15. rocznica śmierci Ewy Szelburg - Zarembiny

Ewa Szelburg-Zarembina urodziła się 10 kwietnia 1899 roku w Bronowicach koło Puław. W latach 1918-20 studiowała na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Działalność publicystyczną rozpoczęła w 1920 roku. Trzy lata później ukazała się jej pierwsza książka dla dzieci - "Przedziwne przygody Duszka Dzidzinnika", a w 1925 roku pierwsza powieść dla czytelników dorosłych - "Ta, której nie było". Szczególny związek uczuciowy, łączący pisarkę ze stolicą, zaowocował książkami poświęconymi Warszawie. "Legendy Warszawy", "O warszawskiej Syrenie" i opowiadania "W cieniu kolumny" są poetyckim przetworzeniem dawnych baśni i tradycji warszawskich.

Obok ożywionej działalności literackiej Ewa Szelburg-Zarembina angażowała się w działalność społeczną. Jeszcze przed wojną była członkiem Zarządu Związku Literatów i PEN-Clubu. W czasie okupacji uczestniczyła w tajnych pracach oświatowych. W latach powojennych przez wiele lat była prezesem Oddziału Warszawskiego ZLP i wiceprezesem Zarządu Głównego. Pełniła też funkcję kuratora Fundacji im. Bolesława Prusa.

Najważniejsze miejsce w życiu i twórczości pisarki zajmowali najmłodsi. To dla nich powstały przepojone dobrocią i ciepłem liczne utwory, adaptacje sceniczne, słuchowiska i audycje radiowe.

Autorka "Wędrówki Joanny", "Marysinej służby", "Rzeki kłamstwa" i "Miasteczka aniołów". (aso)