Zmarł Paweł Hertz
W niedzielę w Warszawie, w wieku 83 lat, zmarł Paweł Hertz - poeta, tłumacz, pisarz, eseista i edytor.
Twórczość poetycką rozpoczął Hertz w kręgu Skamandra (debiutował w 1934 roku w Wiadomościach Literackich). W latach 1935-1939 podróżował po Francji, Austrii i Włoszech. Podczas II wojny światowej przebywał w ZSRR, w latach 1941-43 pracował tam w ambasadzie polskiej.
Od 1949 roku mieszkał w Warszawie. W latach 1974-75 prowadził stały feliteton w Tygodniku Powszechnym. Twórczość poetycką Hertza krytycy lokowali w nurcie tzw. neoklasycyzmu ("Nocna muzyka" 1935, "Szarfa ciemności" 1937).
W cyklu opowiadań "Sedan" (1948), Hertz zawarł metaforyczny opis upadku świata mieszczańskiej inteligencji międzywojennej, zniszczonej przez faszyzm. Swój tradycjonalistyczny program literacki rozwinął Hertz w zbiorach szkiców "Domena polska" (1961), "Ład i nieład" (1964), oraz w wyborze "Świat i dom" (1977). Ponadto ogłosił tomy felietonów literackich "Notatnik obserwatora" (1948), "Dziennik lektury" (1954), "Notatnik z obu brzegów Wisły" (1955) i "Wieczory warszawskie" (1974).
Plonem zainteresowań historycznoliterackich pisarza, gównie XIX stuleciem, są powieści biograficzne: "Portret Słowackiego" (1949) i "Biografia zestawiona z dokumentów i listów. Słowacki, romans życia" (1961). Hertz wydał też wybory wierszy Brodzińskiego, Lenartowicza, Gomulickiego i Iłłakowiczówny.
Wielkim osiągnięciem edytorskim Hertza jest "Zbiór poetów polskich XIX wieku", wydany w 7 tomach w latach 1959-75, jako najobszerniejsza tego typu antologia, gromadząca utwory zapomnianych i mało znanych poetów lat 1795-1918. Hertz wraz z Władysławem Kopalińskim opracował "Księgę cytatów z polskiej literatury pięknej od XIV do XX wieku" (1975).
Redagował edycje klasyków prozy rosyjskiej, tłumaczył też dzieła literatury francuskiej. Hertz otrzymał nagrodę PEN-clubu za przekłady (1970) i działalność edytorską (1978). (aso)
