egipt(strona 3/50)

W XIX wieku wewnątrz piramidy Cheopsa odkryto prowizoryczne napisy. Nie były to jedyne inskrypcje. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. Kilkaset lat wcześniej także na zewnętrznych ścianach Wielkiej Piramidy widniało o wiele więcej znaków i symboli. Przez wieki uważano, że piramidy w Gizie nie posiadały zewnętrznych napisów. Przeczą temu jednak relacje. W XIII w. historyk Abd al-Latif napisał, że piramidy w Gizie są pokryte bardzo licznymi znakami. Ich stan był wówczas niemal idealny. Do zniszczeń doprowadziły dopiero kataklizmy i lokalni mieszkańcy. Można przyjąć, że na piramidach w Gizie faktycznie znajdowały się napisy. Dotyczyły one kultu Cheopsa. Napisy na zewnątrz były głównie imionami pielgrzymów i ich wrażeniami na widok Wielkiej Piramidy. Jak podaje wielkahistoria.pl. należy sądzić, że badacz al-Latif zauważył na piramidzie właśnie takie gryzmoły pielgrzymów, jednak wykonane różnymi technikami. Zapisane w językach egipskim i greckim były niezrozumiałe dla wielu ówczesnych badaczy. Jednak ślad po zapisanych blokach zaginął. Z czasem zewnętrzna część bloków Wielkiej Piramidy po prostu przepadła.

Niezwykłe odkrycie w Egipcie. W rozległej nekropolii Sakkara, która jest częścią starożytnej stolicy Egiptu odkryto warsztaty wykorzystywane do mumifikacji ludzi i świętych zwierząt, a także ich grobowce. Jak poinformował Mostafa Waziri, sekretarz generalny Najwyższej Rady Starożytności, znaleziska pochodzą z okresu 30. dynastii faraońskiej z lat 380-343 p.n.e. i okresu ptolemejskiego od 305 p.n.e. do 30 p.n.e. Wewnątrz warsztatów archeolodzy znaleźli gliniane naczynia i inne przedmioty używane do mumifikacji. Znaleziono również naczynia rytualne. Według Sabri Faraga, kierownika stanowiska archeologicznego w Sakkarze, grobowce były przeznaczone dla najwyższego urzędnika ze Starego Państwa starożytnego Egiptu i kapłana z Nowego Państwa. Większość odnalezionych artefaktów jest teraz dostępna dla turystów, którzy odwiedzają kompleksy archeologiczne w Sakkarze.

Powstałe wiele wieków przed naszą erą piramidy w Egipcie wciąż wzbudzają wiele zainteresowania wśród badaczy. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. Do dziś nie ma jasnej odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób te monumentalne budowle zostały wykonane. Choć dominuje teoria o wykorzystywaniu wielkich ramp oraz drewnianych żurawi, za pomocą których ustawiano kamienne bloki, to z czasem pojawiła się inna hipoteza, mówiąca o tym, że piramidy zbudowano ze specjalnego betonu, wlewanego do drewnianych szalunków na miejscu budowy. Teza ta pierwszy raz wypłynęła w latach 70. XX wieku, kiedy Joseph Davidovits, który był chemikiem, wykonał analizę próbek pobranych z piramidy. Według wyników ta zbudowana została z betonu, który składał się głównie z wapienia oraz ziemi okrzemkowej, gliny, węglanu sodu i wapna. Nikomu jednak nie udało się znaleźć potwierdzenia dla takich wyników, stąd uznano, że naukowiec przebadał prawdopodobnie grudki kamienia albo zaprawy. Jednak teoria tajemniczego betonu powróciła na początku XXI wieku, kiedy fizyk Guy Demortier podważył możliwość postawienia olbrzymiej piramidy z bloków skalnych w zaledwie trzy dekady. Jego zdaniem to przeczyło prawom fizyki. On także wykonał analizę próbki pobranej z piramidy, jednak wykorzystał do tego celu bardziej zaawansowaną technikę, a dokładnie specjalistyczne prześwietlenia rentgenowskie oraz spektroskopię magnetyczną. Badanie potwierdziło, że głównym budulcem był wapień, jednak jego skład różnił się od tego, który można było znaleźć w pobliżu piramidy. Mimo trudnych do podważenia wyników, archeolodzy oraz egiptolodzy sceptycznie podeszli do tej teorii. Swoje podejście tłumaczyli szerszą wiedzą z zakresu kultury starożytnego Egiptu oraz wykorzystywanej wówczas technologii. Szymon Zdziebłowski autor książki “Wielka piramida. Tajemnice cudu starożytności” stwierdził, że fizyk na pewno miał dobre intencje, a wyniki badań są autentyczne, jednak nie wiadomo, skąd dokładnie pobrana została próbka. Bardzo możliwe, że fizyk nieświadomie wziął ją nie z bloku skalnego, a z zaprawy, co sprawiło, że teoria o tajemniczym betonie powróciła.

Od tysięcy lat jest podziwiana, badana i mierzona. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. Przez wieki wygląd Wielkiej Piramidy zmienił się. Niewiele osób wie, skąd wziął się tajemniczy obiekt wieńczący dzisiejszy symbol Egiptu. Jak podaje wielkahistoria.pl, 4500 lat temu słynna piramida Cheopsa w Gizie wyglądała inaczej niż obecnie. Jedna z nierozwiązanych zagadek piramidy Cheopsa to to, czym była ona pierwotnie zwieńczona. Eksperci są tu podzieleni. Pod uwagę brano m.in. wapienne bloki do samej góry, a także spiczasty czubek z metalu – nawet ze złota. Obecnie na szczycie znajduje się wypłaszczona platforma, którą od setek lat traktowano jako taras. Na czubku znajduje się też drewniany obiekt - maszt wsparty trzema palami. Nie jest to część konstrukcyjna. Nie jest to także element dekoracyjny. To pozostałość po badaniach i wymiarowaniu piramidy Cheopsa. Na przełomie XIX i XX w. masa badaczy dokonywała pomiarów tej niezwykłej budowli. Maszt miał to ułatwiać. Zainstalowany w tym czasie pozostał tak do dziś. Materiał powstał na podstawie fragmentu książki Szymona Zdziebłowskiego pt. "Wielka Piramida. Tajemnice cudu starożytności".

W 1878 r. Waynman Dixon dokonał ciekawego odkrycia w Wielkiej Piramidzie w Gizie. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. W komorze królowej znalazł tajemniczy szyb wentylacyjny, a w nim trzy przedmioty: miedziany rozdwojony hak, piłeczkę z dolerytu oraz fragment cedrowego drewna. Hak i piłkę można oglądać dziś w Muzeum Brytyjskim w Londynie, drewienko zaś zaginęło dawno temu. Pojawiły się w związku z tym teorie spiskowe. Ich zwolennicy twierdzą, że na podstawie analizy drewna można określić wiek piramidy. Wówczas mogłoby okazać się, że egiptolodzy nie mówią nam całej prawdy. Druga z teorii głosiła, że przedmiot ten, pozbawiony wartości kolekcjonerskiej, po prostu zgubił się. Przełom nastąpił w 2020 r., gdy przypadkowo odnaleziono drewienko w pudełku po cygarach w muzeum Uniwersytetu w Aberdeen w Szkocji. Okazało się, że przeleżał tak około 70 lat. Trafił tam przypadkiem, po śmierci Jamesa Granta – znajomego Dixona. On również był obecny podczas badania piramidy w 1878 r. i to do niego trafił wówczas kawałek drewna. Nie wiadomo tylko, dlaczego znalazł się on w szwedzkim muzeum w “kolekcji azjatyckiej”. Wreszcie wykonano potrzebne badania. Okazało się, że drewno jest starsze od Wielkiej Piramidy o około 500 lat. Skąd ta rozbieżność? Okazuje się, że można to wyjaśnić na dwa sposoby. Albo drewno pochodzi z centralnej części bardzo starego drzewa, albo ten trudny do identyfikacji drewniany przedmiot został wykonany z recyklingu. W Egipcie zawsze brakowało drewna i ponowne przetwarzanie go było powszechną praktyką. Niestety ze względu na kiepski stan drewnianego przedmiotu, nie da się dziś ustalić, czym dokładnie był oraz jakie znaki znajdowały się na jego powierzchni.

Makabryczne odkrycie z Egiptu w 2011 r. zostało przeanalizowane przez zespół niemieckich i austriackich archeologów. Chodzi o odcięte ludzkie dłonie odnalezione pod dziedzińcem pałacu Hyksosów w starożytnym mieście Awaris w północno-wschodniej części kraju. Po latach badań okazało się, że kończyny należały do co najmniej 12 osób w wieku od 14 do 21 lat. Jak twierdzą eksperci na łamach czasopisma "Nature", mogły one być wręczone jako trofea w ramach publicznego wydarzenia w pałacu i miały znaczenie kulturowe. Co ciekawe, wszystkie dłonie były prawymi kończynami. Były elastyczne w momencie pochówku, odnaleziono je z szeroko rozstawionymi palcami. Amputowane dłonie są pierwszym takim odkryciem i pierwszym rzeczywistym dowodem tej praktyki wśród starożytnych Egipcjan. Do tej pory informację o tym zwyczaju zawierały jedynie inskrypcje i płaskorzeźby. Według niemieckich naukowców, dłonie raczej nie należały do niewolników, ponieważ taki obrót spraw ograniczyłby ich potencjał. Naukowcy podkreślają, że w wierzeniach starożytnych Egipcjan cielesna integralność była niezbędna w życiu pozagrobowym. Praktyka odcinania dłoni mogła być symbolem triumfu nad wrogiem po walkach. Dalsze badania będą w stanie pomóc odkryć jeszcze więcej tajemnic pałacu Hyksosów.

Blisko 100 – tyle jak dotąd odkryto w Egipcie piramid lub miejsc ich budowy. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. O wielu z egipskich budowli dziś się nie mówi. Jedną z nich jest niedokończona piramida północna w Zawijet el-Arjan. Nie można się do niej dostać, a badania sprzed ponad 100 lat są szczątkowe. Nie jest jasne do kogo należała. Prawdopodobnie do któregoś z władców z IV dynastii. Gdyby budowla została ukończona to wielkością dorównałaby piramidzie Cheopsa. Budowli strzeże armia. Wszystko dlatego, że od 50 lat piramida znajduje się na terenie wojskowym. Nie ma tu wstępu. To miejsce na początku XX w. badał włoski archeolog. W środku odnalazł zatopioną w posadzce granitową trumnę. Alessandro Barsanti twierdził, że nie był to klasyczny sarkofag, tylko nietypowe naczynie stosowane w rytuałach. Wewnątrz nie było ciała, a warstwa tajemniczej czarnej substancji. Nigdy jej nie przebadano, co po 100 latach wciąż wzbudza ciekawość.

Egipskie ministerstwo turystyki i starożytności odsłoniło w poniedziałek odnowione skrzydło swojego najstarszego Wielkiego Muzeum Egipskiego w Kairze. Na uroczystości zaprezentowano m.in. odkryty w zeszłym roku 16-metrowy papirus Waziriego. Składa się on ze 150 kolumn zapisanych pismem hieratycznym w czerni i czerwieni i 113 rozdziałów Księgi Umarłych. Co ciekawe, papirus Waziriego jest pierwszym tego rodzaju znaleziskiem od stulecia.Nagrania z tego wydarzenia udostępniła agencja Associated Press. W Egipcie coraz częściej dochodzi do prezentowania starożytnych odkryć. Wszystko po to, aby przyciągnąć turystów. Jest to jednak historyczny moment, ponieważ do tej pory nie odnaleziono tak dobrze zachowanego i dużego papirusu. - Jestem bardzo dumny. W końcu to najwyższy, najdłuższy, najmocniejszy i najlepszej jakości papirus, który kiedykolwiek został odkryty w Egipcie - stwierdził Mostafa Waziri, szef egipskiej Najwyższej Rady Starożytności.

Sensacja archeologiczna w Egipcie. Badacze z Kairu pierwszy raz zbadali słynną mumię "Złotego Chłopca", która została odkryta w 1916 r. i od tamtej pory przebywała w nienaruszonym stanie w Muzeum Egipskim w Kairze. Tomografia komputerowa pozwoliła nieinwazyjnie ustalić, że w ciele pochowanego nastolatka znajduje się aż 49 amuletów, z czego zdecydowana większość jest pokryta złotem. Badania wywołały ogólnoświatowe poruszenie. Wyniki skomentowała w rozmowie z agencją Associated Press główna autorka badań. - Było tam 49 amuletów. Ich układ w trzech kolumnach był naprawdę bardzo unikalny i niewidziany nigdy wcześniej – podkreśliła prof. Sahar Saleem, radiolożka z Uniwersytetu Kairskiego. Jak wynika z analiz opublikowanych w serwisie Frontiers in Medicine, amulety umieszczone wewnątrz i wokół ciała nastolatka miały pomóc mu w podróży do życia pozagrobowego. Złoty amulet języka umieszczony w ustach miał pomóc chłopcu mówić po śmierci. Złoty skarabeusz na klatce piersiowej symbolizował ochronę jego serca. - Dzięki tomografii komputerowej uzyskaliśmy nieinwazyjne i całkowicie bezpieczne informacje o szczegółach tej mumii bez rzeczywistego i fizycznego jej rozpakowywania - przekazała agencji AP prof. Saleem. - Był to chłopiec w wieku 14 lat, jego ciało było dobrze zachowane i dobrze zmumifikowane – dodała ekspertka. "Złoty Chłopiec" został pochowany w dwóch trumnach. Na swoich stopach miał białe sandały, które, jak wierzyli starożytni Egipcjanie, pozwoliły mu pozostać "pobożnym i czystym".

Przez tysiące lat starożytni Egipcjanie mumifikowali swoich zmarłych, aby pomóc im osiągnąć życie wieczne. Teraz badacze z Egiptu wykorzystali obecną technologię do ujawnienia wciąż niezbadanych tajemnic mumifikacji. Udało się tego dokonać dzięki pracy zespołu nieżyjącego już Ramadana Husseina, który w 2016 r. odkrył warsztat do balsamowania z ceramiką sprzed ponad 2,5 tys. lat. Niesamowitego odkrycia dokonano na obszarze słynnych starożytnych grobowców w Sakkarze. Przez ostatnie lata międzynarodowy zespół ekspertów analizował każdy z odnalezionych przedmiotów oraz rozszyfrowywał napisy na nich. Wyniki badań opublikowano właśnie w czasopiśmie "Nature". Badacze dopasowali zachowane na zewnątrz nazwy z naczyń, porównując je ze śladami chemicznymi z ich wnętrza. Udało się dopasować niektóre składniki, których używano do balsamowania konkretnych części ciała. W ten sposób ujawniono także nowe szczegóły dotyczące składów substancji, których używano już tysiące lat temu. Słoje oznaczone jako "antiu" rozszyfrowano jako mieszankę tłuszczu zwierzęcego, oleju cedrowego i żywicy jałowca. Co ciekawe, niektóre składniki nie były pozyskiwane lokalnie, a część substancji w ogóle nie pochodziła z Egiptu. Badacze odkryli m.in. dwa rodzaje żywicy z lasów dalekiej Azji. Tak było np. z elemi, która do dziś jest pozyskiwana wyłącznie w południowo-wschodniej Azji. Odkrycie wskazuje dodatkowo na silne rozwinięcie szlaków handlowych i rzuca nowe światło na relacje starożytnego Egiptu z innymi.

Niebywałe wieści z Egiptu. Zespół archeologów odkrył liczącą 4,3 tys. lat mumię owiniętą w złoto. To nie tylko prawdopodobnie najstarsza mumia, ale i najbardziej kompletna. Przełomowego odkrycia dokonano w nekropolii Sakkara ok. 25 km na południe od Kairu. Sensacyjne wieści nagłośniły największe agencje – m.in. Reutera i Associated Press. Wewnątrz sarkofagu, który odnaleziono na dnie szybu o głębokości 15 metrów znajdowała się mumia mężczyzny o imieniu Hekashepes. Oprócz szczątków liczących 4,3 tys. lat udało się również odkryć mnóstwo historycznych posągów i to zachowanych w idealnym stanie. Co więcej, badacze natknęli się na jeszcze jeden szyb, który prowadził do trzech kolejnych grobowców i licznych posągów. Należą one do urzędnika Meri, kapłana Khnumdjedefa oraz pisarza Feteka. - Włożyłem głowę do środka, by zobaczyć, co może być wewnątrz sarkofagu. Ujrzałem pięknie zachowaną mumię mężczyzny całkowicie pokrytą warstwami złota – powiedział Zahi Hawass, jeden z czołowych egiptologów. Jak przyznał, ogromną wartość ma również ogromna kolekcja posągów, którą odkryto w grobowcach.

Prawda na temat budowy egipskich piramid. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. Najstarszą tego typu budowlą była piramida schodkowa Dżesera (2668–2649 p.n.e.) w Saqqarze, stanowiąca rozwinięcie tradycyjnej mastaby, czyli grobowca w kształcie ławy. Przez całe następne stulecie kolejni królowie kontynuowali rozwijanie takich konstrukcji. Historyczna próba wzniesienia piramidy właściwej została podjęta przez Seneferu w Medium, który był pierwszym władcą IV dynastii (2613–2689 p.n.e.). Kazał wybudować siedmiostopniową piramidę, a następnie zaczął obudowywać stopnie, by stworzyć piramidę właściwą. Trzech ostatnich stopni nigdy nie zabudowano, dlatego budowla posiada tak niezwykły wygląd. Seneferu poświęcił się udoskonaleniu technik budowy piramid, co było inspiracją dla Cheopsa. Cheops wykorzystał wypracowane wówczas techniki do wzniesienia swojego monumentu w Gizie, które do dziś pozostaje największą piramidą w Egipcie i wznosi się na 146 metrów w górę.