Stan wojenny oczyma fotografa

Wszedłem wtedy na 1. piętro jednego z okolicznych domów i stamtąd udało mi się zrobić dosłownie 2-3 zdjęcia, zanim wtargnęli zomowcy. Obok mnie były jeszcze dwie osoby z amatorskimi aparatami, które natychmiast im rozbili. Ja jednak miałem niesamowite szczęście, bo miałem aparat robiony w Wietnamie specjalnie na potrzeby wojenne, który okazał się niezwykle wytrzymały - opowiadał Kośnik.

Wspominając okoliczności, dzięki którym udało mu się zachować zdjęcia, Kośnik opisał zasadę, jaką w owym czasie stosowali fotoreporterzy. Jeżeli udało nam się zrobić choć jedno ciekawe zdjęcie, natychmiast przewijaliśmy i ukrywaliśmy film. W tamtej sytuacji byłem już jednak prowadzony przez ZOMO na komisariat, gdzie z pewnością zdjęcia by zniszczono. Wychodząc z klatki zobaczyłem niezwykły obraz: tłum cofający się przed ZOMO, a za zomowcami kilku fotoreporterów robiących zdjęcia - kontynuował Kośnik.

Pośród robiących zdjęcia dostrzegłem znajomego i zawołałem go z prośbą, by potwierdził, że jestem fotoreporterem, co na szczęście uczynił. Dzięki temu udało mi się uratować zdjęcie, które potem przesłałem do opublikowania francuskiej agencji Gamma Press, z którą wówczas współpracowałem. Zdjęcia to przedstawia trzech zomowców bijących człowieka i dwóch kolejnych spieszących im w tym pomóc. To chyba najlepsze zdjęcie, jakie wtedy zrobiłem - podsumował Kośnik.

Jerzy Kośnik urodził się w 1950 roku w Warszawie, z wykształcenia jest socjologiem. Od ponad 30 lat zajmuje się fotografią, głównie aktem i reportażem. W latach 80. i 90. współpracował z wieloma magazynami, dla których portretował gwiazdy światowego kina. Od 1985 roku jest członkiem Związku Polskich Artystów Fotografików. Obecnie zajmuje się tzw. twórczą obróbką zdjęć cyfrowych.