Przyjmijmy wbrew oskarżeniom sztabu Cimoszewicza i podejrzeniom Jarosława Kaczyńskiego, że żadnego spisku służb nie było. Ot, jakiś lekarz wysłuchał Jaruckiej, dał znać Brochwiczowi, ten doprosił partyjnego kolegę Konstantego Miodowicza i w ich obecności Jarucka napisała swe oświadczenie-oskarżenie - pisze w Gazecie Wyborczej" Piotr Pacewicz.
Żaden z pułkowników - podobnie jak wielu innych, w tym sam Cimoszewicz - nie zorientował się, że mają do czynienia z osobą skłonną do konfabulacji, prowadzącą jakąś dziwaczną grę, tak zawzięcie, że - jak dowiodła prokuratura - fałszującą dokumenty.
Ale przecież ta cała akcja zainicjowana przez dwóch działaczy Platformy pomogła Donaldowi Tuskowi w prezydenckim wyścigu. Prowadzący w lipcowych sondażach Cimoszewicz został trafiony szczególnie boleśnie, bo jego kapitałem miała być uczciwość osobista. Tak czy inaczej na kłamstwie skorzystał Tusk.
I co? I nic. Pacewicz zaznacza, że nie słyszał, by Miodowicz albo Brochwicz, albo ktokolwiek z PO powiedział choćby, że głupio wyszło, a może przeprosił Cimoszewicza. Jakoś łatwiej by się w Polsce żyło, gdyby polityków było czasem stać na jakis gest. (PAP)
