"Popadałam w rozpacz. Nie byłam w stanie zapanować nad depresją"

Wie­lo­krot­nie po­dej­mo­wa­ła pró­bę, aby nie my­śleć i nie pa­mię­tać o tym, że jest kobietą. "Cza­sem mi się uda­wa­ło i pod­ry­wa­łam się do dzia­ła­nia. Cza­sem prze­gry­wa­łam ze sobą i roz­ma­zy­wa­łam się we łzach, któ­rych nie po­tra­fi­łam po­ha­mo­wać. Do­pa­da­ły mnie wte­dy proble­my z obu­dze­niem się rano. Nie mo­głam skon­cen­tro­wać my­śli i draż­ni­ło mnie wszyst­ko. Kil­ka razy po pod­ję­ciu de­cy­zji, że za­bi­ję Anię, prze­pła­ki­wa­łam noc w na­dziei, że wy­pła­ka­na, ran­kiem będę tak znie­czu­lo­na, że zdo­łam to zro­bić. Ale ran­kiem ogar­nia­ła mnie kom­plet­na apa­tia. Czu­łam, że nie je­stem w sta­nie za­pa­no­wać nad sil­ny­mi sta­na­mi de­pre­syj­ny­mi. Po­pa­da­łam w roz­pacz. To na­praw­dę strasz­nie bo­la­ło" - czytamy w "Mam na imię Ania".