pomoc(strona 4/74)

- Młodzi ludzie, dziesiątki rannych chłopców, którzy nie mają kończyn. Dla każdego to szok. Szok rozległości ran. One są tak olbrzymie, że my nie widujemy w Polsce czegoś takiego – opowiada dr Łukasz Grabarczyk, neurochirurg z Olsztyna, który zaangażował się w pomoc rannym żołnierzom w szpitalu we Lwowie. Nie chce nazywać siebie bohaterem. Twierdzi, że to po prostu jego obowiązek. - Myślałem, że lekarze są przygotowani na wiele. Wcale tak nie jest, jeżeli widzi się taką skalę bestialstwa, ran i inwalidztwa. To jest coś, co jest trudne do zaakceptowania – podkreśla. Grabarczyk uratował 21-letniego Denisa, ukraińskiego żołnierza, któremu wybuchająca mina uszkodziła kręgosłup. Chłopak walczył pod Mariupolem. Polski lekarz operował go w Ukrainie. Dzisiaj w Olsztynie Denis przechodzi rehabilitację i odzyskuje sprawność. - Najtrudniejsze były ostrzały z czołgów. Jeżeli wybucha mina, jest ostrzał lub leci rakieta, to słychać to. Kiedy strzela czołg, mamy ułamek sekundy. Był dom i nie ma domu, nie ma możliwości reakcji. I to było straszne – opowiada Denis Blizniuk. 21-latek w szpitalu opowiedział dr Grabarczykowi o historii rodziców. Rodzina Denisa pochodzi z Czernihowa, na północ od Kijowa. Ojciec młodego żołnierza zginął w trakcie rosyjskiego ostrzału. Matka Tatiana z poważną raną ręki i nogi trafiła do szpitala, z którego musiała się ewakuować. Kobieta przeżyła masakrę Czernihowa, ostrzał autobusów, którymi cywile próbowali uciekać do Kijowa. Ranna czołgała się w lesie, musiała przedostać się przez rzekę i przejść 4,5 km do innego punktu. - Droga, którą uciekaliśmy, była ostrzeliwana. Nagle kazali nam wysiąść i uciekać, zachowując odstępy, żeby Rosjanie nie strzelali do grup. Mieliśmy szczęście, ludzie na drodze obok już nie. Nie myślałam o tym, że się boję, że tak boli mnie ręka. Robiłam to, żeby przeżyć – opowiada Tatiana Blizniuk. - Wiemy o Buczy, o tym, co działo się pod Kijowem. Prawdę o Czernihowie, który jest zniszczony i zaminowany, dopiero poznamy. Z tego, co opowiada Tatiana, tamte zbrodnie mogły być większe i gorsze – podkreśla Łukasz Grabarczyk. Lekarz obiecał Denisowi, że odnajdzie jego mamę. Podróż ze Lwowa do Kijowa, a finalnie do Olsztyna, odbył pociągiem i samochodem. Mimo alarmów i przelatujących rakiet udało mu się bezpiecznie przetransportować ranną kobietę. - Denis szybko odzyskuje sprawność. Prawa ręka Tatiany jest bardzo uszkodzona, czeka ją poważna operacja w Polsce. Ona bardzo cierpi, ale mamy nadzieję na lepsze jutro – dodaje neurochirurg.

Od początku rosyjskiej agresji na Ukrainę - od 24 lutego - wjechało do Polski 2,9 mln osób z tego kraju - poinformowała w piątek rano straż graniczna. Na jakie wsparcie mogą liczyć uchodźcy w Polsce i jaką pomoc zapewnia im polski rząd? - Nadal mamy bardzo trudną sytuację na wschodzie - mówił w programie "Newsroom" WP prof. Maciej Duszczyk z Ośrodka Badań nad Migracjami UW. Ekspert wskazuje, że w społeczeństwie doszło do tzw. zmęczenia wsparciem. - To termin psychologiczny, w którym migracja świetnie się odnajduje. Dużo osób przestało kupować za własne pieniądze środki w sklepach i przywozić je na dworce. Widzę coraz więcej apeli w internecie: "w magazynach pusto" - podkreśla. W ocenie prof. Duszczyka dostarczanie żywności na dworce czy do punktów zbiorczych to nie obowiązek społeczeństwa, a państwa.

- Widziałem w telewizji, jak dzieci umierają, a my nic nie robimy – powiedział w rozmowie z Deustche Welle Nicolas, konsultant finansowy z Francji, który zaciągnął się do międzynarodowej armii, która ma wspomóc Ukrainę w walce z Rosją. Mężczyzna nie mógł wytrzymać widoku Rosjan bombardujących ludność cywilną. – Nie mam doświadczenia bojowego, ale mam licencję pilota. Może to się przyda. Będziemy walczyć u boku Ukraińców – dodał. Na apel o werbowanie ochotników do armii odpowiedziały tysiące zainteresowanych obcokrajowców. Materiał Deutsche Welle. Chcesz się dowiedzieć więcej, zajrzyj na stronę www.dw.com.

Mieszkańcy Przemyśla pomagają uchodźcom z Ukrainy, a także tym Ukraińcom, którzy zostali w swoim kraju. Dyrektor II Liceum Ogólnokształcącego w Przemyślu Mariusz Zamirski wskazał w rozmowie z Wirtualną Polską, że znajdują się około 100 kilometrów od miejsca, gdzie spadają bomby i 13 kilometrów od granicy. - Czujemy się w obowiązku pomóc. To jest nasz odzew na to, co jest w tej chwili najbardziej potrzebne i jak możemy się przydać - wskazał. Dyrektor dodał, robią wszystko, aby z pomocą dotrzeć na drugą stronę. - Najważniejsze dla nas jest to, aby postarać się dostarczyć produkty najbardziej potrzebne tym ludziom po drugiej stronie - przekazał rozmówca WP i podkreślił, że te osoby stoją nawet po kilka dób w kolejce, aby dostać się do Polski. - Już dwa auta pojechały. Przekroczyły granicę i zostawiły tam rzeczy - powiedział Mariusz Zamirski.

Polacy oferują pomoc Ukraińcom, którzy uciekają przed wojną. Paweł Motyl znajduje się niedaleko przejścia granicznego w Rawie Ruskiej. – Na samym początku chciałem pojechać po jedną konkretną osobę, z którą skontaktowała się moja żona, ale potem pomyślałem, że mam sporo znajomych i postanowiłem wykorzystać media społecznościowe. Ogłosiłem, że jadę. To był bardzo spontaniczny ruch, ponieważ wszyscy w piątek po pracy musieli zdecydować się, żeby wstać o północy – mówił Paweł Motyl.