egipt(strona 3/50)

Od tysięcy lat jest podziwiana, badana i mierzona. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. Przez wieki wygląd Wielkiej Piramidy zmienił się. Niewiele osób wie, skąd wziął się tajemniczy obiekt wieńczący dzisiejszy symbol Egiptu. Jak podaje wielkahistoria.pl, 4500 lat temu słynna piramida Cheopsa w Gizie wyglądała inaczej niż obecnie. Jedna z nierozwiązanych zagadek piramidy Cheopsa to to, czym była ona pierwotnie zwieńczona. Eksperci są tu podzieleni. Pod uwagę brano m.in. wapienne bloki do samej góry, a także spiczasty czubek z metalu – nawet ze złota. Obecnie na szczycie znajduje się wypłaszczona platforma, którą od setek lat traktowano jako taras. Na czubku znajduje się też drewniany obiekt - maszt wsparty trzema palami. Nie jest to część konstrukcyjna. Nie jest to także element dekoracyjny. To pozostałość po badaniach i wymiarowaniu piramidy Cheopsa. Na przełomie XIX i XX w. masa badaczy dokonywała pomiarów tej niezwykłej budowli. Maszt miał to ułatwiać. Zainstalowany w tym czasie pozostał tak do dziś. Materiał powstał na podstawie fragmentu książki Szymona Zdziebłowskiego pt. "Wielka Piramida. Tajemnice cudu starożytności".

W 1878 r. Waynman Dixon dokonał ciekawego odkrycia w Wielkiej Piramidzie w Gizie. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. W komorze królowej znalazł tajemniczy szyb wentylacyjny, a w nim trzy przedmioty: miedziany rozdwojony hak, piłeczkę z dolerytu oraz fragment cedrowego drewna. Hak i piłkę można oglądać dziś w Muzeum Brytyjskim w Londynie, drewienko zaś zaginęło dawno temu. Pojawiły się w związku z tym teorie spiskowe. Ich zwolennicy twierdzą, że na podstawie analizy drewna można określić wiek piramidy. Wówczas mogłoby okazać się, że egiptolodzy nie mówią nam całej prawdy. Druga z teorii głosiła, że przedmiot ten, pozbawiony wartości kolekcjonerskiej, po prostu zgubił się. Przełom nastąpił w 2020 r., gdy przypadkowo odnaleziono drewienko w pudełku po cygarach w muzeum Uniwersytetu w Aberdeen w Szkocji. Okazało się, że przeleżał tak około 70 lat. Trafił tam przypadkiem, po śmierci Jamesa Granta – znajomego Dixona. On również był obecny podczas badania piramidy w 1878 r. i to do niego trafił wówczas kawałek drewna. Nie wiadomo tylko, dlaczego znalazł się on w szwedzkim muzeum w “kolekcji azjatyckiej”. Wreszcie wykonano potrzebne badania. Okazało się, że drewno jest starsze od Wielkiej Piramidy o około 500 lat. Skąd ta rozbieżność? Okazuje się, że można to wyjaśnić na dwa sposoby. Albo drewno pochodzi z centralnej części bardzo starego drzewa, albo ten trudny do identyfikacji drewniany przedmiot został wykonany z recyklingu. W Egipcie zawsze brakowało drewna i ponowne przetwarzanie go było powszechną praktyką. Niestety ze względu na kiepski stan drewnianego przedmiotu, nie da się dziś ustalić, czym dokładnie był oraz jakie znaki znajdowały się na jego powierzchni.

Makabryczne odkrycie z Egiptu w 2011 r. zostało przeanalizowane przez zespół niemieckich i austriackich archeologów. Chodzi o odcięte ludzkie dłonie odnalezione pod dziedzińcem pałacu Hyksosów w starożytnym mieście Awaris w północno-wschodniej części kraju. Po latach badań okazało się, że kończyny należały do co najmniej 12 osób w wieku od 14 do 21 lat. Jak twierdzą eksperci na łamach czasopisma "Nature", mogły one być wręczone jako trofea w ramach publicznego wydarzenia w pałacu i miały znaczenie kulturowe. Co ciekawe, wszystkie dłonie były prawymi kończynami. Były elastyczne w momencie pochówku, odnaleziono je z szeroko rozstawionymi palcami. Amputowane dłonie są pierwszym takim odkryciem i pierwszym rzeczywistym dowodem tej praktyki wśród starożytnych Egipcjan. Do tej pory informację o tym zwyczaju zawierały jedynie inskrypcje i płaskorzeźby. Według niemieckich naukowców, dłonie raczej nie należały do niewolników, ponieważ taki obrót spraw ograniczyłby ich potencjał. Naukowcy podkreślają, że w wierzeniach starożytnych Egipcjan cielesna integralność była niezbędna w życiu pozagrobowym. Praktyka odcinania dłoni mogła być symbolem triumfu nad wrogiem po walkach. Dalsze badania będą w stanie pomóc odkryć jeszcze więcej tajemnic pałacu Hyksosów.

Blisko 100 – tyle jak dotąd odkryto w Egipcie piramid lub miejsc ich budowy. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. O wielu z egipskich budowli dziś się nie mówi. Jedną z nich jest niedokończona piramida północna w Zawijet el-Arjan. Nie można się do niej dostać, a badania sprzed ponad 100 lat są szczątkowe. Nie jest jasne do kogo należała. Prawdopodobnie do któregoś z władców z IV dynastii. Gdyby budowla została ukończona to wielkością dorównałaby piramidzie Cheopsa. Budowli strzeże armia. Wszystko dlatego, że od 50 lat piramida znajduje się na terenie wojskowym. Nie ma tu wstępu. To miejsce na początku XX w. badał włoski archeolog. W środku odnalazł zatopioną w posadzce granitową trumnę. Alessandro Barsanti twierdził, że nie był to klasyczny sarkofag, tylko nietypowe naczynie stosowane w rytuałach. Wewnątrz nie było ciała, a warstwa tajemniczej czarnej substancji. Nigdy jej nie przebadano, co po 100 latach wciąż wzbudza ciekawość.

Kolejna sensacja archeologiczna w Egipcie. Tym razem badacze natrafili na niewielki posąg Sfinksa, który znajdował się wewnątrz dwupoziomowego grobowca w świątyni Dendera w prowincji Kina ok. 450 km od Kairu. Zdjęcia z wykopalisk udostępniło ministerstwo starożytności. Widać na nich, że znaleziony artefakt posiada uśmiech i dołeczki w policzkach. Według egiptologów jest to wapienna podobizna cesarza Klaudiusza. Ta teoria wydaje się być realna, a to dlatego, że Klaudiusz rozszerzył rzymskie wpływy w północnej Afryce w latach 41-54 n.e. Posąg jest miniaturą przy słynnym Sfinksie z Gizy, którego wysokość to 20 metrów. Oprócz tego cennego skarbu pod ziemią odkryto kamienną płytę z demotycznymi i hieroglificznymi napisami. Każdy szczegół na płycie zostanie poddany dokładnej analizie, ponieważ istnieje szansa, że skrywają one tajemnice odnośnie posągu Sfinksa. Prace archeologiczne w Egipcie, co kilka tygodni przynoszą kolejne odkrycia i jest to dobry sposób na przyciągnięcie większej ilości turystów w trakcie trwania krajowego kryzysu gospodarczego.

Sensacja archeologiczna w Egipcie. Badacze z Kairu pierwszy raz zbadali słynną mumię "Złotego Chłopca", która została odkryta w 1916 r. i od tamtej pory przebywała w nienaruszonym stanie w Muzeum Egipskim w Kairze. Tomografia komputerowa pozwoliła nieinwazyjnie ustalić, że w ciele pochowanego nastolatka znajduje się aż 49 amuletów, z czego zdecydowana większość jest pokryta złotem. Badania wywołały ogólnoświatowe poruszenie. Wyniki skomentowała w rozmowie z agencją Associated Press główna autorka badań. - Było tam 49 amuletów. Ich układ w trzech kolumnach był naprawdę bardzo unikalny i niewidziany nigdy wcześniej – podkreśliła prof. Sahar Saleem, radiolożka z Uniwersytetu Kairskiego. Jak wynika z analiz opublikowanych w serwisie Frontiers in Medicine, amulety umieszczone wewnątrz i wokół ciała nastolatka miały pomóc mu w podróży do życia pozagrobowego. Złoty amulet języka umieszczony w ustach miał pomóc chłopcu mówić po śmierci. Złoty skarabeusz na klatce piersiowej symbolizował ochronę jego serca. - Dzięki tomografii komputerowej uzyskaliśmy nieinwazyjne i całkowicie bezpieczne informacje o szczegółach tej mumii bez rzeczywistego i fizycznego jej rozpakowywania - przekazała agencji AP prof. Saleem. - Był to chłopiec w wieku 14 lat, jego ciało było dobrze zachowane i dobrze zmumifikowane – dodała ekspertka. "Złoty Chłopiec" został pochowany w dwóch trumnach. Na swoich stopach miał białe sandały, które, jak wierzyli starożytni Egipcjanie, pozwoliły mu pozostać "pobożnym i czystym".

Przez tysiące lat starożytni Egipcjanie mumifikowali swoich zmarłych, aby pomóc im osiągnąć życie wieczne. Teraz badacze z Egiptu wykorzystali obecną technologię do ujawnienia wciąż niezbadanych tajemnic mumifikacji. Udało się tego dokonać dzięki pracy zespołu nieżyjącego już Ramadana Husseina, który w 2016 r. odkrył warsztat do balsamowania z ceramiką sprzed ponad 2,5 tys. lat. Niesamowitego odkrycia dokonano na obszarze słynnych starożytnych grobowców w Sakkarze. Przez ostatnie lata międzynarodowy zespół ekspertów analizował każdy z odnalezionych przedmiotów oraz rozszyfrowywał napisy na nich. Wyniki badań opublikowano właśnie w czasopiśmie "Nature". Badacze dopasowali zachowane na zewnątrz nazwy z naczyń, porównując je ze śladami chemicznymi z ich wnętrza. Udało się dopasować niektóre składniki, których używano do balsamowania konkretnych części ciała. W ten sposób ujawniono także nowe szczegóły dotyczące składów substancji, których używano już tysiące lat temu. Słoje oznaczone jako "antiu" rozszyfrowano jako mieszankę tłuszczu zwierzęcego, oleju cedrowego i żywicy jałowca. Co ciekawe, niektóre składniki nie były pozyskiwane lokalnie, a część substancji w ogóle nie pochodziła z Egiptu. Badacze odkryli m.in. dwa rodzaje żywicy z lasów dalekiej Azji. Tak było np. z elemi, która do dziś jest pozyskiwana wyłącznie w południowo-wschodniej Azji. Odkrycie wskazuje dodatkowo na silne rozwinięcie szlaków handlowych i rzuca nowe światło na relacje starożytnego Egiptu z innymi.

Niebywałe wieści z Egiptu. Zespół archeologów odkrył liczącą 4,3 tys. lat mumię owiniętą w złoto. To nie tylko prawdopodobnie najstarsza mumia, ale i najbardziej kompletna. Przełomowego odkrycia dokonano w nekropolii Sakkara ok. 25 km na południe od Kairu. Sensacyjne wieści nagłośniły największe agencje – m.in. Reutera i Associated Press. Wewnątrz sarkofagu, który odnaleziono na dnie szybu o głębokości 15 metrów znajdowała się mumia mężczyzny o imieniu Hekashepes. Oprócz szczątków liczących 4,3 tys. lat udało się również odkryć mnóstwo historycznych posągów i to zachowanych w idealnym stanie. Co więcej, badacze natknęli się na jeszcze jeden szyb, który prowadził do trzech kolejnych grobowców i licznych posągów. Należą one do urzędnika Meri, kapłana Khnumdjedefa oraz pisarza Feteka. - Włożyłem głowę do środka, by zobaczyć, co może być wewnątrz sarkofagu. Ujrzałem pięknie zachowaną mumię mężczyzny całkowicie pokrytą warstwami złota – powiedział Zahi Hawass, jeden z czołowych egiptologów. Jak przyznał, ogromną wartość ma również ogromna kolekcja posągów, którą odkryto w grobowcach.

Prawda na temat budowy egipskich piramid. Cały artykuł przeczytasz na portalu wielkahistoria.pl. Najstarszą tego typu budowlą była piramida schodkowa Dżesera (2668–2649 p.n.e.) w Saqqarze, stanowiąca rozwinięcie tradycyjnej mastaby, czyli grobowca w kształcie ławy. Przez całe następne stulecie kolejni królowie kontynuowali rozwijanie takich konstrukcji. Historyczna próba wzniesienia piramidy właściwej została podjęta przez Seneferu w Medium, który był pierwszym władcą IV dynastii (2613–2689 p.n.e.). Kazał wybudować siedmiostopniową piramidę, a następnie zaczął obudowywać stopnie, by stworzyć piramidę właściwą. Trzech ostatnich stopni nigdy nie zabudowano, dlatego budowla posiada tak niezwykły wygląd. Seneferu poświęcił się udoskonaleniu technik budowy piramid, co było inspiracją dla Cheopsa. Cheops wykorzystał wypracowane wówczas techniki do wzniesienia swojego monumentu w Gizie, które do dziś pozostaje największą piramidą w Egipcie i wznosi się na 146 metrów w górę.