Kontrole, internowania, kartki - życie po 13 grudnia'81

13 grudnia generał Wojciech Jaruzelski ogłosił stan wojenny. Reakcją większości obywateli jest niedowierzanie, a następnie próba dostosowania codziennej egzystencji do nowych warunków.

Od dnia 13 grudnia obywatele nie mogą: bez specjalnej przepustki opuszczać województwa, w którym są zameldowani, spacerować po ulicy między godz. 23 a 5 rano, strajkować ani gromadzić się w miejscach publicznych, kupować benzyny, wypłacać wyższych sum z kont oszczędnościowych oraz wyjeżdżać za granicę. Zawiesza się wolne soboty, zapowiada kontrolę korespondencji i rozmów telefonicznych do odwołania.

Do życia, nawet apatycznego, niezbędne są produkty spożywcze. System kartkowy obejmuje sprzedaż mięsa, mąki, ryżu, masła, czekolady, cukru, papierosów, alkoholu, benzyny. W 1982 roku obywatele dostają dodatkowe kartki na buty, jak również kartki na kartki, czyli karty zaopatrzeniowe, których odbiór odnotowuje się w dowodzie osobistym. Obowiązują trzyletnie przedpłaty na pralki automatyczne, telewizory, lodówki i meble. Na Wybrzeżu za 300 kapsli od wody sodowej można kupić jedną parę majtek, a w Warszawie za stare ubrania do 21 rolek papieru toaletowego.

Prywatka w stanie wojennym musi trwać do rana. Osoby bez przepustki, napotkane w czasie godziny milicyjnej przez partol ZOMO, mogą być pobite i okradzione. Brakuje alkoholu, w związku z czym na potęgę pędzi się bimber według przepisu Bitwa pod Grunwaldem (1410 r.): 10 l wody, 4 kg cukry, 10 dkg drożdży. Zamyka się też teatry, a produkcja filmowa zostaje zawieszona. Wydawnictwa książkowe dostają limitowany przydział papieru, a wybór książek jest ściśle kontrolowany.

Do miejsc internowania przewozi się prawie 10 tys. osób zaangażowanych w działalność opozycyjną. Milion osób w latach 80. wyjechało za granicę.

Chcesz podzielić się swoimi wspomnieniami ze stanu wojennego? Masz ciekawe zdjęcia lub pamiątki z tego okresu?