Le Goff, spadkobierca szkoły Annales, która wypracowała metody badania historii długiego trwania i w drugiej połowie XX wieku stała się najbardziej wpływowym nurtem badań historycznych, w ciągu swojej długiej kariery poświęcił się antropologii średniowiecznej, włączając do niej wszystkie aspekty życia społecznego.
W latach 70. wraz z Pierre'em Norą był przywódcą trzeciego pokolenia szkoły Annales, nazywanej "nową historią" i łączonej z historią reprezentacji i historią mentalności.
Biograf Ludwika Świętego, autor "Narodzin czyśćca" (1997), nie wahał się jednak podejmować również gorących współczesnych tematów.
W 2004 roku otrzymał nagrodę A.H.Heinekena za "całkowitą zmianę w postrzeganiu średniowiecza".
Urodzony 1 stycznia 1924 r., wychowanek prestiżowej Ecole Normale Superieure, kuźni francuskich elit uniwersyteckich, w 1972 roku zastąpił wielkiego historyka Fernanda Braudela na czele Ecole Pratique des Hautes Etudes, będącej tyglem badań nauk społecznych w Europie. Uczelnia w 1975 roku przekształciła się w Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales (EHESS).
Od 1967 roku kierował prestiżowym czasopismem "Annales".
Sam uważał się za człowieka lewicy i walczył o Europę zjednoczoną, silną i tolerancyjną. Mówił po angielsku, włosku, polsku, niemiecku i - jak pisze agencja AFP - sam uosabiał tę Europę dialogu, której pragnął.
Zaprzyjaźniony z polskimi historykami, m.in. z Witoldem Kulą i z Bronisławem Geremkiem, wspierał Polskę w okresie stanu wojennego. Członek zagraniczny Polskiej Akademii Nauk.
Tłumaczenia prac Le Goffa ukazywały się w Polsce od 1966 roku. Wydano m.in. "Inteligencję w wiekach średnich" (1966), "Kulturę średniowiecznej Europy" (1970), "Sakiewkę i życie. Gospodarka i religia w średniowieczu" (1995), "Narodziny czyśćca" (1997), "Apogeum Chrześcijaństwa: ok. 1180 - ok. 1330" (2003), "Historię i pamięć" (2007); "Średniowiecze i pieniądze. Esej z antropologii historycznej" (2011).
