Wiosna 2023. Topienie Marzanny. Kukła musi spłonąć w wodzie

Początek wiosny dla dawnych ludów był szczególnym czasem odrodzenia i pożegnania ciemności oraz chłodu. Zwyczaje kultywowane przez dawne ludy, wciąż oddziałują na współczesną kulturę, która kontynuuje wielowiekowe tradycje. Jednym z najbardziej rozpowszechnionych obrzędów jest topienie Marzanny.

Topienie Marzanny jest zwyczajem, którego geneza sięga czasów dawnych Słowian. Według ludowych wierzeń, Marzanna, nazywana również Marzaną, Mareną, Moraną/Moreną, Morą, Śmiercią, Śmiercichą lub Śmiertką była boginią zimy, śmierci i odrodzenia. To ona miała być odpowiedzialna za nastanie jesieni i zimy, dlatego jej śmierć zwiastowała zakończenie okresu chłodu i nastanie wiosny.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

W okresie Jarego Święta, a więc na przełomie zimy i wiosny Marzannę zastępowało inne bóstwo - Jaryła/Jaryło, symbolizujące płodność, odrodzenie, urodzaj oraz wiosnę. Aby zamiana mogła nastąpić, Słowianie rytualnie topili bądź palili wykonaną ze słomy kukłę. To właśnie ten zwyczaj przetrwał wieki, będąc kontynuowanym współcześnie.

Współcześnie zwyczaj topienia Marzanny, jest coraz rzadziej praktykowany i traktowany jako zabawa. Przed laty pierwszego dnia wiosny w wielu szkołach uczniowie przygotowywali kukiełki, które następnie spalano lub wrzucano do zbiorników wodnych - obecnie z tej tradycji rezygnuje wielu nauczycieli, wskazując, że jest on zbyt brutalny.

Pierwszy dzień wiosny przez wielu uczniów jest natomiast obchodzony w inny sposób. 21 marca wypada bowiem nieoficjalne święto - Dzień wagarowicza. Zwyczaj opuszczania lekcji na początku wiosny jest obchodzony w Polsce oraz niektórych regionach Litwy.

Bądź na bieżąco z wydarzeniami w Polsce i na wojnie w Ukrainie, klikając TUTAJ.