W dzisiejszych czasach trudno sobie wyobrazić miejski transport bez charakterystycznych żółto-czerwonych autobusów. Spełniają bardzo ważną rolę w komunikacji miejskiej, docierając do najdalszych zakątków Warszawy. Jednak na początku dwudziestego wieku na autobusy zapatrywano się jeszcze dość sceptycznie, a priorytetem ówczesnych, carskich władz były tramwaje. W 1909 roku przeprowadzono jedynie wstępne testy omnibusu (tak zwano wówczas autobusy).
Sytuacja zmieniła się na dopiero po odzyskaniu niepodległości i przejęciu tramwajów przez władze miasta. Jednym z powodów zmiany polityki transportowej był tragiczny stan mocno wyeksploatowanego i rozkradzionego taboru tramwajowego. Dlatego w połowie 1919 roku w Austrii i Niemczech zamówiono 56 autobusów marki Saurer i Benz-Gaggenau, a pod koniec roku przystąpiono do budowy pierwszych zajezdni autobusowych przy istniejących remizach tramwajowych. Rok później powołano Wydział Ruchu Autobusowego, a w połowie roku do Warszawy przyjechała z Wiednia pierwsza partia autobusów piętrowych Saurer.
Komunikację autobusową planowano uruchomić pod koniec sierpnia 1920 r. jednak z powodu rozpoczętego strajku tramwajarzy i innych pracowników miejskich przedsiębiorstw, autobusy musiały wyjechać na ulice wcześniej, bo już 29 czerwca. Pierwszą linię z pl. Zamkowego na pl. Zbawiciela uruchomiono przy pomocy Stowarzyszenia Samopomocy Społecznej a autobusy kursowały w asyście wojska i policji.
Więcej o historii warszawskich autobusów można przeczytać w okolicznościowym albumie „Warszawskie autobusy. Najpiękniejsze fotografie” wydanym przez Miejskie Zakłady Autobusowe, który od dziś jest już dostępny w księgarniach.
Przeczytaj też: Nowy tydzień, nowe zmiany na stołecznych ulicach
