- W takich okolicznościach Święta Zmartwychwstania Pańskiego nabierały wyjątkowego znaczenia - podkreśla Edmund Baranowski, Powstaniec Warszawski. Grób Pański w Kościele Świętej Anny miał już symbole związane ze zbrodnią katyńską, jak mówi Baranowski wyraźnie przemawiał, a w kościele wtedy gromadziły się ogromne tłumy wiernych. W ocenie Edmunda Baranowskiego to była Wielkanoc dramatyczna.
W Wielki Poniedziałek 1943 roku, Niemcy rozpoczęli likwidację getta. We wspomnieniach Edmunda Baranowskiego to czas, gdy z jednej strony przyroda budziła się do życia, z drugiej Warszawa płonęła i ginęli ludzie. Warszawskie getto stało się piekłem. Wielkanoc wypadała późno 24, 25 i 26 kwietnia, była cudowna pogoda, a warszawskie getto płonęło, wspomina Baranowski.
W czasie Świąt Wielkanocnych gdy płonęło getto, warszawscy strażacy ratowali dzieci i kobiety. - Jeżeli kogoś udało się ukryć w zakamarkach wozów strażackich mógł liczyć na ratunek - mówi Edmund Baranowski. W ten sposób udało się uratować 16-letniego chłopca żydowskiego, który później pracował w zakładach Philipsa. Baranowski wspomina, że wszyscy wiedzieli, że to uciekinier z getta, ale nikt go nie wydał.
Święta Wielkanocne w 1943 w Warszawie roku przebiegły w duchu wielkiego skupienia i zadumy. Warszawskie getto płonęło, a opinia publiczna dowiedziała się o tysiącach polskich oficerów zamordowanych w Katyniu.
W przeddzień Światowego Dnia Pamięci Ofiar Katynia na katyński cmentarz udaje się z pielgrzymką kilkuset osobowa delegacja rodzin pomordowanych przez NKWD polskich jeńców. W 1940 roku funkcjonariusze NKWD na mocy rozkazu Stalina i Biura Politycznego KC Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików) wymordowali polskich jeńców wziętych do niewoli po agresji ZSRR na Polskę. Ofiarą zbrodni padło blisko 22 tysiące obywateli polskich.
