Zmarł amerykański postmodernistyczny pisarz Harry Mathews

Mathews, który przyjaźnił się z Georgesem Perekiem, francuskim pisarzem i eseistą pochodzącym z rodziny polskich Żydów, był pierwszym oprócz Marcela Duchampa Amerykaninem, należącym do eksperymentalnej grupy literackiej OuLiPo (UOvroir de LItterature POtentielle). To właśnie Perec, uważany za najważniejszego eksperymentatora formalnego w literaturze 2. połowy XX wieku, wciągnął Amerykanina do OuLiPo.

Założona w 1960 roku przez Raymonda Queneau w ramach Kolegium 'Patafizyki grupa zrzeszała pisarzy, którzy w twórczości literackiej posługiwali się wzorami i prawami zaczerpniętymi z matematyki. Parodystyczne zacięcie 'patafizyki polegało na kpinach z naukowości i uczonych rozpraw. Mathews do spółki z Alastairem Brotchie opublikował w 1998 roku "Oulipo Compendium" (kompendium Oulipo), będące encyklopedycznym opracowaniem ugrupowania i jego członków.

Mathews urodził się w 1930 roku w Nowym Jorku, studiował muzykę i muzykologię na uniwersytetach Princeton i Harvarda, który ukończył w 1952 roku. Wyjechał do Francji, aby tam kontynuować studia muzyczne, z których jednak wkrótce zrezygnował, poświęcając się całkowicie literaturze.

Pierwsze poezje, utrzymane w duchu szkoły nowojorskiej, publikował w pismach w 1956 roku. Dwa lata później napisał pierwszą powieść pod wpływem fascynacji awangardowym francuskim pisarzem Raymondem Rousselem.

W 1962 roku ukazały się "Przemiany", wydane w Polsce w 1987 roku. Jest to wielopłaszczyznowa powieść o ekscentrycznych przygodach narratora, łącząca sensacyjne wątki z innowacjami stylistycznymi.

Mathews napisał w sumie 11 powieści. Jedną z ostatnich było, również przetłumaczone na język polski "Moje życie w CIA" z 2005 roku. W Polsce ukazał się też zbiór jego krótkich utworów zatytułowany "Osobne przyjemności".

Pisarz wydał także kilka tomów poezji, tłumaczeń i esejów krytyczno-literackich.

Dzielił życie między Francję a Stany Zjednoczone, gdzie od 1978 roku z przerwami wykładał na kilku uniwersytetach amerykańskich.

Dwukrotnie żonaty, najpierw w latach 1949-61 z przyjaciółką z dzieciństwa, późniejszą francuską rzeźbiarką, Niki de Saint Phalle, której sławę przyniosły pełne humoru kolorowe, olbrzymie plenerowe rzeźby i instalacje, a następnie przez 30 lat z francuską pisarką Marie Chaix.