlandii raj ostateczny. Jak tak dalej pójdzie, naprawdę zostaniemy tu sami i co najgorsze, rzeczywiście możemy mieć tu nie najgorzej.

Polska biblioteka w Dublinie obchodzi piąte urodziny. Podobnie jak dla kota, tak i dla dowolnej polskiej biblioteki to duży sukces, istnieć aż tak długo. Nie wiem, czy kogoś jeszcze obchodzą polskie biblioteki, ale mnie nasza dublińska obchodzi w stopniu zasadniczym i bynajmniej nie tylko dlatego, że można w niej wypożyczać moje książki. Każdy taki przybytek na obczyźnie jest na wagę złota. Poza tym, od kiedy zlikwidowano pub "Zagłoba", już tylko w murach biblioteki można dyskutować o kulturze i sztuce.

Niejaka Maria Antonina, nim obcięli jej głowę, miała rzekomo wygłosić legendarne polecenie "niech jedzą ciastka", na wieść o tym, że biedny lud nie ma chleba. Zapoznawszy się z ofertą polskich mediów, a potem z samymi Polakami, można zauważyć coraz poważniejsze analogie między tymi mediami i Antoniną. W zasadzie nic w tym dziwnego, że ludzie w Polsce przestają czytać gazety. Z dwojga złego ja sam bym wolał baśnie Andersena albo Orwella, by było bardziej adekwatnie.

Irlandia była kiedyś krajem zupełnie udanych pisarzy, lecz po pewnym czasie uparła się zostać republiką wyjątkowo nieudanych biznesmenów. Ich sukcesy w odnoszeniu porażek były tak wielkie, że powinni zacząć pisać o tym książki. Może dzięki temu Irlandia znów stanie się w oczach świata tym, czym była dla niego przez całe wieki. W tym lepszym znaczeniu, oczywiście.