hipokryzja

Gdyby mierzyć wkład polskich polityków w walkę ze zmianami klimatycznymi i globalnym ociepleniem, należałoby wymyślić nową jednostkę układu SI: hipokryzjan. Tak często odwracają oni kota ogonem, czyniąc z poważnego tematu narzędzie doraźnej walki partyjnej.

Pod rządami PiS problem hipokryzji narasta lawinowo. Ale ostatni tydzień przyniósł prawdziwy wysyp. Zaczęło się od przyłapania na niedzielnej (w dodatku wigilijnej) wizycie w galerii handlowej jednego z bliźniaków Karnowskich (kto by ich odróżnił?), którzy (jak wielu pisowców) są wielkimi i głośnymi zwolennikami zakazu handlu w niedzielę.

Po ataku terrorystycznym dokonanym na społeczności muzułmańskiej w Londynie, wiele osób stanęło przed dylematem Kalego. Potępić czy pochwalić? W końcu ”dostali ciapaci za swoje”, ”zapracowali sobie”. Jeśli ktoś mieni się obrońcą chrześcijaństwa i cywilizacji Zachodu przed radykalnym islamem, powinien wiedzieć, że ostatnią rzeczą do której wspomniane ideały obligują, to radość ze śmierci drugiego człowieka. A tej niestety w internecie nie brakowało. Zło trzeba zawsze nazywać po imieniu, bez względu na to skąd pochodzi. Wymagamy tego w przypadku zamachów islamistów, wymagajmy i teraz. Żaden terroryzm nie ma w sobie cienia usprawiedliwienia.

Szefowa Kancelarii Prezydenta Małgorzata Sadurska odejdzie do zarządu PZU, gdzie czeka na nią kilkadziesiąt tysięcy złotych miesięcznie. To już kolejny taki przypadek. - Nie ma przyzwolenia na to, żeby przechodzić do spółek skarbu państwa tylko dlatego, że ktoś kogoś zna - mówiła Beata Kempa, gdy posadę w Orlenie dostał współpracownik Donalda Tuska.

- Czy ten Narodowy bohater dziś produkowany, na siłę, ma szansę na ostanie się - zastanawia się (mając na myśli Lecha Kaczyńskiego) na swoim blogu były prezydent Lech Wałęsa. Sam sobie też na to pytanie odpowiada. Przecząco.