edward gierek

Nie cichną komentarze dotyczące filmu "Gierek" z udziałem Michała Koterskiego. Do obrazu o PRL-owskim dygnitarzu Edwardzie Gierku odniósł się Mateusz Morawiecki. - Pewnie nieprędko obejrzę ten film - stwierdził premier.

Złota dekada Edwarda Gierka jawi się w pamięci wielu jako czas szczególnego dobrobytu, powiewu nowoczesności prosto z osławionego Zachodu czy luzowania pewnych norm społeczno-moralnych. W tym zachwalaniu zapomina się często o propagandzie sukcesu, bez której być może Gierek nie byłby tak kochany. Bo jeśli faktycznie było tak dobrze, to co poszło nie tak, że nagle wszystko padło?

Nie żyje prof. Ariadna Gierek-Łapińska, pierwsza żona byłego europosła Adama Gierka, syna pierwszego sekretarza Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Na Śląsku była znana jako szefowa ośrodka okulistycznego Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach.

Joanna Kopcińska zaprzecza, jakoby podczas niedawnej wizyty w Strasburgu Mateusz Morawiecki pokazywał europosłom zdjęcie z 1980 roku, na którym miała być Małgorzata Gersdorf z Edwardem Gierkiem. Wystosowała list.

Mieszkańcy Sosnowca nie za bardzo chcą zmiany nazwy ronda im. Edwarda Gierka i dali temu wyraz w głosowaniu podczas konsultacji. Rozwścieczyło to radnego wojewódzkiego PiS Zbigniew Przedpełskiego, który nie przebierał w słowach podczas dyskusji. Sprawa nie jest wciąż przesądzona.

Edward Gierek z pewnością był postacią kontrowersyjną, która miała zarówno wielu sympatyków, jak i przeciwników. Jednak patrząc na zdjęcia jego grobu tuż po Wszystkich Świętych, nie da się nie zauważyć, że pomimo upływu kilkunastu lat od jego śmierci, ludzie wciąż o nim pamiętają.

Mieszkańcy Sosnowca sprzeciwili się ustawie dekomunizacyjnej. Zdecydowana większość chce upamiętnić w mieście byłego pierwszego sekretarza KC PZPR. Zgodnie z ustawą, nazwy ulic i obiektów upamiętniające komunizm mają zostać zmienione.

- W propagandzie gierkowskiej chwalono się wszystkim. Na przykład tym, że litrowa butelka Coca-Coli ma już zakrętkę, a nie kapsel. Z czasem to wszystko zaczęło być coraz bardziej śmieszne – mówi dr hab. Marcin Zaremba z Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego.

Biuro Polityczne KC PZPR chciało decydować o każdym aspekcie życia obywateli PRL. Na posiedzeniach omawiano prawie wszystko - od polityki gospodarczej i metod tłumienia protestów robotników, po wygląd ozdób na warszawskim placu Konstytucji. - Było to coś ważniejszego niż "superrząd". To nie tylko absolutnie kierownicze gremium w partii i w państwie, ale też miejsce, w którym podejmowano właściwie wszystkie najważniejsze decyzje - wyjaśnia prof. Jerzy Eisler, dyrektor warszawskiego oddziału IPN.

W odpowiedzi na podwyżki cen, 25 czerwca 1976 roku robotnicy z kilkudziesięciu zakładów pracy w całej Polsce rozpoczęli strajk. Protestujący z Radomia zajęli i częściowo zniszczyli Komitet Wojewódzki PZPR. Po kilku godzinach milicja rozpoczęła brutalną pacyfikację. Władze odpowiedziały na protesty biciem, akcją propagandową i represjami.

Wśród najważniejszych działaczy PZPR Moskwa miała swoich faworytów, którzy mogli liczyć na szczególną przychylność i protekcję. Był wśród nich m.in. Edward Gierek. Kreml nie ufał jednak w pełni władzom PRL, dlatego działania polskiego rządu uważnie obserwowała sieć agentury. Jej szkielet tworzyło około 800 sowieckich oficerów, którzy po 1954 roku pracowali w wojsku, ministerstwach i najważniejszych urzędach centralnych. Do dziś nie jest jasne, czym naprawdę się zajmowali.

Wywiad PRL wykorzystał polskich przestępców do zrabowania w RFN od 120 do 200 kg złota. Gangsterzy otrzymali również zlecenie zabójstwa przebywającego wówczas w Niemczech Adama Michnika. Odmówili wykonania zadania, ponieważ nie chcieli mieszać się w politykę. Część ukradzionych kosztowności trafiła do najważniejszych ludzi w aparacie władzy i do funkcjonariuszy biorących udział w akcji. Mimo że afera wyszła na jaw już w latach 80., do dziś nikt z biorących w niej udział nie stanął przed sądem. Nie wiadomo też, co stało się z kilkudziesięcioma kilogramami zrabowanego złota. W nagrodę za "zasługi" dla SB, do 1989 r. przestępcy biorący udział w operacji mogli prowadzić nielegalną działalność bez obaw, że zainteresuje się nimi milicja lub prokuratura.