W związku z nominacją Tadeusz Fredro-Boniecki zawiesił swoje członkostwo w Radzie Etyki Mediów.
Tadeusz Jan Fredro-Boniecki - wiceprzewodniczący Rady Etyki Mediów od 2004 r.; dziennikarz, publicysta; ur. 2 kwietnia 1943; wykształcenie: Wydział Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego (1968). Kariera zawodowa: od 1967 - dziennikarz: publikacje w prasie codziennej, tygodnikach i miesięcznikach, m.in. w "Twórczości", "Poezji", "Miesięczniku Literackim", "Przeglądzie Katolickim", "Tygodniku Powszechnym", "Gazecie Wyborczej". Od 1976 Polskie Radio: Redakcja Publicystyki Kulturalnej, aż do czasu, gdy w stanie wojennym został wyrzucony z PR (1983); powrót do PR w latach 1993-2004. W latach osiemdziesiątych - współorganizator Przeglądu Katolickiego; w latach 1989-91 - współpraca z Rozgłośnią Polską Radia Wolna Europa. W latach 1991-93 Polska Agencja Prasowa. W twórczości dziennikarskiej zajmował się m.in. problematyką totalitaryzmu, mechanizmami transformacji środków masowego przekazu po upadku systemu totalitarnego. Jest znanym autorem książek i reportaży odsłaniających kulisy uprowadzenia i zamordowania
ks. Jerzego Popiełuszki.
Pełnione funkcje: PAP - wiceprezes PAP (IV - X 1992); Polskie Radio: m.in. dyrektor biura programowego (1994-98), doradca zarządu (2000-2004); Związek Pracodawców Mediów Publicznych - dyrektor biura (od 2005).
Działalność polityczna: za udział w wystąpieniach studenckich aresztowany w marcu 1968. W czasie stanu wojennego za przestrzeganie zasad dziennikarskiej rzetelności wyrzucony z Polskiego Radia (1983). Instytut Pamięci Narodowej przyznał mu status osoby pokrzywdzonej (zaświadczenie nr 869/04).Publikacje: autor publikacji książkowych, m.in.: "Teatr-Film-Telewizja", Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, 1972; "Chcemy z tego sprawdzianu wyjść prawdomówni i wiarygodni - myśl społeczna w nauczaniu Prymasa Polski w latach 1981-1983", Wydawnictwo Archidiecezji Warszawskiej, 1984; "Zwycięstwo Księdza Jerzego", NOWA, 1990; "Wychodzenie z piekła", RYTM, 1991; "W starciu z totalitaryzmem", Editions du dialogue, 1994. Prace zbiorowe: "Pięciolecie transformacji mediów", Elipsa, 1995; "Dziennikarski etos", Lux Mundi, 1996; "Medialne rozdroże", Wyd. Interpress, 1998.
Inne: od lat siedemdziesiątych członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich; wykładowca Studium Komunikowania Społecznego i Dziennikarstwa KUL (od 1993).
