okupacja(strona 3/8)

- "Chcemy przeszukać część obozu znajdującą się poza obszarem muzeum"
- Więzień: żadna relacja nie odda tego, co działo się w obozie
- Łącznie do obozu trafiło 127 tys. ludzi

"Powtarzam to moim wnuczkom: podczas okupacji wyjście po papierosy było bohaterstwem".

Czy można wziąć ślub… z trupem, a jeśli tak, to po co? Czy można zastrzelić kogoś „niechcący” w czasie akcji i odnieść większy sukces, niż realizując cel? Jak nazywał się człowiek podziemia, który bywał w mieszkaniu szefa Gestapo?

Przed budynkiem Państwowej Komisji Wyborczej trwa protest zorganizowany przez Ruch Narodowy i Republikanów

Sztandarową postacią wśród sportowców walczących z okupantem był długodystansowiec Janusz Kusociński. Jako bohaterowie powstania warszawskiego zapisali się oszczepnik Eugeniusz Lokajski i tenisista Ignacy Tłoczyński. Zapłacili za to najwyższą cenę - Kusociński został zamordowany, Tłoczyński nigdy nie wrócił do kraju. Lokajski zginął w ostatnich dniach powstania pod gruzami zbombardowanego domu przy ulicy Marszałkowskiej 129.

Muzyka, którą grano na tajnych koncertach i w kawiarniach podczas II wojny światowej. Już dziś rozpoczyna się cykl trzech koncertów w Filharmonii Narodowej!

W wyniku zdrady wysokiego rangą oficera Związku Walki Zbrojnej-Armii Krajowej (ZWZ-AK) Niemcy weszli w posiadanie projektu polskiego powstania. Z ich przygotowań na polski zryw wynika, że najbardziej obawiali się wsparcia powstańców przez desant z powietrza. Mimo że przejęcie dokumentów niewiele im dało, i tak zawczasu wiedzieli, że w Warszawie zbliża się wybuch insurekcji - czytamy w "Historii Do Rzeczy".

1 sierpnia 1944 r. wybuchło Powstanie Warszawskie - największa akcja zbrojna podziemia w okupowanej przez Niemców Europie. Przez 63 dni żołnierze Armii Krajowej prowadzili heroiczną i osamotnioną walkę, której celem była niepodległa Polska, wolna od niemieckiej okupacji i dominacji sowieckiej.

Nocą z 9 na 10 września 1943 roku kilka kilometrów od Grodziska Mazowieckiego zrzuconych zostało trzech spadochroniarzy: por. Bolesław Polończyk "Kryształ", ppor. Fryderyk Serafiński "Drabina" oraz Elżbieta Zawacka "Zo". 316 cichociemnych - spadochroniarzy Armii Krajowej, którzy trafili do okupowanej Polski w latach 1941-1944, stanowiło elitę wśród żołnierzy II wojny światowej. Elżbieta Zawacka, jedyna kobieta w tym gronie, w niczym nie ustępowała swym kolegom, a pod wieloma względami była od nich lepsza.

W czasie okupacji Polki nie mogły czuć się bezpiecznie. Niemieccy gwałciciele zazwyczaj pozostawali bezkarni. Polskie ofiary gwałtów trafiały do obozów lub zmuszano je do prostytucji. - Szczególnie groźne były Einsatzgruppen, czyli specjalne grupy operacyjne, które na zapleczu frontu mordowały lub wtrącały do więzień Żydów i prawdziwych lub domniemanych polskich wrogów politycznych III Rzeszy. Gdy ich członkowie dopuszczali się przemocy seksualnej wobec Polek i Żydówek, ich przełożeni przymykali na to oko. Einsatzgruppen miały odgórne przyzwolenie na stosowanie różnych rodzajów przemocy i przemoc seksualna była tolerowana - mówi niemiecka historyk Maren Röger.

W nocy z 20 na 21 czerwca niemieccy okupanci, w ramach akcji AB, w Palmirach pod Warszawą rozstrzelali co najmniej 358 więźniów Pawiaka, w tym 82 kobiety. Wśród zamordowanych było wielu wybitnych działaczy społecznych i politycznych, między innymi: Mieczysław Niedziałkowski, Maciej Rataj, Stanisław Piasecki, Janusz Kusociński. Była to największa masowa egzekucja, jakiej Niemcy dokonali w Palmirach koło Warszawy. Masowych mordów, gestapo dokonywało tam od grudnia 1939 roku do lipca 1941 roku. W ponad dwudziestu potajemnych egzekucjach rozstrzeliwano więźniów przywożonych z Pawiaka i innych więzień warszawskich, łącznie około 1700 osób narodowości polskiej i żydowskiej.

Na Pawiaku zmarł zakatowany przez Niemców Jan Piekałkiewicz, Delegat Rządu RP na Kraj. Ekonomista, polityk, działacz ruchu ludowego - Polskie Stronnictwo Ludowe "Piast", Stronnictwo Ludowe, Delegat Rządu na Kraj od 5 sierpnia 1942 roku. Urodził się 19 września 1892 roku w Kursku.

17 stycznia 1945 roku, do Warszawy weszły wojska radzieckie i oddziały 1. Armii Wojska Polskiego. Walki o opanowanie miasta trwały zaledwie kilka godzin, gdyż dowództwo niemieckie, obawiając się okrążenia, wycofało większość swoich sił ze stolicy. Dwa dni później, 19 stycznia, wojska polskie i sowieckie wzięły udział w defiladzie na gruzach stolicy. W lewobrzeżnej Warszawie zburzonych było 85 proc. budynków. Nie było mostów, infrastruktury technicznej, budynków użyteczności publicznej, a także wielu zabytków. Ruiny były naszpikowane minami. Miasto sprawiało wrażenie wyludnionego, jednak w zburzonych domach ukrywało się około tysiąca osób, nazwanych "warszawskimi robinsonami".

14 listopada na Bemowie rozpocznie się cykl filmów poświęconych pamięci tragicznych wydarzeń