Jacek Kuroń

Jacek Kuroń był polskim politykiem, historykiem i rozpoznawalną postacią okresu PRL. Należał do założycieli Komitetu Obrony Robotników. W latach 1989–1990 i 1992–1993 pełnił funkcję ministra pracy i polityki socjalnej.

Jacek Kuroń – informacje ogólne

Jacek Kuroń urodził się 3 marca 1934 roku we Lwowie, zmarł 17 czerwca 2004 roku w Warszawie. Jacka Kuronia odznaczono między innymi Orderem Orła Białego, Srebrnym Krzyżem Zasług i Orderem Ecce Homo. Kuroń dwukrotnie piastował urząd ministra pracy i polityki socjalnej – po raz pierwszy z ramienia Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna, po raz drugi jako członek Unii Demokratycznej.

Jacek Kuroń – młodość

Rodzina Jacka Kuronia mieszkała we Lwowie, gdzie doświadczyła okupacji sowieckiej i niemieckiej, a w 1945 roku przeniosła się do Polski. Jacek Kuroń w wieku 15 lat dołączył do Związku Młodzieży Polskiej, maturę zdał w 1949 roku, a potem wstąpił do PZPR. W 1953 roku rozpoczął naukę w Państwowej Wyższej Szkole Pedagogicznej, a dwa lata później przeniósł się na Wydział Humanistyczny UW.

Studia wyższe magisterskie Kuroń ukończył w 1964 roku, a jeszcze będąc na uczelni, działał w wielu organizacjach robotniczych, takich jak Związek Młodzieży Socjalistycznej (ZMS). Jacek Kuroń należał do ZHP, publikował w czasopismach „Drużyna”, „Na Przełaj” i „Harcerstwo”.

Jacek Kuroń – działalność opozycyjna

Jacek Kuroń współpracował z Karolem Modzelewskim, działał w klubie dyskusyjnym przy ZMS, który krytykował PZPR. W wyniku jego aktywności politycznej w 1963 roku znalazł się na liście osób badanych przez Służbę Bezpieczeństwa. Kuroń działał też wspólnie ze Stanisławem Gomułką, Andrzejem Mazurem i Bolesławem Tejkowskim. W 1965 roku został aresztowany przez władze komunistyczne i skazany na trzy lata pozbawienia wolności.

Jacek Kuroń był jednym z założycieli Komitetu Obrony Robotników, w 1978 roku pracował w redakcji gazety politycznej „Krytyka”, współpracował też z dwutygodnikiem „Robotnik” i Wolnymi Związkami Zawodowymi. Działał jako doradca w Międzyzakładowym Komitecie Założycielskim NSZZ Solidarność, w 1989 roku opowiedział się po stronie Andrzeja Gwiazdy, krytykując działania Lecha Wałęsy.

Mimo początkowego wykluczenia z obrad Okrągłego Stołu ostatecznie wziął w nich udział jako strona solidarnościowa. W wyborach parlamentarnych z 1989 roku Jacek Kuroń startował jako kandydat Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego i otrzymał mandat poselski w Sejmie X kadencji.

Jacek Kuroń – działalność polityczna

Jacek Kuroń został wybrany na ministra pracy i polityki socjalnej w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, urząd pełnił od 12 września 1989 roku do 12 stycznia 1991 roku. Początkowo wchodził w skład Rady Ministrów jako polityk bezpartyjny, od 1990 roku reprezentował Ruch Obywatelski Akcja Demokratyczna. W lipcu 1999 roku po raz kolejny objął ten urząd, tym razem z ramienia partii Unia Demokratyczna w rządzie Hanny Suchockiej. Popierał Leszka Balcerowicza i jego program dotyczący wolnego rynku.

W latach 1991–2001 Jacek Kuroń sprawował urząd posła I, II i III kadencji Sejmu. Zainicjował powstanie Banku Żywności SOS, był też jednym z założycieli Unii Wolności i Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna.

Jacek Kuroń – życie prywatne

Jacek Kuroń miał dwie żony – Grażyna zmarła w 1982 roku; w 1990 roku poślubił Danutę. Znany kucharz i dziennikarz Maciej Kuroń (1960–2008)) był jego synem z pierwszego małżeństwa.