naziści

Argentyńska Policja Federalna doprowadziła do zamknięcia drukarni, która publikowała i sprzedawała książki o tematyce nazistowskiej. Setki tekstów wychwalających ideologię nazistowską zostały skonfiskowane, a jedna osoba trafiła do aresztu. - Wciąż jesteśmy zdumieni ilością materiałów, które można określić jako "historyczne", jeśli chodzi o liczbę książek o ideologii nazistowskiej i partii nazistowskiej – przekazał komisarz generalny policji Carlos Alejandro Ñamandú. W ocenie policji była to "historyczna konfiskata" nazistowskiej propagandy, jedna z największych w ostatnich latach. W nalocie w San Isidro udało się przejąć 230 książek już gotowych do dystrybucji – zawierających wizerunki swastyk, żelaznych krzyży i innych symboli nazistowskich. Ñamandú podkreśla, że odcięcie sprzedaży i kanałów dystrybucji to dopiero pierwsza faza dochodzenia. – Prawo karze nie tylko tych, którzy produkują, ale także tych, którzy kupują – wskazuje komisarz generalny. Eksponowanie symboli nazistowskich w Argentynie jest uznawane za przestępstwo.

Książka "Zbrodnia bez kary" to efekt wspólnej pracy polsko-niemieckich dziennikarzy, którzy zbadali losy bezkarnych wojennych oprawców.- Zbrodnia o której mało kto słyszał, bo ci, którzy ją popełnili, postanowili po wojnie zrobić najmądrzejszą rzecz, czyli zniknąć. Mówimy o nazistach w pierwszych i ostatnich stron gazet, którzy po wojnie nie byli ścigani. Z dwóch powodów. Po pierwsze, sami bardzo dobrze zadbali o to, żeby się nie wychylać - z jednym wyjątkiem. Po drugie, nikt w niemieckim państwie, które po wojnie było pełne dosłownie milionów ludzi z legitymacją NSDAP, nie chciał ich ścigać - opowiadał w programie "Newsroom WP" Michał Gostkiewicz, dziennikarz Wirtualnej Polski oraz współautor książki. - Można dowiedzieć się jak skończył kat bydgoskiej inteligencji. Straszny morderca, gestapowiec. Można dowiedzieć się, że stareńka córka jednego z katów Woli nadal uważa, że jej tatuś był "człowiekiem honoru". Sprawdziliśmy i nie był. To powtarza się w wielu historiach rodzin nazistów, do których dotarliśmy - wielu z tych ludzi było ciepłymi ojcami, ale musieli zmywać krew, zanim brali dzieci na ręce. Dla wielu informacja o tym, co robili ich rodzice, była kompletnym szokiem. Postawy są różne - dodał Michał Gostkiewicz. 16 stycznia o godz. 19:00 w Faktycznym Domu Kultury przy Gałczyńskiego 12 w Warszawie odbędzie się spotkanie z autorami książki.

Wilhelm Koppe był dowódcą SS i policji w Kraju Warty, później w Generalnym Gubernatorstwie. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. Koppe był jednym z niemieckich zbrodniarzy, którzy nigdy nie ponieśli kary za swe czyny. Odpowiadał za śmierć setek tysięcy ludzi w okupowanej Polsce w czasie II wojny światowej. Zaczynał jako handlarz słodyczami, później był posłem, a w czasie okupacji Polski brutalnym szefem aparatu policyjnego. Współodpowiadał za wiele zbrodni. Koppe zlecił m.in. powstanie obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem. Słynął z bezwzględności. Podległe mu służby organizowały publiczne egzekucje, zajmowały się mordowania rodzin członków ruchu oporu. Przed końcem wojny Koppe zabiegał o nową tożsamość dla siebie i rodziny. Wszyscy uciekli do Niemiec, udając, że się nie znają. W 1952 r. Niemiec zatrudnił się w fabryce czekolady. Unikał tam rozpoznania, nie mówił o przeszłości. Skupił się na pracy, stale awansując. Ostatecznie został dyrektorem. Wpadł w 1960 r., do końca udając kogoś innego. Po 2 latach wyszedł z aresztu za kaucją. Prokuratura w tym czasie zbierała dowody. W 1964 r. na 348 stronach oskarżono go o współudział w mordowaniu tysięcy osób w czasie II wojny światowej. Ostatecznie do rozprawy jednak nie doszło, a postępowanie z czasem umorzono. Wszystko przez stan zdrowia Niemca i jego rzekome liczne choroby. Koppe zmarł w 1975 r. Do końca życia nie pozostał pociągniętym do odpowiedzialności za swoje zbrodnie w Polsce.

Josef František zasłynął z tego, że w ciągu miesiąca zestrzelił 17 niemieckich samolotów. Cały artykuł przeczytasz na portalu Wielkahistoria.pl. Czeski pilot został członkiem Dywizjonu 303 po tym, jak uciekł po zajęciu przez hitlerowców swojej ojczyzny. Dołączył do polskich lotników i brał udział w słynnej bitwie o Anglię. Swój sukces zawdzięczał skutecznej, choć kontrowersyjnej taktyce. W czasie ataku odłączał się od zespołu, by nad Dover zaczaić się na Niemców. Tam samotnie atakował osłabionych walką i pozbawionych już amunicji nazistów. Sposób działania bohaterskiego Czecha był niezgodny z regulaminem - przede wszystkim dlatego, że osłabiał zespół, pozostawiając innych pilotów z Dywizjonu 303. Josef František zginął w 1940 r. na skutek zderzenia z drzewem, o które zahaczył w trakcie lądowania.

Niemcy w całości odrzucają żądania Polski dotyczące reparacji za szkody wyrządzone w czasach II wojny światowej. Rząd niemiecki podtrzymuje swoje stanowisko i uważa, że z prawnego punktu widzenia ta sprawa jest już dawno zamknięta. Poinformował o tym w trakcie konferencji Christofer Burger, rzecznik niemieckiego MSZ. – Odpowiedzialność jaką ponoszą Niemcy za zbrodnie dokonane podczas II wojny światowej nigdy nie będzie sprawą zakończoną. Mamy w tej kwestii jasne stanowisko moralne i polityczne. Na płaszczyźnie prawnej te sprawy są jednak zakończone. Zrzeczenie się reparacji przez Polskę zostało zadeklarowane w 1953 roku – podsumował Christofer Burger. Materiał Deutsche Welle.

Chciał wskrzesić wymarłe zwierzę. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. Dowódca Luftwaffe Hermann Göring był zapalonym myśliwym. Nie wystarczyło mu jednak strzelanie do jeleni czy dzików. Zamarzyło mu się polowanie na wymarłego setki lat wcześniej tura. Pragnął polować w pierwotnej puszczy, tak jak jego zdaniem, robiły to starożytne plemiona germańskie. Od lat dwudziestych ubiegłego wieku dyrektor Ogrodu Zoologicznego w Berlinie realizował plan zachowania i rozmnożenia ostatnich żyjących w niewoli żubrów. Lutz Heck planował także aby, odtworzyć tura. To zwierzę było ogromne, większe nawet od żubra. Ze względu na jego mięso, futro, a zwłaszcza rogi, które u byków osiągały długość ponad metra, polowano na niego tak intensywnie, że już w XIII wieku był gatunkiem wymarłym. Prusach Wschodnich tur występował jeszcze do początku XVI wieku, ale wkrótce potem zanikł. Ostatnie zwierzę tego gatunku zdechło w 1627 roku w lasach pod Warszawą.