Na drugim miejscu pod względem ilości zebranych głosów uplasowało się SLD. Uzyskało 27% poparcia, poprawiając tym samym wynik sprzed czterech lat i zyskując 164 mandaty w Sejmie (35,7%). Doskonały wynik uzyskała też Unia Wolności (13,37% poparcia, co przełożyło się na 60 mandatów – 13%). Frekwencja wyniosłą 47,93%.
W wyborach do Sejmu w okręgach wg ordynacji proporcjonalnej wybierano 391 posłów. Mandaty dzielono metodą d'Hondta pomiędzy komitety, które uzyskały co najmniej 5%, a w przypadku koalicyjnych komitetów wyborczych - 8% głosów. Z progu tego zwolnione były komitety mniejszości narodowych.
Pozostałe 69 mandatów obsadzano z list krajowych, na których kolejność ustalały same komitety. Mandaty z list krajowych przydzielano proporcjonalnie metodą d'Hondta; mogły je uzyskać komitety, które uzyskały co najmniej 7% głosów.
Oprócz wymienionych na początku partii, w Sejmie znalazły się także:
PSL – 7,31% poparcia, 27 mandatów (5,9%)
Ruch Odbudowy Polski – 5,56% poparcia, 6 mandatów (1,3%)
Mniejszość Niemiecka – 0,39% głosów, 2 mandaty
Do wyższej izby parlamentu nie dostały się natomiast:
Unia Pracy – 4,74% poparcia
Krajowa Partia Emerytów i Rencistów – 2,18 poparcia
Unia Prawicy Rzeczypospolitej – 2,03 poparcia
Krajowe Porozumienie Emerytów i Rencistów – 1,63% popracia
Narodowo-Chrześcijańsko-Demokratyczny Blok dla Polski z 1,36% głosów
Źródło: Gazeta Wyborcza, Wikipedia
