Jej polskie wydanie, w Oficynie Literackiej Noir sur Blanc, jest pierwszym zagranicznym wydaniem książki. Wydanie francuskie ukazało się w ubiegłym roku.
Autorem opracowania, przypisów i posłowia jest znakomity znawca twórczości Dumasa - Claude Schopp. To on w trakcie swych badań na temat twórczości autora "Trzech muszkieterów" ponad 15 lat temu trafił na tekst jego ostatniej powieści, która nigdy nie doczekała się wydania książkowego.
We Francji wydanie potężnej, prawie 1000-stronicowej powieści, której akcja, jak zwykle u Dumasa niezwykle wartka, rozgrywa się w czasach napoleońskich - stało się wielkim wydarzeniem wydawniczym. Polscy wydawcy mają nadzieję, że powieść z równym zainteresowaniem zostanie przyjęta w Polsce.
Powieść "Kawaler z Saint-Hermine" powstała w 1869 roku. To ostatnia powieść pisarza, którą Dumas chciał zakończyć swoją historię Francji, obejmującą czasy od Ludwika Świętego po jego współczesność. Powieść jest ostatnią częścią trylogii, do której należą Biali i Niebiescy oraz Towarzysze Jehudy. Dumas zamierzał stworzyć monumentalny fresk historyczny, w którym chciał odmalować epokę feudalizmu, szlachectwa i arystokracji.
Bohater, Hektor de Sainte-Hermina skupia w sobie cechy wszystkich głównych bohaterów Dumasa: siłę i serce, inteligencję i odwagę, honor i wierność. Młody arystokrata w miarę rozwoju akcji staje się kimś w rodzaju wrażliwego nadczłowieka, a autor każe mu przeżywać nadzwyczajne przygody i wciąga czytelnika w pełną temperamentu opowieść.
Tę ostatnią powieść Aleksandra Dumas pisał w kolejnych odcinkach do gazety codziennej "Le Moniteur Universal".
Claude Schopp, po długich poszukiwaniach m.in. w archiwach Francuskiej Biblioteki Narodowej, z odcinków w "Le Moniteur Universal" skompletował całą, liczącą ponad 900 stron powieść, jego zdaniem porównywalną z najlepszymi dokonaniami autora "Hrabiego Monte Christo". Chcąc przywrócić ją światu, musiał ją także zredagować, bo okazało się, że pisząc w pośpiechu do dziennika, Dumas popełnił wiele niespójności, których sam nie zdążył poprawić.
Aleksander Dumas (ojciec) zmarł w grudniu 1870 roku. Przed czterema laty, na wniosek prezydenta Francji, jego ciało przeniesiono do Panteonu w Paryżu. Tego zaszczytu dostąpili tylko niektórzy francuscy pisarze. Książki Aleksandra Dumasa zostały przetłumaczone na prawie dwieście języków, a w oparciu o nie powstało ponad 200 filmów.
