Unia Europejskich Demokratów

Unia Europejskich Demokratów to ugrupowanie o charakterze socjoliberalnym. Na polską arenę polityczną wkroczyło w 2016 roku.

Unia Europejskich Demokratów – założenie partii

Unia Europejskich Demokratów została powołana do istnienia 12 listopada 2016 roku. Powstała w wyniku połączenia Parti Demokratycznej (demokraci.pl) i stowarzyszenia Europejscy Demokraci, by kontynuować tradycje Unii Wolności oraz Unii Demokratycznej. Na czele ugrupowania stanęła Elżbieta Bińczycka, a jej zastępcą został Jacek Protasiewicz.

Na kilka miesięcy przed wyborami do Parlamentu Europejskiego 2019 Unia Europejskich Demokratów przystąpiła do Koalicji Europejskiej.

Unia Europejskich Demokratów – czołowi działacze

Unia Europejskich Demokratów współpracuje ściśle z Polskim Stronnictwem Ludowym, Stronnictwem Demokratycznym, Nowoczesną, Platformą Obywatelską i Komitetem Obrony Demokracji. Elżbieta Bińczycka w początkowym okresie działania KOD-u pełniła funkcję przewodniczącej komitetu koordynacyjnego. W strukturach partii działają m.in. Michał Mazowiecki (syn Tadeusza Mazowieckiego), Anna Sporyszkiewicz, Zdzisław Litwińczuk, Stefan Niesiołowski, Kazimierz Wóycicki, Stanisław Huskowski i Michał Kamiński.

Unia Europejskich Demokratów – program i cele

Program UED otwiera deklaracja dotycząca obrony jakości demokracji i instytucji kontroli demokratycznej. Do głównych postulatów partii należy również umocnienie pozycji Polski w stukturach UE i NATO. Poza tym Europejskim Demokratom zależy na:

• poprawie polskiego kapitalizmu m.in. przez usprawnienie programów społecznych,
• podniesieniu jakości administracji i usług publicznych,
• zwiększeniu nakładów na służbę zdrowia (w tym podniesieniu zarobków pracowników sektora medycznego),
• wypełnieniu luk w systemie edukacji i cofnięciu niedawno wprowadzonej reformy,
• zapewnieniu komfortu materialnego pracownikom naukowym,
• utworzeniu Muzem Historii Polski i innych nowoczesnych placówek kulturalnych,
• przywróceniu kompetnecji organom samorządu lokalnego, zwłaszcza sejmikom wojewódzkim,
• niedopuszczeniu do centralizacji rozdziału funduszy europejskich,
• wspieraniu rozwoju polskiej wsi,
• oddzieleniu państwa od Kościoła.