władysław jagiełło

Władysław Jagiełło długo czekał na pierwszego legalnego potomka, który mógłby po nim objąć tron. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. Do tego nad Wisłą roiło się od plotek, z których wynikało, że król ma wiele nieślubnych dzieci. Wizerunek Jagiełły był nadszarpnięty, jednak po długich latach związku z Anną Cylejską, jego druga żona nagle zaszła w ciążę. Początkowo władca twierdził, że kobieta nosi pod sercem bękarta, co zmieszało z błotem dobre imię Anny. Na Wawelu wybuchł skandal i dopiero po pewnym czasie wszystko wróciło do normy, kiedy to w 1408 r. na świat przyszła dziewczynka. Jagiełło nazwał ją Jadwiga Jagiellonka na cześć dawnych piastowskich królowych. Zarazem nosiła ona imię po pierwszej żonie Jagiełły, Jadwidze Andegaweńskiej. Gdy w pewnym momencie król musiał zdecydować, kto stanie na czele kraju, wybrał Jadwigę. W marcu 1413 roku, z okazji piątych urodzin dziewczynki, uczestnicy zjazdu w Jedlni obwołali małą ją swoją panią, zapewniając jej dwór i własnych urzędników. W kolejnych latach nie myślano o jej koronacji, ale rozpoczęły się poszukiwania właściwego męża. Oficjalnie stał się nim Fryderyk II z dynastii Hohenzollerów. Przed koronacją Jadwigi, Jagiełło zapewnił Fryderyka, że przejmie po nim tron, lecz był jeden mały wyjątek. Gdyby na koniec życia Jagiełły urodził się mu syn, wówczas to on odziedziczy po nim miano króla. Później Jadwiga nieoczekiwanie zmarła w wieku 23-lat, a Jagiełło w jesieni życia doczekał się nawet nie jednego, a trzech synów, z których dwaj dożyli dorosłości i zasiedli na tronie.

Władysław Jagiełło był jednym z najbardziej długowiecznych władców w historii Polski. Tego samego nie można jednak powiedzieć o jego żonach. W chwili śmierci, Litwin mógł mieć nawet ponad osiemdziesiąt lat, co niemal dwukrotnie przewyższałoby średnią długość życia w ówczesnych czasach. Prawdziwego wieku Jagiełły w chwili śmierci wprawdzie nie znamy, ale historycy są zgodni co do faktu, że żył długo i w dobrym zdrowiu. Zawdzięczał to w równiej mierze genom, co zdrowemu trybowi życia. Niestety, zgoda panuje również w kwestii pecha, jakiego władca miał do małżonek. Miał ich bowiem aż cztery, z czego dopiero ostatnia przeżyła króla! Jakby tego było mało, ostatnia królowa nie zmarła z przyczyn naturalnych, opuszczając świat w wieku pięćdziesięciu sześciu lat. Oto historia kłopotliwych małżeństw Władysława Jagiełły. Po więcej ciekawych tekstów zapraszamy na stronę ciekawostkihistoryczne.pl

Uznawany na poganina, intryganta, a nawet barbarzyńcę Jagiełło przebył niezwykle krótką drogę do objęcia tronu Polski. Cały artykuł przeczytasz na portalu WielkaHistoria.pl. W średniowieczu każdy przyszły władca nad Wisłą musiał przejść wieloletnie nauki i specjalne procesy, zanim na jego głowie zabłysła złota korona. Niemniej jednak Litwinowi wystarczyły tylko trzy doby, aby doszło do koronacji z jego udziałem. Jak to się stało? Otóż w każdym takim przypadku poręczać za księcia musieli chrzestni. Prawdopodobnie Władysław Jagiełło, to dzięki pomocy Siemowita IV ówczesnego księcia Mazowsza, doszedł do władzy w tak krótkim czasie. Stało się tak, ponieważ wcześniej sam Siemowit łasił się na koronę, porywając Jadwigę Andegaweńską, którą w 1384 r. poślubić miał właśnie Jagiełło. Każdy na Wawelu drżał, kiedy w Krakowie pojawiał się Siemowit, dlatego też niewykluczone, że w katakumbach zamku królewskiego doszło do zastraszania dynastii Andegawenów, którzy nie mieli innego wyjścia, jak zgodzić się na dość mocno skrócony proces koronacji nowego króla i królowej Polski.

Obraz Matki Boskiej Częstochowskiej nie od początku wyglądał tak, jak go dzisiaj znamy. W XIV wieku nieznany renowator dołożył starań, by utrwalić ikonowy charakter wizerunku przywiezionego w kawałkach z Bałkanów. Zachował oryginalne, drewniane podłoże, a po sklejeniu desek, łączenia zostały oklejone nowym płótnem. Tył obrazu obito srebrną blachą, a ślady po 19 gwoździach zachowały się do dziś. Malarz nadał twarzom ciemne, oliwkowe barwy, a w oczach namalował białe bliki. Jednak ich symetryczny układ odbiega od ikonowego standardu. Spod szaty wysuwa się kosmyk jasnych włosów, pojawiają się też powszechne w malarstwie włoskim formy dekoracji lamówek, a bizantyjski zwój został zastąpiony ewangeliarzem. Drewniane podłoże wystarczyło jednak , by nowy wizerunek traktowany był nadal jak autentyczna, bizantyjska ikona, dzieło św. Łukasza. Kolejnym wieku w wyniku konfliktów religijnych, skradziono metalowe ozdoby wizerunku Matki Boskiej, zerwano srebrne blachy wzmacniające obraz od tyłu i ten ponownie rozpadł się na trzy części. Z tamtego czasu pochodzą także cięcia na twarzy Matki Boskiej widoczne na policzku. Kolejną renowację wykonano na polecenie króla Władysława Jagiełły: zespolenie desek oraz wprowadzenie wzmocnienia - osadzenie podobrazia w ramie. Zachowując partie karnacji malarze na nowo namalowali szaty. To wtedy ostatecznie powstał znany nam dziś wizerunek Czarnej Madonny.