kosmos(strona 4/38)

Astronomowie z Massachusetts Institute of Technology w Cambridge odkryli niezwykły rodzaj kosmicznych “czarnych wdów”. Pod nazwą tą kryją się pulsary, czyli wysoce zmagnetyzowane, rotujące gwiazdy neutronowe emitujące wiązkę promieniowania elektromagnetycznego. Wyjątkowość “czarnych wdów” polega na tym, że, podobnie jak pająki o tej samej nazwie, utrzymują się przy życiu pożerając towarzyszące im mniejsze gwiazdy. Nowo odkryty obiekt, nazwany ZTF J1406+1222, obiega towarzysząca mu gwiazdę w rekordowym czasie zaledwie 62 minut i znajduje się w odległości około 3000 lat świetlnych od Ziemi. To sprawia, że jest to najszybszy i najbliższy, z dotychczas odkrytych tego typu obiektów. Dodatkowo zauważono, że układ zawiera trzecią, odległą gwiazdę, której okrążenie pozostałych dwóch zajmuje około 12 000 lat, z czym także wcześniej się nie spotkano. Po raz pierwszy do badania “czarnych wdów” wykorzystano światło widzialne wychodzące ze zjadanej gwiazdy. Nowo odkryta “czarna wdowa” może być jedną z najbardziej ekstremalnych i prawdopodobnie najdziwniejszych przykładów tego zjawiska, jakie kiedykolwiek odkryto.

Mały śmigłowiec-dron o nazwie Ingenuity, wysłany na Marsa przez NASA w 2020 roku, zarejestrował zjawisko rodem z filmów science-fiction. Na powierzchni Czerwonej Planety sfotografował wrak sprzętu do lądowania użyty podczas przybycia na Marsa łazika Perseverance w lutym 2021 roku. Zdjęcia ze szczegółami pokazują spadochron i tylną skorupę w kształcie stożka, które chroniły pojazd wielkości samochodu podczas lotu w kosmosie, a także podczas jego schodzenia w kierunku powierzchni Marsa. Wejście, zejście i lądowanie na Marsie jest szybkie i stresujące, nie tylko dla inżynierów na Ziemi, ale także dla pojazdów wytrzymujących siły grawitacyjne, wysokie temperatury i inne ekstremalne warunki, które towarzyszą wejściu w atmosferę Marsa przy prawie 20 000 km/h. Śmigłowiec Ingenuity jest obecnie zwiadowcą łazika Perseverance, który poszukuje pradawnego życia mikrobiologicznego na Czerwonej Planecie, i będzie nadal testował własne możliwości, aby wesprzeć projektowanie przyszłych statków powietrznych na Marsa.

Astronomowie z NASA informują, że do Ziemi zbliża się gigantycznych rozmiarów asteroida. Obiekt 418135 (2008 AG33) zbliży się do Ziemi w czwartek (28 kwietnia) na odległość 3,2 mln km. Asteroida zakwalifikowana została jako ''potencjalnie niebezpieczna''. Naukowcy jednak uspokajają, że Ziemi nie grozi zderzenie z nią. Odległość w najbliższym punkcie od naszej planety, będzie około osiem razy większa, niż odległość Ziemi od Księżyca. Obiekt porusza się dziesięć razy szybciej, niż kula wystrzelona z pistoletu. Wrażenie robi także jego rozmiar. Asteroida 418135 ma średnicę do 780 metrów i jest niemal dwa razy większa od Pałacu Kultury i Nauki w Warszawie, który przez lata był najwyższym budynkiem w Polsce. Nadlatująca skała kosmiczna została odkryta 12 stycznia 2008 roku przez naukowców z obserwatorium Mt. Lemmon SkyCenter w Arizonie w USA. Jak podaje Centrum Badań Obiektów Bliskich Ziemi (CNEOS) NASA, ostatni raz ta asteroida przeleciała obok Ziemi 1 marca 2015 roku. 418135 (2008 AG33) przelatuje blisko naszej planety mniej więcej co siedem lat. Jej kolejne zbliżenie przewidywane jest na 25 maja 2029 roku. Co ciekawe, asteroida nie jest największą kosmiczną skałą, która przemknie obok Ziemi w najbliższych tygodniach. Tytuł ten prawdopodobnie przypadnie 467460 (2006 JF42), której średnicę szacuje się na 380-860 m. Blisko Ziemi znajdzie się 9 maja 2022 roku i będzie poruszać się z prędkością około 40 700 km/h.

Minęło 50 lat od wylądowania na Księżycu załogi Apollo 16. 21 kwietnia 1972 roku o godzinie 03:23 czasu polskiego John Young, Charles Duke i Thomas Mattingly stanęli na Srebrnym Globie. Była to piąta i przedostatnia misja w ramach programu Apollo realizowanego przez NASA. Z okazji rocznicy Andy Saunders, specjalista od obrazu i autor nadchodzącej książki Apollo Remastered, starannie odrestaurował i poprawił zdjęcia wykonane przez załogę podczas 11-dniowej misji. Wśród nich są obrazy przedstawiające księżycowy horyzont, wschód Ziemi, rodzinne portrety astronautów pozostawione na księżycowym regolicie oraz “wielki skok” Johna Younga. Misja nie odbyła się bez problemów technicznych, jednak astronauci po 11 dniach bezpiecznie powrócili na Ziemię. Dziś, Charles Duke wspomina: - Księżyc był naprawdę pięknym otoczeniem. Opustoszały, ale miał w sobie piękno.Różne kontrasty i góry, które widzieliśmy. Czerń przestrzeni na powierzchni księżyca i odcienie szarości. To było po prostu bardzo urzekające. Książka Apollo Remastered ma zostać wydana we wrześniu, przed 50. rocznicą ostatniej misji, Apollo 17.

To może być przełomowe odkrycie. Nowe badania ujawniły, że pierwsze ślady życia na Ziemi pojawiły się co najmniej 3,75 miliarda lat temu. To około 300 milionów lat wcześniej, niż dotychczas sądzono. Odkrycie opiera się na badaniach mikroskamieniałości w skale wielkości pięści, którą znaleziono w Quebecu w Kanadzie. Dzięki szczegółowej analizie jej wiek oszacowano w przedziale od 3,75 do 4,28 miliarda lat. W trakcie badań zespół z University College London (UCL) odkrył we wnętrzu skały złożoną strukturę – łodygę z równoległymi gałęziami po jednej stronie, mającą prawie centymetr długości. Naukowcy twierdzą, że chociaż niektóre struktury mogły powstać w wyniku przypadkowych reakcji chemicznych, "podobny do drzewa" pień z równoległymi gałęziami był najprawdopodobniej pochodzenia biologicznego. - Oznacza to, że życie mogło rozpocząć się zaledwie 300 milionów lat po uformowaniu się Ziemi. Z geologicznego punktu widzenia jest to szybkie, około jednego obrotu Słońca wokół galaktyki - zaznaczył główny autor badań, dr Dominic Papineau z wydziału Nauk o Ziemi UCL. To sensacyjne doniesienia, bo jeżeli życie pojawiło się na naszej planecie stosunkowo szybko, w odpowiednich warunkach, to zwiększa to prawdopodobieństwo istnienia życia także na innych planetach.