Decyzja parlamentu kończy wielomiesięczny okres stagnacji politycznej, ale zarazem wprowadza na razie jeszcze większą niepewność polityczną w położonej w sercu Bałkanów republice. Jest ona bezpośrednim następstwem porażki rządu, poniesionej na ostatnim szczycie NATO, przed ponad tygodniem w Bukareszcie, gdzie zablokowana została droga Macedonii do Sojuszu Północnoatlantyckiego.
Weto w tej sprawie postawiła sąsiadująca z Macedonią od południa Grecja, która od rozpadu dawnej Jugosławii w 1991 roku i powstania w wyniku tego m.in. niezawisłej Macedonii, domaga się zmiany nazwy tej byłej republiki jugosłowiańskiej.
Greckie żądania, które w Bukareszcie przyjęły formę stanowczego ultimatum, związane są z tym, że taką samą nazwę nosi jedna z prowincji na północy Grecji, będąca miejscem narodzin słynnego wodza starożytnej Hellady Aleksandra Wielkiego (Macedońskiego). U podstaw żądań greckich leżą prawdopodobnie fobie części polityków w Atenach, którzy obawiają się w tym kontekście potencjalnych macedonskich roszczeń terytorialnych i etnicznych.
Partie chwiejnej i pełnej tarć wewnętrznych wieloetnicznej koalicji rządowej pod wodzą premiera Nikoli Grujevskiego głosowały podczas nocnej sesji w parlamencie macedońskim za jego samorozwiązaniem. Wniosek w tej sprawie zyskał poparcie 70 posłów, na ogólna liczbę 120. Nowe wybory parlamentarne muszą się odbyć w ciągu 2 miesiecy, wg źródeł rządowych, najprawdopodobniejszy ich termin to 1 lub 8 czerwca.
Dotychczasowa koalicja od miesięcy znajdowała się w stanie rozprzężenia, w związku z głębokimi różnicami co do przebiegu i tempa procesu reform oraz co ddo praw szerokiej mniejszości albańskiej, stanowiącej około jednej czwartej społeczeństwa.
Macedonia, która graniczy z Albanią i zamieszkanym przez przygniatającą większość albańską, niepodległym od niedawna Kosowem, została w 2001 roku uratowana od wojny domowej na tle etnicznym dzięki mediacji NATO i Unii Europejskiej.
