Unia Wolności
Unia Wolności to polska liberalno-demokratyczna partia polityczna, która istniała od 1994 roku, a w 2005 roku została przekształcona w Partię Demokratyczną (demokraci.pl).
Unia Wolności – informacje ogólne
Unia Wolności powstała w 1994 roku w wyniku połączenia dwóch partii – Unii Demokratycznej oraz Kongresu Liberalno-Demokratycznego. Na pierwszego przewodniczącego Unii Wolności został wybrany Tadeusz Mazowiecki. Ugrupowanie należało do Akcji Wyborczej Solidarność, uznawane było za partię centroprawicową, ale proponowało bardzo liberalny program gospodarczy. Unia Wolności popierała wolny rynek, wspierała decetralizację i zmniejszenie interwencjonizmu państwa.
Unia Wolności – charakterystyka
Unia Wolności od początku była partią o zróżnicowanych poglądach ideologicznych, określana była jako ugrupowanie inteligenckie (miała poparcie Andrzeja Wajdy, Wisławy Szymborskiej, Marka Kondrata, Zbigniewa Zapasiewicza), jej członkowie opowiadali się za ideami konserwatywnymi, chrześcijańskimi, liberalnego centrum czy socjaldemokratycznymi. Unia Wolności popierała wejście Polski do Unii Europejskiej, wprowadzenie podatku liniowego, rozwój edukacji i reformy w służbie zdrowia (sprzyjała częściowej prywatyzacji).
Unia Wolności nie prezentowała ujednoliconych poglądów na kwestie społeczne. Większość członków Unii Wolności nie popierała prawa do aborcji, a opowiadała się za konkordatem.
Unia Wolności – działania
Działania Unii Wolności doprowadziły do zniesienia Służby Bezpieczeństwa, w 1997 roku opowiedziała się za ustawą lustracyjną, która została przyjęta. Należący do Unii Wolności Bronisław Geremek i Janusz Onyszkiewicz prowadzili prace związane z wejściem Polski do NATO i budowaniem polityki międzynarodowej kraju.
Unia Wolności – historia
Ugrupowanie Unia Wolności w 1997 roku cieszyło się poparciem na poziomie 13–14 proc. i zdobyło 60 mandatów do Sejmu, tworząc rząd na czele z Jerzym Buzkiem. W wyborach z 2001 roku przez niskie poparcie Unia nie weszła do Sejmu. W 2004 roku Unia Wolności brała udział w wyborach do Parlamentu Europejskiego i dzięki wynikowi na poziomie ok. 7 proc. wprowadziła do PE czterech eurodeputowanych. W 2005 roku Unia Wolności została rozwiązana, a na jej miejsce utworzono Partię Demokratyczną – demokraci.pl, do której mieli dołączyć też posłowie lewicy. Nowo powstała Partia Demokratyczna była partią centrową i socjalliberalną.
W 2016 roku demokraci.pl połączyli się z partią Europejscy Demokraci, tworząc w ten sposób nowe ugrupowanie – Unię Europejskich Demokratów.
Unia Wolności – członkowie
Przewodniczącymi Unii Wolności byli:
- (1994–1995) – Tadeusz Mazowiecki;
- (1995–2000) – Leszek Balcerowicz;
- (2000–2001) – Bronisław Geremek;
- (2001–2005) – Władysław Frasyniuk.
Około 2000 roku do Unii Wolności należał Andrzej Duda, który w 2005 roku dołączył do Prawa i Sprawiedliwości.
Inni członkowie: Jacek Kuroń, Bronisław Komorowski, Andrzej Ceynowa, Zbigniew Bujak, Andrzej Halicki, Jan Hartman, Michał Boni.
Rok założenia | 1994 |
Ideologie | centryzm |
Liczba członków | ok. 10 tysięcy w 2004 roku |
Ważniejsi członkowie | Leszek Balcerowicz (1997 - 2000, wiceprezes Rady Ministrów, minister finansów, przewodniczący partii) Władysław Frasyniuk (1994–2005, przewodniczący (2001–2005)) Andrzej Celiński (do 1996 roku) Andrzej Halicki (członek Rady Krajowej Unii Wolności) Jacek Kuroń (założyciel) Hanna Suchocka (posłanka) Bogdan Borusewicz (1994–2001) Jan Krzysztof Bielecki (1994-2001, członek) Bronisław Geremek (1994-2005, członek) Róża Thun (członek rady krajowej) Violetta Porowska (członek) Bartłomiej Sochański (1994-2001, członek ) Jarosław Pucek (były członek) Jacek Wojciechowicz (1995–1997) |
Komentarze