paweł lisicki(strona 10/10)

- Nikt nie przypuszczał, że tym, co będzie rozstrzygać o wynikach najbliższych wyborów do Sejmu będzie kwestia, która jeszcze przed dwoma tygodniami w ogóle nie miała znaczenia. Sprawa uchodźców z dnia na dzień stała się najważniejszym tematem polskiej polityki. Nie mam wątpliwości, że prawdziwym zwycięzcą będzie ten, kto to zrozumiał, czyli Jarosław Kaczyński i PiS – pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski.

- Pierwszą moją reakcją była złość. Zwykle ze spokojem przyjmuję różnego rodzaju bzdury, które wypisują eksperci od polskiej historii i spece od rachunku sumienia polskiej duszy, jednak to, co napisał Jan Tomasz Gross przekroczyło wszelkie granice. Zalała mnie krew – pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski.

- Zawsze, jeszcze od wspólnie spędzonych lat szkolnych, różniliśmy się w poglądach, ale do tej pory różniliśmy się z szacunkiem. Twój felieton o uchodźcach ten szacunek zburzył. Jest to bowiem głos pełen uprzedzeń i fałszywych tez. Głos egoistyczny i pełen hipokryzji – pisze Jakub Bierzyński w nadesłanym do Wirtualnej Polski liście otwartym skierowanym do Pawła Lisickiego. Redaktor naczelny „Do Rzeczy” odpowiada na zarzuty dawnego szkolnego kolegi i dostrzega w słowach Bierzyńskiego m.in. niechęć do chrześcijaństwa i polskości. Poniżej publikujemy polemiczny list Jakuba Bierzyńskiego oraz odpowiedź Pawła Lisickiego.

- Słowa papieża wywołały wręcz entuzjazm zachodnich mediów. Niestety, kolejny raz, kiedy obecny biskup Rzymu zdradza świadomość utraty związku z rzeczywistością i przedkłada utopijne pięknoduchostwo nad realizm. Masowy napływ muzułmańskich rodzin do katolickich parafii jest prostą drogą do upadku i tak już mocno osłabionego chrześcijaństwa na Zachodzie – pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski.

Prezydent Andrzej Duda jeszcze nie zdążył na dobre rozgościć się w pałacu, a już premier Ewa Kopacz zaproponowała, żeby zwołał on Radę Gabinetową. Z kolei prezydent tuż przed swym zaprzysiężeniem stwierdził, że gotów jest współpracować z rządem i zapowiedział, że wkrótce prześle do Sejmu dwie ustawy, o obniżeniu wieku emerytalnego i o zwiększeniu kwoty wolnej od podatku. Obie strony zatem mówią o współpracy choć skazane są na wojnę - pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Paweł Lisicki.

1 sierpnia, koncert zakazanych piosenek na Placu Piłsudskiego w Warszawie. Kamera pokazuje gigantyczne tłumy. Raz po raz wyławia z masy śpiewających sylwetkę prezydenta elekta. Widać, że doskonale czuje się on w tym otoczeniu, że jest tu na swoim miejscu. Po tym, jak wybrzmiewa ostatnia pieśń, ludzie tłoczą się wokół niego, próbują coś powiedzieć, dotknąć. To się zaczęło jeszcze w czasie kampanii wyborczej. Nawet jeśli początkowo Andrzejowi Dudzie towarzyszyli głównie działacze partyjni, szybko pozyskał sobie poparcie i sympatię zwykłych Polaków. Te powszechne nadzieje, ten wielki kredyt zaufania, to właśnie największy polityczny kapitał nowego prezydenta. Dzięki niemu Andrzej Duda może w istotny sposób przyczynić się do całkowitego zwycięstwa Prawa i Sprawiedliwości w październikowych wyborach do Sejmu - pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Paweł Lisicki.

- Późno, bo późno, ale jednak stało się to, na co przez lata czekały liberalne salony. Ewa Kopacz postanowiła wydać wojnę Kościołowi i konserwatywnej prawicy. Najpierw ustawa o in vitro, następnie o uzgadnianiu płci, wybór na rzecznika praw obywatelskich znanego ze wsparcia dla homoseksualistów Adama Bodnara, wreszcie przyspieszenie prac nad prawem o mowie nienawiści. Nie można mieć wątpliwości, że Platforma ostro skręciła w lewo – pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Paweł Lisicki.

- Nie wiadomo, czy to z powodu mniejszego ruchu na mieście, dzięki czemu każda akcja billboardowa jest bardziej widoczna, czy dlatego, że jest ich aż tyle, ale faktem jest, że plakaty z premier Ewą Kopacz zdominowały warszawskie przystanki – pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Paweł Lisicki. Redaktor naczelny „Do Rzeczy” zastanawia się, czy ostatnie pomysły sztabowców PO są trafne i pyta o efekty „bratania się Ewy Kopacz z ludem”.

Paweł Lisicki napisał wielki akt oskarżenia przeciw współczesnym papieżom. Paweł VI, Jan Paweł II, Benedykt XVI i Franciszek obwiniani są o uległość wobec islamu.

- Konferencja Ewy Kopacz na Śląsku. W pewnym momencie jedna z kamer kieruje się na twarz Michała Kamińskiego. Nagle znika z niej uśmiech. Przez dwie sekundy widać nagły grymas, jakby wołał: „z kim ja do cholery muszę pracować”. Nic dziwnego. W tej chwili jakby nigdy nic Ewa Kopacz radośnie plotła o „dumnym narodzie śląskim” – pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski. Redaktor naczelny „Do Rzeczy” podsumowuje ostatnie wizerunkowe akcje Kopacz, „gospodarską wizytę” na Śląsku oraz kolejowe podróże pani premier po Polsce. Wyjaśnia również, dlaczego rywalizacja między PO i PiS będzie się tylko zaostrzać.

- Jestem Szydło. Beata Szydło – te słowa, które zabrzmiały jak swoiste wyzwanie, stały się szybko symbolem nowej sytuacji politycznej. Beata Szydło zrozumiała to, czego nie zrozumiała Ewa Kopacz. Na pozór kariery polityczne obu pań specjalnie się nie różnią – pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Paweł Lisicki. Redaktor naczelny „Do Rzeczy” wyjaśnia, co daje Beacie Szydło ogromną przewagę nad Ewą Kopacz, dlaczego czas Kopacz już się skończył oraz, w jaki sposób „kreaturze Kaczyńskiego” udało się wykorzystać daną jej szansę.

- Wbrew rządowej propagandzie, nowi ministrowie ani niczego poważnego nie załatwią, ani żadnego projektu nie doprowadzą do końca. Są zakładnikami czasu i sytuacji. Nie wróżę im powodzenia. Kto wie, czy ta nagła zmiana nie przyspieszy tylko upadku władzy – pisze Paweł Lisicki w felietonie dla Wirtualnej Polski. Redaktor naczelny „Do Rzeczy” komentuje dymisje i nowe nominacje Radzie Ministrów, wyjaśnia dlaczego „platformerska opowieść” na temat ostatnich wydarzeń „nie trzyma się kupy” oraz odpowiada na pytanie, dlaczego od nowych ministrów wcale nie oczekuje się pracy na rzecz państwa.

- Polacy czekali na kogoś, przy pomocy kogo będą mogli wyrazić złość i odzyskać godność. Wybór Kukiza był wyborem stylu, wyborem estetycznym. I Kukiz nadawał się do tego o niebo lepiej niż pozostali. Mimo wszelkich zaprzeczeń, PiS dla wielu też w tym systemie tkwił i był jego częścią – pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Paweł Lisicki. Redaktor naczelny „Do Rzeczy” zastanawia się, czy Kukiz pozostanie wyłącznie symbolem gniewu, czy też ma szansę przeistoczyć się w prawdziwego polityka, który rzeczywiście zmieni Polskę. Publicysta wyjaśnia również, dlaczego pierwsze sygnały są rozczarowujące.

„Zwycięstwo w wyborach prezydenckich było tylko pierwszym elementem planu: opozycja chce przejąć całą władzę. Andrzej Duda udowodnił, że PiS-u nie trzeba się bać. Politycy PO niczego z przegranej nie zrozumieli” – pisze dla Wirtualnej Polski Paweł Lisicki. Publicysta wyjaśnia, jaka będzie rola Dudy w najbliższych miesiącach, dlaczego wraz z Agatą Dudą jest gotowym przepisem na sukces oraz w jaki sposób Platforma dostanie się w kleszcze nowego prezydenta.

Kampania wyborcza za nami. Jaka była? Bardzo długa, męcząca, chwilami emocjonująca i niestety mało merytoryczna. To kolejna kampania, która utrwalała podział Polski, nie przybliżyła nas do zgody, nie zachęcała do wytyczenia wspólnych celów. Zabrakło debaty z prawdziwego zdarzenia, zabrakło dyskusji na naprawdę istotne tematy. Nie możemy przecież telewizyjnych "szoł", które z przyzwyczajenia nazywano "debatami", traktować jako poważnej dyskusji. Kandydaci skupili się przede wszystkim na wytykaniu sobie błędów i potknięć. Owszem, walczyli zaciekle, ale na miny i gesty, których wcześniej pieczołowicie uczyli się od speców PR.

- W czwartkowej debacie nawet lekka porażka może przesądzić o zaprzepaszczeniu szans Dudy. Ostatnie dni pokazują, że Komorowski wyciągnął wnioski z porażki. Szale wagi się wyrównały – pisze w felietonie dla Wirtualnej Polski Paweł Lisicki. Redaktor naczelny „Do Rzeczy” zastanawia się nad tym, co uśpiło Andrzeja Dudę a co ożywiło Bronisława Komorowskiego oraz wylicza, jaką lekcję powinno się wyciągnąć z ostatniej debaty.

Redaktor naczelny "Rzeczpospolitej" wdał się w spór z Jarosławem Kaczyńskim. "Mógłbym posłużyć się językiem prezesa, w końcu i ja znam trochę inwektyw, ale, prawdę powiedziawszy, w wiejskich bitkach (...) nie gustuję. Jarosław Kaczyński musi sobie poszukać innego partnera do takich zmagań" - napisał w swoim felietonie Paweł Lisicki. Jest to odpowiedź na wywiad prezesa PiS dla portalu www.pis.org.pl, który z kolei był komentarzem do wcześniejszego tekstu Lisickiego. O co w tym wszystkim chodzi?