żołnierz(strona 7/35)

- Młodzi ludzie, dziesiątki rannych chłopców, którzy nie mają kończyn. Dla każdego to szok. Szok rozległości ran. One są tak olbrzymie, że my nie widujemy w Polsce czegoś takiego – opowiada dr Łukasz Grabarczyk, neurochirurg z Olsztyna, który zaangażował się w pomoc rannym żołnierzom w szpitalu we Lwowie. Nie chce nazywać siebie bohaterem. Twierdzi, że to po prostu jego obowiązek. - Myślałem, że lekarze są przygotowani na wiele. Wcale tak nie jest, jeżeli widzi się taką skalę bestialstwa, ran i inwalidztwa. To jest coś, co jest trudne do zaakceptowania – podkreśla. Grabarczyk uratował 21-letniego Denisa, ukraińskiego żołnierza, któremu wybuchająca mina uszkodziła kręgosłup. Chłopak walczył pod Mariupolem. Polski lekarz operował go w Ukrainie. Dzisiaj w Olsztynie Denis przechodzi rehabilitację i odzyskuje sprawność. - Najtrudniejsze były ostrzały z czołgów. Jeżeli wybucha mina, jest ostrzał lub leci rakieta, to słychać to. Kiedy strzela czołg, mamy ułamek sekundy. Był dom i nie ma domu, nie ma możliwości reakcji. I to było straszne – opowiada Denis Blizniuk. 21-latek w szpitalu opowiedział dr Grabarczykowi o historii rodziców. Rodzina Denisa pochodzi z Czernihowa, na północ od Kijowa. Ojciec młodego żołnierza zginął w trakcie rosyjskiego ostrzału. Matka Tatiana z poważną raną ręki i nogi trafiła do szpitala, z którego musiała się ewakuować. Kobieta przeżyła masakrę Czernihowa, ostrzał autobusów, którymi cywile próbowali uciekać do Kijowa. Ranna czołgała się w lesie, musiała przedostać się przez rzekę i przejść 4,5 km do innego punktu. - Droga, którą uciekaliśmy, była ostrzeliwana. Nagle kazali nam wysiąść i uciekać, zachowując odstępy, żeby Rosjanie nie strzelali do grup. Mieliśmy szczęście, ludzie na drodze obok już nie. Nie myślałam o tym, że się boję, że tak boli mnie ręka. Robiłam to, żeby przeżyć – opowiada Tatiana Blizniuk. - Wiemy o Buczy, o tym, co działo się pod Kijowem. Prawdę o Czernihowie, który jest zniszczony i zaminowany, dopiero poznamy. Z tego, co opowiada Tatiana, tamte zbrodnie mogły być większe i gorsze – podkreśla Łukasz Grabarczyk. Lekarz obiecał Denisowi, że odnajdzie jego mamę. Podróż ze Lwowa do Kijowa, a finalnie do Olsztyna, odbył pociągiem i samochodem. Mimo alarmów i przelatujących rakiet udało mu się bezpiecznie przetransportować ranną kobietę. - Denis szybko odzyskuje sprawność. Prawa ręka Tatiany jest bardzo uszkodzona, czeka ją poważna operacja w Polsce. Ona bardzo cierpi, ale mamy nadzieję na lepsze jutro – dodaje neurochirurg.

Dymitr miał zaledwie 20 lat. Zginął trzeciego dnia wojny w Ukrainie. “Dużo się uśmiechał, żartował. Wszystkim chciał pomagać” - wspomina brata Anton Vasiuta. Rodzina o jego śmierci dowiedziała się po kilku tygodniach. Od zawsze wiedzieli, że Dymitr zostanie żołnierzem. Poszedł w ślady ojca, weterana wojny w Donbasie. Materiał Deutsche Welle. Chcesz się dowiedzieć więcej, zajrzyj na stronę Deutsche Welle.

To jeden z bohaterów z Wyspy Węży. Wojskowy Roman Hrybow, autor słynnych słów "rosyjski okręcie wojskowy, p...... się", wrócił z rosyjskiej niewoli. Ukrainiec został okrzyknięty legendarnym wojskowym, dzięki postawie oporu i słowach wypowiedzianych do członków załogi rosyjskiego okrętu, który ostrzelał wyspę. 29 marca Roman Hrybow został odznaczony za swoje czyny i obronę Wyspy Węży. 19 marynarzy, w tym Hrybow, zostało uwolnionych w ramach wymiany więźniów ze stroną rosyjską. Niewielka Wyspa Węży na Morzu Czarnym została zaatakowana 24 lutego, w pierwszym dniu rosyjskiej inwazji. Nagranie ze słynnej wymiany zdań między wojskowymi obu stron trafiło do sieci i błyskawicznie zyskało popularność. Ich autor jest teraz dumny z powrotu do ojczyzny.

W minioną niedzielę (13 marca) rosyjskie rakiety uderzyły w bazę wojskową w Jaworowie na Ukrainie. W wyniku tego wydarzenia zginęło co najmniej 35 osób, w tym Roman Rak i Mykoła Mykytiuk, żołnierze, mieszkańcy wsi Starzyska. Ich pogrzeb, który odbył się 16 marca, zgromadził dziesiątki osób. Zmarłych opłakiwali bliscy, żołnierze i mieszkańcy wsi. Pochodowi z drewnianej cerkwi na cmentarz towarzyszyła orkiestra dęta. Do tej pory zachodnia część Ukrainy ocalała przed bezpośrednimi atakami Rosjan, będąc jedynie świadkiem napływu setek tysięcy wyczerpanych uchodźców zmierzających do granicy z Polską. Niedzielny atak to jednak zmienił. - Ci mężczyźni są dla nas jak anioły, zginęli tutaj, chroniąc nas fizycznie. A potem prawdopodobnie będą chronić nas tam w niebie, duchowo, opiekując się nami, modląc się za nas. A my będziemy modlić się za nich - powiedział Taras Hlova, miejscowy diakon.