O słynnej kolekcji, którą Hermann Göring zgromadził w pałacu Carinhall w puszczy Schorfheide, powstało już niejedno opracowanie, w mniejszym lub większym stopniu ujawniające precjoza, które trafiły w ręce Reichsmarschalla. Tym razem jednak, Jean-Marc Dreyfus przeanalizował dokumenty dotyczące ewidencji dzieł sztuki, które trafiły do Carinhall i na ich podstawie sporządził pełną listę skarbów z kolekcji Göringa.
Zawarta została ona w książce, która w tym tygodniu miała swoją premierę we Francji – „Le Catalogue Goering”. Spis dzieł to łącznie ok. 1400 pozycji, z czego znakomitą większość stanowiły obrazy. W kolekcji nazistowskiego dygnitarza znalazło się również 250 rzeźb, niemal 170 cennych tkanin oraz podobna liczba arcydzieł rękodzieła artystycznego.
Wśród onkretnych tytułów obrazów, które trafiły w ręcę Göringa należy wymienić m.in. „Madonnę z Dzieciątkiem i Jana Chrzciciela” Lucasa Cranacha Starszego, „Madonnę z Dzieciątkiem” Hansa Memlinga, „Siedzącą kobietę” Henriego Matisse’a, „Portret infantki Małgorzaty” Diego Velazqueza czy obrazy Vincenta van Gogha „Most Langlois w Arles”.
Nietrudno się domyślić, że kolekcja Göringa znacznie powiększyła się w okresie drugiej wojny światowej. Liczby, które podaje Dreyfus, to w przybliżeniu stan zbiorów w końcowym okresie działań wojennych. Przed 1939 r. Göring mógł się pochwalić jedynie 200 pozycjami w swojej kolekcji, i były to głównie dary od zamożnych obywateli niemieckich chcących wkupić się w łaski dygnitarza, jak również prezenty od zagranicznych gości, odwiedzających leśny pałacyk.
Dzieje licznej kolekcji w ostatnich miesiącach wojny były jednak burzliwe – w końcu stycznia 1945 r. w obliczu zagrożenia wkroczeniem Sowietów do Carinhall, Göring podjął decyzję o załadowaniu dzieł do wagonów i wywiezieniu ich do swojej posiadłości w pobliżu willi Hitlera Berghof położonej na zboczach Obersalzbergu w Alpach. Ostatecznie jednak, z powodu niedokończenia prac przy budowie schronu w górskiej rezydencji, marszałek Rzeszy postanowił przewieźć skarby do zamku Veldenstein położonego między miastami Norymberga i Bayreuth. Stamtąd jednak w kwietniu 1945 r. postanowiono przewieźć precjoza tak jak zakładano pierwotnie – w pobliże Obersalzbergu.
Osiem wagonów wypełnionych skarbami dojechało do Berchtesgaden, gdzie mieściła się rezydencja Hitlera. Zawartość części wagonów udało się ukryć w schronie w pobliżu jeziora Königssee, jednak w obawie przed nadciągającymi Amerykanami, pięć z nich skierowano na pobliską stację Unterstein. Tam jednak, jak uważa Bogusław Wołoszański, znaczna część dzieł została rozkradzionych przez miejscową ludność, zanim wkroczyły tam wojska alianckie. Żołnierze pojawili się natomiast w schronie w pobliżu Königssee, gdzie natrafiono na kolejną część kolekcji.
Do dziś nieznany jest wielu arcydzieł, które zgromadził Göring. On sam popełnił samobójstwo w 1946 r., uprzedzając wykonanie kary śmierci, na którą skazał go trybunał w Norymberdze.
