polska wieś

W dawnej wsi znano wyłącznie porody domowe w towarzystwie lokalnej społeczności, a nie lekarzy. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. Przy porodzie pomagały matka, siostry i doświadczone sąsiadki. Miały one "sprawiać czary" zapewniające pomyślność. Samozwańcze "doktorki" przychodziły czasami nieproszone, by odmawiać tajemnicze szepty i nakadzanie. W latach 60. XX w. na wsiach wciąż aktywne były jako tzw. "babki". Babka wydalała domowników z izby i szykowała miejsce do porodu. Do pępka przykładała rodzącej cebulę, by "bóle przechodziły". Podawano też napar ziołowy z pietruszki, cebuli lub czosnku. Gdy bóle nie mijały babka zapalała nieco spirytusu w misce, podkadzając części rodne kobiety, w trakcie porodu wydawała też polecenia. Z czasem na wsiach zaczęto wzywać pomoc lekarską, ale długo wciąż korzystano z pomocy tych znachorek. Jeszcze w 1961 r. babki były rutynowo wzywane. Odcinały pępowinę i oznajmiały płeć dziecka, mówiąc: "mocie syna” lub „mocie dziywcze". Do obowiązków babki należała również pierwsza kąpiel. W Wielkopolsce z monetą, "by pieniądze trzymały się dziecka". Wodę z pierwszej kąpieli zawsze wylewała babka lub inna kobieta, nigdy zaś mężczyzna. Tekst na podstawie książki Kamila Janickiego pt. "Życie w chłopskiej chacie".

Cały artykuł przeczytasz w serwisie wielkahistoria.pl. Kołtun przez stulecia trapił chłopów. Za tą nazwą kryła się kępa sklejonych i tak brudnych włosów, że z czasem tworzyły one skorupę. Po miesiącach braku kontaktu z wodą powstawał ciężki warkocz, robiący z czasem wrażenie narośli. Remedium na tę dolegliwość wydaje się proste – odciąć i umyć, ale dawniej na polskiej wsi wierzono, że kołtun to groźna choroba. Już w XVI w. był on opisywany. Powstał nawet termin "plica polonica", czyli dosłownie: kołtun polski. Rektor Akademii Zamojskiej tłumaczył w Padwie, że "kołtun łamie kości, ciało zniekształca i powoduje narośle". Nawet w XIX w., w czasach narodzin nowoczesnej medycyny, obawiano się, że odcięcie kołtuna spowoduje śmierć. W 1870 r. pojawiły się źródła pisane, że to "zestarzały przesąd", ale włościanie nie dawali wiary nowinkom uczonych. Jeszcze w dwudziestoleciu międzywojennym w niektórych miejscach na wsiach sięgano po magiczne zabobony do walki z nim.

Dawni polscy chłopi niemal zawsze mieszkali ze zwierzętami. Nie chodzi jednak o psy i koty, a o krowy, kury czy owce. Cały tekst przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. W ubogich chatach zwierzęta żyły tuż obok ludzkich legowisk, a w bogatszych - w sieni. Tak żyło się jeszcze w połowie XIX w. Rozwiązanie to nie było ewenementem w Europie – stosowali je m.in. Niemcy. Polaków różniło to, że nie stawiali zwierzętom budynków obok, a żyli z nimi w tych samych pomieszczeniach. Bydło zapewniało ciepło zimą. Oprócz odchodów ludziom towarzyszyły też przez to smród, insekty i choroby. Praktyka ta była uciążliwa i szkodliwa. Nie do pomyślenia dzisiaj, tworząc wtedy "nieczystość ogromną". "Różne wyziewy" oraz z "odchodów smrody" doprowadzały do tego, że dzieci narzekały na bóle brzucha i wymioty. Dorośli skarżyli się na duszność, a jednak powszechne było, że chat chłopskich nigdy porządnie nie wietrzono. Materiał powstał na podstawie książki Kamila Janickiego pt. "Życie w chłopskiej chacie".

Polscy chłopi nie byli czyściochami. Ich kobiety miały od świtu do nocy pełne ręce roboty. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. 150 lat temu, gdy w chatach nikt nie myślał o bieżącej wodzie, najbardziej czasochłonnym obowiązkiem było pranie. Niezależnie, czy panował siarczysty mróz czy z nieba lał się żar – bielizna musiała być uprana. Kobiety zajmowały się tym co tydzień. Brak bieżącej wody oraz sprzętów powodował, że było to dla chłopek zajęcie męczące i czasochłonne, często zajmowało dwa dni. Moczenie w ługu (woda i węgiel drzewny) odbywało się w chacie, a właściwe pranie nad rzeką, jeziorem lub stawem. Po namydleniu, tarciu i praniu drewnianymi kijankami konieczne było wyparzenie i krochmalenie w domu. Prania odbywały się w piątki, często też w soboty – niezależnie od pogody i pory roku – prano także na mrozach. Chłopki w XIX w. dźwigały często pranie np. przez kilometr, przemieszczając się po kolana w śniegu i z ryzykiem zapalenia płuc, za co 150 lat temu mogły przypłacić nie tylko zdrowiem, ale i życiem.

Reporter Wirtualnej Polski ruszył do gospodarstw wiejskich na Podlasiu, aby dowiedzieć się, co rolnicy sądzą o aktualnych rządach Prawa i Sprawiedliwości. Czy rzeczywiście hodowcy i gospodarze są tak przychylni obecnej władzy? - PiS zapomniało o wsi, wieś się nie liczy. Wieś będzie tylko, jak będą wybory – komentuje jeden z mężczyzn. Rolnicy wskazują, że nikt nie przejmował się stanem rynku zbóż. - Teraz mamy dramatyczną sytuację – twierdzi nasz rozmówca. Czy w takim razie za rządów Donalda Tuska było lepiej? - Tamci byli złodzieje, a ci próbują się maskować tymi dotacjami – mówi kolejny z pytanych, dodając, że to wszystko "jest jeden czort". Jak przekazał w środę Donald Tusk, Platforma Obywatelska i AgroUnia połączą siły. W jesiennych wyborach Michał Kołodziejczak wystartuje z list KO. Co na ten temat sądzą rolnicy? - Nie zależy mu na pomocy polskiej wsi, tylko na korycie – komentuje jeden z mężczyzn. Nie brakuje też mocniejszych opinii. – Zhańbił się – słyszymy wprost. Kołodziejczak nazwany został także "zdrajcą polskich rolników". - Nie ma perspektywy na kogo zagłosować, żeby było lepiej – podsumowuje kolejny rolnik z Podlasia.

- Popieramy dzisiejsze działania. Wspieramy się tam, gdzie to jest możliwe. Wrogiem, tak naprawdę szkodnikiem, na polskiej wsi jest PiS. Wyzyskał, oszukał i odrzucił polską wieś - mówił w programie "Tłit" Wirtualnej Polski Władysław Kosiniak-Kamysz, prezes Polskiego Stronnictwa Ludowego. Był on pytany o protest AgroUnii i pomysł na walkę z inflacją. - W sprawie inflacji, drogiej żywności i energii, zgłosiliśmy cały plan dla Polski. Ma on na celu wyprowadzenie Polski z tego kryzysu żywnościowego i energetycznego - dodawał, podkreślając, że "koncerny paliwowe nie mogą być koncernami rozrywkowymi".

Gdzie jechać na weekend? Oczywiście, że do Zalipia! Klaudiusz Michalec w najnowszym odcinku "Polski na weekend" zabierze Państwa do małej, niezwykle urokliwej wsi, położonej w Małopolsce. Wsi, o której się mówi, że jest najpiękniejszą i najbardziej kolorową miejscowością w Polsce. A wszystko dlatego, że malowany w kwiaty jest tu każdy skrawek wolnej przestrzeni: od domów i budynków gospodarczych, po budy dla psa czy studnie. Wygląda to na tyle niezwykle, że Zalipie dosłownie podbija cały świat. Zachwyca turystów z zagranicy, którzy licznie odwiedzają to miejsce. Dlaczego warto wybrać się tu na jednodniową wycieczkę? O tym w najnowszym odcinku "Polski na weekend".