jamie stokes(strona 3/6)

Lata temu odwiedzałem regularnie dwa warszawskie puby na Polach Mokotowskich; jeden nazywał się Bolek, a drugi Lolek. Gdybym zastanowił się choć przez chwilę nad tymi nazwami, pomyślałbym prawdopodobnie, że nawiązują do imion lokalnych dżentelmenów wypoczynku śpiących nieopodal na parkowych ławkach. Dopiero niedawno odkryłem prawdziwe i znacznie bardziej niewinne źródło tych nazw. Dzięki YouTube udało mi się obejrzeć tyle odcinków Bolka i Lolka, ile każdy szanujący się dorosły Polak. Oto czego mnie nauczyły…

Years ago I frequented two pubs in Warsaw's Pole Mokotowskie, one called Bolek and one called Lolek. If I ever gave any thought to the names, I probably assumed they were local gentlemen of leisure who used to sleep on park benches nearby. It wasn't until years later that I discovered their more innocent origins. Thanks to YouTube, I have now watched as many episodes of Bolek i Lolek as anyone who grew up in Poland. This is what I have learned...

Jeden z problemów z obcokrajowcami jest taki, że wszyscy są nieuprzejmi. Nie ma znaczenia, czy jesteś Anglikiem, Polakiem, Chińczykiem czy Tuwańczykiem: spędź trochę czasu w obcym kraju, a wkrótce przekonasz się, że lokalni mieszkańcy mają maniery kiepsko wytrenowanych gibonów. To oczywiście iluzja. Kiedy mówimy „dobre maniery”, mamy na myśli „maniery takie same jak nasze”. Wyjątkiem są jedynie Nowy Jork i Paryż, gdzie wszyscy ludzie są nieuprzejmi celowo i w dodatku z tego dumni.

Problem z pogrzebem poety jest taki, że brakuje na nim poety, który sam najlepiej by ten pogrzeb opisał. W czwartek odbył się pogrzeb Wisławy Szymborskiej i żałuję, że nie mogę przeczytać tego, co Szymborska by o nim napisała.

Co to jest Szkocja? Wikipedia opisuje ją jako: "kraj będący częścią Wielkiej Brytanii", co dla polskiego ucha brzmi bezsensownie - jak jeden kraj może być częścią innego? Pewnie dlatego większość Polaków poddaje się i wszystko nazywa "Anglią". Za każdym razem, gdy słyszę coś takiego, muszę powstrzymać instynktowną chęć zrobienia uniku i zakrycia głowy przed lecącymi w moją stronę obelgami i butelkami rzucanymi przez Szkotów.

Musi już odejść. Była mile widzianym gościem, ale mijają kolejne tygodnie stycznia, a ona nie okazuje żadnych oznak chęci pakowania swoich bombek i powrotu w miejsce, z którego przyszła. Trzeba więc będzie coś przedsięwziąć, najlepiej przy pomocy siekiery. Piszę to wszystko tak cicho, jak to tylko mogę, siedzą w pokoju obok – choinka w salonie nie powinna nic wiedzieć o akcji planowanej przeciw niej.

Jeśli akurat coś jesz, odłóż lekturę tego tekstu, gdyż poświęcony jest on głównie toaletom. Dokładniej: toaletom w pubach i barach - pisze Jamie Stokes w Wirtualnej Polsce. W pubie 50%czasu spędzamy na cieszeniu się rozmową przy piwie ze znajomymi, 30% na zerkaniu w stronę drzwi toalety co 30 sekund, by sprawdzić, czy jest wolna, 28% na stanie w kolejce przed drzwiami toalety. Właściciele pubów powinni zdawać sobie sprawę z tego, że czas spędzony na czekanie w kolejce do toalety jest czasem spędzonym na niepiciu.

My, Anglicy, jesteśmy prostymi typami i prawda ta znajduje odzwierciedlenie w naszych świątecznych przyjemnościach. Zwróćcie uwagę, że napisałem "przyjemnościach", a nie obchodach. To dlatego, że angielskie Boże Narodzenie składa się w 99 procentach z dobrej zabawy, jeden procent zostawiamy sobie na pamiętanie, że ma ono coś wspólnego z wydarzeniami w Izraelu przed 2 tysięcy lat. Kiedy obserwuję chodzenie do kościoła, abstynencję i wszystkie pobożne rytuały, które towarzyszą polskiemu Bożemu Narodzeniu, czuję się trochę winny, ale potem jadę do Anglii i od razu mi lepiej. Oto lista najfajniejszych angielskich świątecznych zjawisk, za którymi będziecie tęsknić w tym roku.

Znane są wam pewnie niektóre dziwaczne syndromy opisywane na łamach popowych stron i magazynów psychologicznych. Mam na myśli zjawiska takie jak Syndrom Stendhala, będący psychozą wywołaną oglądaniem dużej ilości renesansowej sztuki, lub Syndrom Sztokholmski, objawiający się tym, że ofiary porwań zaczynają odczuwać emocjonalną więź ze swymi porywaczami. Moje rozległe medyczne wykształcenie oraz lata obserwacji pozwoliły mi zidentyfikować siedem syndromów lub zaburzeń typowych dla Polski - pisze Jamie Stokes w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Każde z miejsc, w których mieszkałem w Polsce, usytuowane było obok jakiegoś placu budowy. Nigdy nie był to mój wybór, po prostu zawsze, gdziekolwiek mieszkałem, ktoś prędzej czy później zaczynał obok coś budować. Może to zwykły przypadek, a może Polacy nie mogą zasnąć, nie słysząc kołysanki wybijanej młotkiem.

Telewizja wydaje się zakładać, że ciemny pasek na oczach wystarczy, by całkowicie uniemożliwić identyfikację danej osoby, policjanci z kolei zasłaniają całe twarze z wyjątkiem oczu. A co by było, gdyby w sprawę sądową zamieszany został ktoś naprawdę sławny? - zastanawia się Jamie Stokes w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Watching the news tonight I was unsure if I needed glasses or if every story was about accusations of criminal activity. Half of the time I was looking at photographs of people with their eyes pixelated and the other half I was watching video of people with blurred faces being arrested by other people wearing balaclavas. I'm confused by these conflicting strategies – television companies seem to believe that obscuring the eyes makes people impossible to identify, but the police protect their identities by obscuring their whole faces apart from their eyes.

Jest coś takiego w miesiącu listopadzie, co sprawia, że ludzie mają ochotę rozpalać ogień. W Polsce cmentarze zamieniają się w przepiękne pola migocących świec. W Anglii wolimy udawać, że palimy katolików, a potem wystrzeliwać z tej okazji fajerwerki. Mówiąc uczciwie, wielu ludzi zapomniało już, że manekiny, które zgodnie z tradycją wrzucamy do ogniska, powinny symbolizować katolików, takie były jednak prawdziwe intencje naszych niedalekich przodków.

Jeśli chce się wygłaszać inteligentne i poparte sporą wiedzą poglądy, dobrze jest spotykać się od czasu do czasu z inteligentnymi i posiadającymi sporą wiedzę osobami i uważnie słuchać, co mówią. Odżegnując się od mojej głównej metody pisania tego, co jako pierwsze przyjdzie mi do głowy z nadzieją, że przemądrzałe komentarze odwrócą uwagę czytelników od mojej ignorancji, postanowiłem dla odmiany usiąść i posłuchać kogoś, kto wie, o czym mówi - pisze Jamie Stokes w Wirtualnej Polsce.

Jedną z zalet ciągłego podróżowania pomiędzy Wielką Brytanią i Polską jest możliwość zostania mistrzem w sztuce latania tanimi liniami. Kiedyś miałem w tym czarny pas, potem z jakiegoś powodu utraciłem swe umiejętności. Coraz rzadsza praktyka połączona z subtelnymi zmianami w systemie sprawiły, że na lotnisku wychodzę teraz raczej na żałosnego amatora.

Ostatnie badania przeprowadzone przez naukowców, którzy zdecydowanie powinni zajmować się czymś innym, pokazały, że nasze strony na Facebooku odzwierciedlają – co zaskakujące – nasz charakter. Na Facebooku ma konto prawie każdy, kwestią czasu pozostaje dołączenie do niego państw. Oto jak wyobrażam sobie facebookową stronę Polski, gdyby takowa istniała.

Apparently there's going to be an election. I know this because all the posters for PVC windows have been replaced by posters featuring men wearing suits and trying to look sympathetic and decisive at the same time.

W Polsce żyje już tylu obcokrajowców, że można ich bez problemu podzielić na wyraźne grupy. Zadanie takie daje mi możliwość bycia złośliwym wobec ogromnej liczby osób, bez odwoływania się jednak do jednostek. Stereotypy są zabawne i oszczędzają sporo czasu. Przedstawiam zatem cztery zaobserwowane przeze mnie typy mieszkających w Polsce obcokrajowców. Zbierz je wszystkie, by dostać darmową odznakę.

W 1876 roku Aleksander Graham Bell wypowiedział pierwsze w historii słowa przez telefon, które brzmiały: „Chodź tutaj!” Odpowiedź nie została nagrana, ale zakładam, że musiało to być coś w stylu: „Dlaczego mam przychodzić, nie możesz mi tego powiedzieć przez telefon?” Przez następne sto trzydzieści lat kultury na całym świecie wypracowały mnóstwo sposób odpowiadania po podniesieniu słuchawki.

Za każdym razem, gdy zdarzy mi się wspomnieć w Polsce coś o Węgrach, ktoś natychmiast odruchowo wyskakuje z hasłem: "Polak, Węgier - dwa bratanki!" To jedno z tych powiedzeń, które znają wszyscy, ale nikt dokładnie nie wie, skąd się wzięło i co właściwie znaczy. Polaków i Węgrów łączy to, że obydwie nacje posługują się językami, które dla obcokrajowców wyglądają i brzmią jak niemożliwe do nauczenia, i obydwie nacje są z tego bardzo dumne - pisze Jamie Stokes w felietonie dla Wirtualnej Polski.