Stefania Hejmanowska urodziła się 1 maja 1937 r. w Poznaniu. W 1955 r. ukończyła Technikum Chemiczne w Gorzowie Wlkp., potem pracowała w Zakładach Włókien Chemicznych "Stilon" w Gorzowie i Zakładach Azotowych w Tarnowie.
Od 1980 r. należała do NSZZ "Solidarność", organizowała struktury tego związku w gorzowskich Zakładach Włókien Chemicznych "Stilon". W "S" pełniła wiele funkcji, zasiadała m.in. w Krajowej Komisji Wykonawczej.
13 grudnia 1981 r. została internowana; była więziona m.in. w Wawrowie, Poznaniu i Gołdapi. Zwolniono ją po trzech miesiącach dzięki staraniom Międzynarodowego Czerwonego Krzyża.
Po powrocie do Gorzowa Wlkp. w maju 1982 r. włączyła się do pracy konspiracyjnej w Regionalnej Komisji Wykonawczej "Solidarności", która m.in. wydawała pismo "Feniks", koordynowała druk i kolportaż ulotek i kierowała pracą podziemnego Radia "Solidarność".
25 sierpnia 1985 r. została aresztowana w mieszkaniu córki w czasie przygotowań do demonstracji w rocznicę podpisania porozumień sierpniowych. Skazano ją na 10 miesięcy pozbawienia wolności i osadzono w więzieniu w Krzywańcu. Ostatecznie odbywała karę przez siedem miesięcy.
Od grudnia 1988 r. należała do Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ "Solidarność". Uczestniczyła w negocjacjach Okrągłego Stołu w podzespole ds. ekologii (6 lutego - 5 kwietnia 1989). W czerwcu 1989 r. została wybrana na senatora z ramienia Komitetu Obywatelskiego.
W 1995 r. Hejmanowska stanęła na czele władz wojewódzkich Ruchu "Solidarni w Wyborach". Dwa lata później została wiceprzewodniczącą Regionu Gorzowskiego Akcji Wyborczej Solidarność, była wówczas członkiem Chrześcijańskiej Demokracji III RP. W 1995 i 2000 r. brała czynny udział w kampaniach prezydenckich Lecha Wałęsy.
Oprócz działalności opozycyjnej i politycznej Stefania Hejmanowska poświęcała się pracy społecznej. W 1995 roku dzięki jej wysiłkom powstały w Gorzowie Wlkp. Warsztaty Terapii Zajęciowej, prowadzone przez Stowarzyszenie Rodzin Katolickich Diecezji Zielonogórsko-Gorzowskiej. Była ich długoletnią kierowniczką. Pełniła też funkcję wiceprzewodniczącej Lubuskiego Sejmiku Osób Niepełnosprawnych.
W 2001 roku Stefania Hejmanowska została odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi, natomiast w 2007 r. otrzymała Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. W 2010 r. została uhonorowana medalem za zasługi dla NSZZ "Solidarność" Regionu Gorzowskiego.
