Tajemnica pierwszej polskiej stolicy. Tego nie uczą w szkole

Pojęcie "stolicy" w czasach średniowiecznych nie było takie oczywiste, jak dzisiaj. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. Rozległymi terenami nie dało się rządzić z jednego miejsca, w związku z czym stolica była objazdowa – gdzie władca, tam główna siedziba. Aby ujarzmić ewentualne bunty, rozsądzać spory czy zbierać haracze, wódz musiał przemieszczać się po kraju, a trzeba pamiętać, że takie podróże mogły zajmować nawet tygodnie. Ponadto władca przebywał wraz ze swoim dworem. W dawnych czasach trudno było wyżywić tyle osób w jednym miejscu, w dłuższej perspektywie czasowej. O tym, że tych najważniejszych grodów, które można dziś nazwać stolicami, było kilka, pisał w swoich "Kronikach" Gall Anonim, który wymienił Wrocław, Sandomierz i Kraków. Historycy wiedzą jednak, że takich miejsc było więcej. Dodają do tej listy jeszcze Poznań, Gniezno i Płock. Jako pierwszą stolicę Piastów wskazują Giecz. Kolejny był Poznań. To właśnie tam, a nie – jak mogłoby się wydawać - w Gnieźnie znaleziono ślady po kompleksie pałacowym, pochodzące z czasów Mieszka I. Kraków, jako główna siedziba władcy, zaczął mocno zyskiwać na znaczeniu dopiero w XIII wieku, choć stanął na czele dużo wcześniej, bo już po 1039 roku. Dopiero z XVI i XVII stuleciem pojawiła się myśl, by król z dworem przebywali cały czas w jednym miejscu, tam ustanawiając stolicę.