władysław anders

Pięć osób uniewinnionych przez Sąd Rejonowy w Suwałkach, które oskarżano o zakłócenie otwarcia wystawy o gen. Andersie, czeka kolejny proces. Sąd okręgowy uchylił ten wyrok i skierował sprawę do ponownego rozpatrzenia.

• Latem 1944 r. II Korpus Polski skierowano do walki na wschodzie Włoch
• Pierwszym sukcesem polskich żołnierzy było odbicie z rąk niemieckich Loreto
• Najważniejszym momentem "akcji adriatyckiej" była zwycięska bitwa o Ankonę
• Niestety, wiktoria nie miała większego znaczenia strategicznego - wcześniej alianckie lotnictwo zniszczyło port

Pod Monte Cassino polscy żołnierze walczyli jak lwy, ale ponieśli ogromne straty. Sam Anders pisał, że ''straty mieliśmy niestety wielkie'', ale podkreślał efekty propagandowe i moralne zwycięstwa. Niestety, najbliższa przyszłość pokazała, że dla międzynarodowej pozycji Polski były one iluzoryczne. Czy warto było dla nich poświęcić życie tylu polskich żołnierzy? - zastanawia się Mateusz Staroń w artykule dla WP.

Pierwsze działania powstających na Bliskim Wschodzie polskich oddziałów polegały na ochronie irackiej sieci naftociągów. W tym czasie przyszło im zmierzyć się z walczącymi o wybicie się spod brytyjskiej kurateli Kurdami, choć sytuacja nie była wcale taka jednoznaczna. Okazało się szybko, że przyjazne stosunki z miejscowymi znacznie ułatwiają służbę, a nawet ratują życie - pisze "Polska Zbrojna".

70 lat temu, 21 kwietnia 1945 roku, 2. Korpus Polski zajął Bolonię. Przed zdobyciem miasta Polacy musieli zmierzyć się z elitarnymi jednostkami niemieckimi. Mieszkańcy Bolonii witali polskich żołnierzy jak wyzwolicieli. Bitwa o Bolonię wymieniana jest obok walk o Monte Cassino czy Ankonę jako jedna z największych na Zachodzie z udziałem Wojska Polskiego. Była to zarazem ostatnia batalia 2. Korpusu.

W Bolonii zostaną dziś uczczeni żołnierze 2. Korpusu Polskiego. W południe na tamtejszym Cmentarzu Wojennym rozpocznie się uroczystość z okazji 70 rocznicy zdobycia miasta przez żołnierzy generała Władysława Andersa.

W Błoniu pod Kutnem na świat przychodzi Władysław Anders, generał Wojska Polskiego i Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych w latach 1944-1945, a później następca Prezydenta RP w okresie 1950-1954. Po klęsce Polski w wojnie obronnej we wrześniu 1939 roku Anders został internowany w Związku Radzieckim. Od sierpnia 1941 roku był dowódcą organizowanej tam Armii Polskiej. Dowodził II Korpusem Polskim w czasie m.in. walk o Monte Cassino. Anders był przywódcą politycznym emigracyjnych środowisk wojskowych i symbolem wolnej Polski dla podziemia niepodległościowego. Po wojnie nigdy nie było mu dane wrócić do kraju, zmarł 12 maja 1970 roku w Londynie.

Prof. Norman Davies zbiera w internecie świadectwa o szlaku Armii Andersa. Relacje, zdjęcia i dokumenty umieszczone na stronie armiaandersa.pl rekonstruować będą losy polskich żołnierzy i cywilnych uchodźców z ZSRR. Projekt nosi nazwę "Szlak nadziei". - W 1941 r. jedyny raz w historii ZSRR Stalin wydał tzw. amnestię dla ludzi, którzy byli zupełnie niewinni. Dzięki tej dziwnej amnestii jedyna grupa w historii wyszła z gułagu i wprost z obozów wstąpiła do Armii Polskiej. Był to pierwszy etap ucieczki z Rosji - mówi prof. Norman Davies.

Gen. Władysław Anders na odpowiedź miał niewiele czasu. I de facto nie mógł odrzucić tej propozycji. Bo czym miałby to tłumaczyć? Niechęcią do walki, brakiem wyszkolenia? - mówi o kulisach bitwy pod Monte Cassino londyński historyk Zbigniew Siemaszko w rozmowie z Piotrem Gulbickim, korespondentem Wirtualnej Polski z Londynu.

Na emigracji w Londynie zmarł generał Władysław Anders, polityk, twórca pierwszej Armii Polskiej w ZSRR. Był dowódcą Drugiego Korpusu Polskiego, który w 1944 roku brał udział w walkach o Monte Cassino i Naczelnym Wodzem Polskich Sił Zbrojnych w latach 1944-1945. Pozostając na emigracji kontynuował działalność polityczną, ukierunkowaną na zachowanie ciągłości konstytucyjnej Rządu Emigracyjnego w Londynie. W 1946 roku władze komunistyczne Polski odebrały mu stopień generała i polskie obywatelstwo, które przywrócono mu pośmiertnie w 1989 roku. Urodził się 18 sierpnia 1892 roku.

W nocy z 11 na 12 maja żołnierze 2. Korpusu gen. Władysława Andersa rozpoczęli natarcie na Monte Cassino bronione przez oddziały niemieckich spadochroniarzy.

Początek ewakuacji Armii Polskiej generała Władysława Andersa ze Związku Radzieckiego. Ogółem ZSRR opuściło i udało się na Bliski i Środkowy Wschód około 115 tysięcy obywateli polskich, w tym 78 tysięcy żołnierzy i 37 tysięcy cywilów. Ewakuacja została zakończona 30 sierpnia 1942 roku.

Wojska sprzymierzone rozpoczęły natarcie na wzgórze Monte Cassino we Włoszech. Zakończyło się ono 18 maja zdobyciem wzgórza przez żołnierzy 2. Korpusu Polskiego pod dowództwem generała Władysława Andersa.

Muranów świętuje rocznicę narodzin patrona jednej z tutejszych ulic