Czternastoletnia dziewczynka musi wrócić do męża i urodzić. Szwedzi są bezradni

Pracownicy socjalni w Mönsterås na południe od Sztokholmu zaprzestali walki o umieszczenie Aishy u rodziny zastępczej. Dziewczynka wyszła za mąż za swojego kuzyna Emina zgodnie z prawem islamskim w wieku 12 lat, jeszcze przed przybyciem do Europy. Również w ciążę zaszła przed wystąpieniem o prawo pobytu w Szwecji.

Prawo szwedzkie nie akceptuje małżeństw przed ukończeniem 18 lat, ale w tym wypadku sędzia był bezradny. Opiekunem prawnym Aishy jest pełnoletni mężczyzna. W uzasadnieniu decyzji sędzia wskazał także na kulturowe i religijne różnice pomiędzy Szwecją a muzułmańskim społeczeństwem, z którego wywodzi się Aisha. Zawiłości prawne powodują, że w tym przypadku nie można ścigać pedofilii.

Emma Magnusson z lokalnego Ośrodka Opieki Społecznej, który kilkakrotnie próbował umieścić dziewczynkę u rodziny zastępczej, stwierdziła, że jedyne, co obecnie może zrobić, to pomóc Aishy, która spodziewa się dziecka przed końcem miesiąca, i jej rodzinie.

Historia Aishy zbulwersowała Szwedów i zwróciła uwagę opinii publicznej na problem, z którym borykają się także inne kraje europejskie. W samej Szwecji opieka społeczna rozpoznała 132 przypadki małżeństw dzieci uchodźców i imigrantów. To 129 dziewczynek i 3 chłopców rozrzuconych po terenie całego kraju. Niemal wszyscy pochodzą z Afganistanu, Iraku lub Syrii. Władze podejrzewają, że takich przypadków może być więcej. Jedynie sędzia w Göteborgu orzekł, że prawo szwedzkie nakazuje przede wszystkim udzielenie pomocy dziecku i nakazał umieszczenie go u rodziny zastępczej.

W Danii stwierdzono 27 podobnych przypadków. Naser Khadir, duński polityk i publicysta z rodziny palestyńsko – syryjskiej, jednoznacznie traktuje takie przypadki. – Nazywamy to pedofilią, jeżeli mężczyzna spodziewa się dziecka z 14-latką – powiedział dziennikowi Metroexpress. – Możemy udzielić azylu 14-latce, ale dorosłego mężczyznę powinniśmy deportować. Problem zidentyfikowano także w Norwegii i Holandii.

Znany duński imam Oussama El Saadi uważa, że prawo powinno uznawać różnice kulturowe uchodźców, a co za tym idzie uznawać małżeństwa dzieci zawarte przed przyjazdem do Europy. Krytycy takiego podejścia podkreślają, że w praktyce oznaczałoby ono uznanie wyższości szarii nad prawem szwedzkim czy duńskim.

Proste odrzucenie alb zdelegalizowanie małżeństw dzieci niesie kolejne zagrożenie dla dziewczynek, które mogą stać się celem zabójstw honorowych. Mężowie, a nawet bracia lub rodzice takiej dziewczynki mogą próbować zamordować dziecko w obronie honoru rodziny zwłaszcza, że szansa na ponowne zamążpójście po kilku latach jest niewielka. Zabójstwa honorowe są częstą praktyką zwłaszcza w tradycyjnych społecznościach muzułmańskich pomimo tego, że są zabronione w wielu krajach Bliskiego Wschodu.

W Holandii władze starają się przede wszystkich chronić dziewczynki, które mogą paść ofiarą zabójstw honorowych. Norwegowie organizują kursy dla mężczyzn poświęcone europejskim standardom traktowania kobiet. Z kolei jednym z celów kluczowych globalnej polityki rozwojowej ONZ jest wyeliminowanie małżeństw dzieci do 2030 r.

Europejczycy znowu stoją w obliczu sytuacji, która jeszcze niedawno była trudna do pomyślenia. Reakcją jest rosnąca irytacja i zniecierpliwienie obywateli, zakłopotanie polityków oraz bezradność sędziów i urzędników. Każdy kraj szuka rozwiązań na własną rękę, ale trudno nie odnieść wrażenia, że skutkiem jest po prostu chaos.